Τα υπουργικά αδικήματα στο Ειδικό Δικαστήριο
Η άσκηση της δίωξης αυτής έχει χαρακτήρα γραπτής παραγγελίας προς διενέργεια κυρίας ανάκρισης, η οποία έχει ανατεθεί σε συγκεκριμένο Αρεοπαγίτη.
Αφήνεται να υφέρπει η φήμη ότι το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο, αποτελούμενο από τρία μέλη του Αρείου Πάγου και δύο μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας, πρόκειται να αποφανθεί ότι έχει παρέλθει η κατά το άρθρο 86 § 3 του Συντάγματος προθεσμία για την άσκηση από τη Βουλή ποινικής δίωξης και εντεύθεν έχει εξαλειφθεί το αξιόποινο των πράξεων που αποδίδονται στον κ. Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 117 § 1 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Βέβαια, προκειμένου να επιληφθεί της υποθέσεως το Δικαστικό Συμβούλιο πριν περατωθεί η ανάκριση, πρέπει να προηγηθεί άρνηση του ανακριτή για τη διενέργεια κυρίας ανάκρισης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 247 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Τότε η υπόθεση διαβιβάζεται, μέσω του Εισαγγελέα μαζί με δική του πρόταση, στο Δικαστικό Συμβούλιο για να αποφασίσει την περαιτέρω πορεία της υποθέσεως. Μέχρι σήμερα όμως, παρότι έχει περάσει πολύ χρόνος, δεν έχει γίνει γνωστό ότι υπήρξε άρνηση από τον ανακριτή να διενεργήσει ανάκριση.
Το θέμα του χρόνου άσκησης της ως άνω ποινικής δίωξης, για το οποίο η Βουλή όφειλε να πάρει θέση, ρυθμίζεται με τη διάταξη του άρθρου 86 § 3 του Συντάγματος, κατά το οποίο η Βουλή μπορεί να ασκήσει ποινική δίωξη κατά υπουργού για αξιόποινες πράξεις που τέλεσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του « …μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος». Εν προκειμένω, για την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του κ. Παπακωνσταντίνου ή άλλου μέλους της κυβερνήσεως, που προήλθε από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, αρμόδια πρέπει, ως επόμενη, να ήταν η Βουλή που προήλθε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, ενώ η προελθούσα από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 είναι η μεθεπόμενη. Έτσι ανακύπτει το ερώτημα αν έχει παρέλθει ή μη, για την περίπτωση που μας απασχολεί, η ως άνω συνταγματική προθεσμία που με αυτή εμμέσως ορίζεται. Όπως είναι γνωστό η επόμενη Βουλή, με βίο μιας ή δύο ημερών, ουσιαστικά δεν λειτούργησε και εντός του συγκεκριμένου αυτού χρόνου ήταν αδύνατο να λάβουν χώρα όσα ορίζονται με τη συνταγματική διάταξη και τον ειδικό νόμο 3126/2013, για μια μακρόσυρτη διαδικασία που πρέπει να προηγηθεί της άσκησης ή μη ποινικής δίωξης κατά υπουργού από τη Βουλή.
Ο συνταγματικός νομοθέτης ορίζει σχετικώς εμμέσως την προθεσμία άσκησης του δικαιώματός της, η οποία, κατά τη συνήθη πορεία, ανέρχεται σε είκοσι περίπου μήνες, όση η διάρκεια των δύο τακτικών συνόδων.
Στη Βουλή της 6ης Μαΐου δεν υπήρξε καν σύνοδος μέσω της οποίας προσδιορίζεται η ως άνω συνταγματική προθεσμία. Η Βουλή της 17ης Ιουνίου, καίτοι τυπικώς μεθεπομένη, είναι εκείνη που έχει τη χρονική δυνατότητα χρονικώς να ασκήσει όσα ορίζονται στο άρθρο 86 § 3. Αυτή πρέπει τελολογικώς να είναι η εφαρμογή της σχετικής συνταγματικής διάταξης.
Άλλως θα υπήρχε και κίνδυνος φαλκίδευσης της συνταγματικής διάταξης από τον αρχηγό του πλειοψηφούντος σε μια εκλογή κόμματος να προκαλέσει αμέσως νέα εκλογή, προκειμένου ν’ αποφύγει ενδεχόμενη ποινική δίωξη υπουργών του κατά την προηγηθείσα της εκλογής βουλευτικής περιόδου.
Τέλος, πρέπει να λεχθεί, ότι και μετά την διενέργεια κυρίας ανάκρισης, είναι ενδεχόμενο να απασχολήσει το Δικαστικό Συμβούλιο ή το Ειδικό Δικαστήριο, αν η υπόθεση φθάσει στο ακροατήριο, το θέμα της εξάλειψης ή μη του αξιοποίνου των αποδιδόμενων στον κ. Παπακωνσταντίνου πράξεων.