«Τα καύσιμα ετελείωσαν…»
Το ίδιο συμβαίνει με τη συγκυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου, που υπηρετεί το δικτατορικό καθεστώς της «τρόικας». Η κοινοπραξία Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει άλλο απόθεμα ψευδοεπιχειρημάτων προκειμένου να ξεγελά τον λαό για την αόρατη «ανάκαμψη». Τέλος της παραστάσεως. «Τα καύσιμα ετελείωσαν»… Έπεσε το προσωπείο της «ανάγκης για να μην καταρρεύσει η χώρα» που φόρεσαν οι κυβερνώντες προκειμένου να δικαιολογήσουν τις υπογραφές δεσμεύσεως στα κατάπτυστα Μνημόνια. Η χώρα ήδη κατέρρευσε. Οι ευρωλάγνοι δεν διδάχθηκαν τίποτε, ούτε από τον Μακιαβέλι που συνιστούσε ότι: «Οι αδικίες πρέπει να γίνονται όλες μαζί, για να ενοχλούν λιγότερο…»! Εδώ τις εφαρμόζουν με δόσεις και τα αντιλαϊκά μέτρα τα βαφτίζουν με διάφορες ονομασίες, νομίζοντας ότι απευθύνονται σε κάφρους. Σαμαράς – Βενιζέλος κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους και τον κόσμο ισχυριζόμενοι ότι οι αιματηρές θυσίες στις οποίες υποβάλλονται οι πολίτες θα έχουν αποτέλεσμα τη σύντομη απομάκρυνση της «τρόικας» και το τέλος των Μνημονίων! Γελοιοποιούνται και οι δύο αρχηγοί των αμαρτωλών κομμάτων που βασίσθηκαν σε «διαβεβαιώσεις» των ξένων κατακτητών. Διότι βγήκαν ξεδιάντροπα οι δύο ευρωπαίοι δικτάτορες, ο Όλι Ρεν και ο Μπαρόζο, και εδήλωσαν με κυνισμό ότι: «Η ”τρόικα” ήλθε για να μείνει» και ότι «θα υπάρχει για 40 ή 50 χρόνια»… Και μετά τα «αποκαλυπτήρια» των ξένων πατρώνων οι Σαμαράς – Βενιζέλος, αντί να συναισθανθούν το κατάντημά τους και να σηκωθούν να φύγουν, δίνοντας την ευχέρεια στους πολίτες να επιλέξουν την κυβέρνηση που θέλουν μέσα από τις κάλπες, μας παρουσίασαν την… «Προγραμματική Συμφωνία» τους! Μια «Προγραμματική Συμφωνία» υποταγής στη βαρβαρότητα της Μέρκελ. Κι ενώ οι αναβαθμοί της τραγωδίας του έθνους και του λαού συνεχίζονται, ο κ. Σαμαράς, απελπισμένος, επειδή βλέπει ότι το «τσουνάμι» των νέων μέτρων δεν μπορεί να μεταμφιεσθεί με καμία ονομασία, έσπευσε στο «σαράι» της Φύρερ του Δ’ Ράιχ. Την εκλιπαρεί να μην τον πιέσει άλλο! «Αν πέσω εγώ, θα έλθει ο Τσίπρας» είναι το τελευταίο «επιχείρημά» του! Με απροσχημάτιστη περιφρόνηση, η Μέρκελ, στην ολιγόλεπτη «συνάντηση» που είχε μαζί του, του ξεκαθάρισε ότι της είναι αδιάφορο τι θα γίνει στην Ελλάδα. «Θα κάνετε ό,τι σας διέταξα…». Αλλά και η «Φιλιππινέζα» της γερμανίδας «αυτοκράτειρας», ο Στουρνάρας, το «εκτελεστικό της όργανο», βγήκε με συνέντευξή του στα «Νέα» και, εμμέσως πλην σαφώς, μας είπε: «Μη δίνετε σημασία τι λένε οι Σαμαράς – Βενιζέλος. Εγώ εκφράζω την πολιτική του Βερολίνου και σας δηλώνω ότι τα «χαράτσια» δεν φθάνουν. Θα σας πάρουμε τα σπίτια σας, θα σας πετάξουμε στους δρόμους και θα φορολογήσουμε ακόμα και τον αέρα που αναπνέετε…». Είχε, λοιπόν, δίκιο ο Λένιν όταν έγραφε σε ανύποπτο χρόνο ότι: «Μπορεί να γίνουν προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτήν την έννοια, μπορούν να δημιουργηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, σαν συμφωνία των ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών. Με ποιον σκοπό; Μόνο με τον σκοπό να πνίξουν από κοινού τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις καταληστευμένες αποικίες…». Έτσι που πάμε, αφού δεν θα έχουμε πλέον τίποτε άλλο να χάσουμε εκτός από τις μνημονιακές αλυσίδες μας, θα οδηγηθούμε σε νέα Οκτωβριανή Επανάσταση, αναπόφευκτα αιματηρή. Και τότε, σε κάποιο «Αικατερινβούργ» (την τελευταία κατοικία του τσάρου Νικολάου) θα οδηγηθούν και οι δικοί μας «τσάροι της οικονομίας». Θυμάμαι τον φλογερό δημοσιογράφο και ιστορικό συγγραφέα Τάσο Βουρνά, που στο ύστατο άρθρο της ζωής του προέβλεπε ότι: «Ο σοσιαλισμός, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα ισορροπήσει στο άμεσο μέλλον και θα δημιουργήσει τον δικό του περιβάλλοντα χώρο…». Μακάρι να επαληθευτεί…
Ο αμετανόητος Βενιζέλος εδήλωσε σαν φουσκωμένος διάνος, με αλαζονεία και έπαρση: «Ο πρωθυπουργός κι εγώ καθορίζουμε την πολιτική της κυβέρνησης…»! «Γκιζερούν», πλανώνται, δηλαδή, ασκόπως -όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης- οι μνημονιακοί αμύντορες δεξιά κι αριστερά, εκλιπαρώντας την «κατανόηση» των «εταίρων». Είναι τόσο αφελείς ή από το σκύψιμο της μέσης στους ξένους δυνάστες δεν βλέπουν τι συμβαίνει στον πολιτικό ορίζοντα; Έχουν συναίσθηση του γεγονότος ότι διαλύουν πλήρως την Ελλάδα; «Όλοι οι άνθρωποι οπούχαν αίστηση κλαίγαν, και οι απατεώνες γέλαγαν και χαίρονταν, ότι στείλαν τους αγωνιστές εις τους Τούρκους να ζήσουνε», έγραφε ο μεγάλος εκείνος πατριδοφύλακας. Και τώρα καταδικάζουν τον λαό μας να ζήσει κάτω από τη δουλεία των νέων κατακτητών. «Τότε κατάλαβα ότι και οι νέοι κυβερνήται μας είναι χειρότεροι, κι ελεεινολογούσα την πατρίδα, ότι ο Θεός δεν είπε να την λευτερώσει ακόμα στ’ αληθινά, και κρίμα στους κόπους μας…», μοιρολογούσε ο Μακρυγιάννης. Οι «χειρότεροι» σημερινοί κυβερνήτες μάς στέλνουν να ζήσουμε κάτω από τη δικτατορία της «τρόικας», που έριξε άγκυρα εδώ και δεν προτίθεται να εγκαταλείψει τα χώματά μας εάν προηγουμένως δεν μεταβάλει όλους τους πολίτες σε ζητιάνους κι αν δεν απομυζήσει από την πατρίδα μας ό,τι μπορεί να προσφέρει. Κρίμα στις θυσίες του λαού, αφού δεν πρόκειται να ελευθερωθεί. Η αγανάκτηση και η οργή των δεινοπαθούντων πολιτών ξεχείλισαν. Τέρμα πια η κοροϊδία και ο εμπαιγμός. Σώθηκαν -εξαντλήθηκαν- τα πολιτικά ήθη με την καταρράκωση του δημοσίου βίου και τη μνημονιακή πολιτική και ηθική ασχημία. Εάν πριν από αιώνες ο τόπος μας λευτερώθηκε εθνικά από τον τουρκικό ζυγό, του επεφύλασσε η μοίρα να προσδεθεί πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά σε άλλο ζυγό, ευρωπαϊκό τώρα. Αντί της ανεξαρτησίας για την οποία χύθηκε τόσο αίμα, καταντήσαμε εξαρτημένοι από τους πιο ύπουλους δυνάστες, του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι: «Της Δημοκρατίας σκοπός είναι η ελευθερία, της Ολιγαρχίας η προστασία των συμφερόντων των πλουσίων, και της Τυραννίας η διατήρηση της εξουσίας…». Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας εξυπηρετούνται σήμερα από τους «τυράννους» που αγωνίζονται να κρατηθούν με τα δόντια στην εξουσία. Αυτοί οι ευρωπροσκυνημένοι, από την ώρα που δέσμευσαν την Ελλάδα με τις υπογραφές τους στα δεσμά της δουλείας, διδάσκουν πως η εξαχρείωση και η άνευ ορίου σκοπιμότης είναι το πιο σίγουρο μέσο διατήρησης της εξουσίας. Μας περνούν καθημερινά από «πλύση πολιτικής ανηθικότητας» με τις δηλώσεις περί «υποχρεώσεών μας» απέναντι σ’ εκείνους που αρνούνται την ύπαρξη του κατοχικού χρέους. Αυτού του χρέους που αφήνει αδιάφορο τον λαογδάρτη Στουρνάρα. Δηλητηριαζόμενος από τους ιούς του πιο απροσχημάτιστου πολιτικού αριβισμού, ο πρωθυπουργός εζήτησε στήριγμα, παίζοντας στο αμερικανοϊσραηλινό χαρτί, με τις συμφωνίες που υπέγραψε. Αυτή ήταν και η ουσία της επισκέψεώς του στο Τελ Αβίβ, με τις συμφωνίες για τη μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη. Εξυπηρέτησε μ’ αυτό τον τρόπο τα στρατηγικά σχέδια της Ουάσινγκτον, η οποία ήθελε να αποκλεισθεί η ενεργειακή διείσδυση στη Δύση – Ευρώπη της Ρωσίας. Αποτελεί ολέθριο διπλωματικό λάθος το ότι ο κ. Σαμαράς έκανε εχθρό μας τη Ρωσία. Αυτή η στάση μπορεί να έχει για εμάς ολέθριες συνέπειες. Ποτέ στα εθνικά μας θέματα δεν μας υποστήριξε η Αμερική, η οποία πάντοτε ευνοούσε την Τουρκία. Η Άγκυρα προβάλλει πάλι απειλητικά με το παραλήρημα του Ερντογάν και του υπουργού Επικρατείας Εγκεμέν Μπαγίς στη Θράκη. Μόνο στη Μόσχα θα μπορούσαμε να έχουμε στήριξη, όχι από την Ουάσινγκτον. Και γυρίζοντας πίσω στον χρόνο, επανήλθαμε στην αντιρωσική πολιτική του ψυχρού πολέμου. Μπροστά στη χρεοκοπία της συγκυβέρνησης, διάφοροι εραστές της μνημονιακής πολιτικής σκέφθηκαν να επωφεληθούν και με την κατάλληλη μασκαράτα να εμφανισθούν ως… «σωτήρες», ώστε να φιγουράρουν σαν… «εναλλακτική λύση»! Πρόκειται για αυτούς που υπέγραψαν το «κείμενο των 58». Το «Σημιτικό» αυτό κατασκεύασμα ποζάρει σαν… «Κεντροαριστερά»! Και δεν είναι τίποτε από τα δύο: ούτε «Κέντρον» ούτε «Αριστερά». Όπως τίποτε δεν εκπροσωπεί και η άλλη κίνηση, των «75» του Μιχάλη Καρχιμάκη. Οι αριθμοί αυτοί δεν προσθέτουν δυνάμεις. Πολλαπλασιάζουν την ασάφεια, διαιρούν τις προσδοκίες κάποιων φιλόδοξων και αφαιρούν από τη σοβαρότητά τους.
Τι είναι όμως αυτοί οι «58»; Μασκαρεμένοι μνημονιακοί, που καλλιεργούν έναν ακατάληπτο σουρεαλισμό, άγνωστο πέραν του συγκεκριμένου προαναφερθέντος αριθμού. Λαθροεπιβάτες κάποιων αριστερών σχηματισμών, άλλοι αμαρτήσαντες μέσα στα λασπόνερα του ΠΑΣΟΚ, ούτε κεντρώοι είναι ούτε αριστεροί, διότι δεν τους ενδιαφέρουν οι ιδέες, αλλά πώς θα μπουν στη Βουλή. Και μεταβάλλονται σε άχρηστους ή επικίνδυνους ανθρώπους, που προσδοκούν την εύνοια των Βρυξελλών. Για να μη μείνει τίποτα όρθιο στον τόπο αυτόν, αφού οι ίδιοι δεν κατόρθωσαν πολιτικά να είναι τίποτα. Έτσι, ικανοποιούν τον ψυχικό τους μηδενισμό. Πρέπει άπαντες να καταλάβουν ότι, για να ελευθερωθούμε από τη δουλεία των «εταίρων», μόνη λύση είναι η αποχώρηση από το γερμανοευρωπαϊκό γκέτο και η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Οι μνημονιακοί αμύντορες είναι εθνικά επικίνδυνοι. Είναι «Γερμανοτσολιάδες». Στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, ο Βενιζέλος και διάφοροι Νεοδημοκράτες, φοβούμενοι τις αποδοκιμασίες και τις κατάρες του κόσμου, υποκριτικά έκαναν κατάχρηση της ανάγκης «ενότητας». Δεν υπάρχει -δεν μπορεί να υπάρξει- ενότητα μεταξύ λαού και εξωνημένων πολιτικών. Ο διχασμός θα είναι εσαεί αγεφύρωτος. Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας, ο οποίος αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή ολοφύρετο διότι «χάνουμε την ιστορική μας μνήμη», θα ήταν καλύτερα -επιστρατεύοντας την ιστορική μνήμη- να επισημάνει τι παθαίνουν τα έθνη που, αντί να υψώνουν υπερήφανα «ΟΧΙ», λένε «ΝΑΙ σε όλα». Στην καταισχύνη του «ΝΑΙ» προς τους δυνάστες του Βερολίνου και των Βρυξελλών είναι βουτηγμένοι οι μνημονιακοί. Και οι ιερές σκιές των πολεμιστών που έπεσαν στα βορειοηπειρωτικά βουνά το 1940 σίγουρα θα αγανακτούν βλέποντας ποιοι σήμερα καπηλεύονται τη θυσία τους. Μη μας ξαναμιλήσουν, λοιπόν, για υποκριτική «ενότητα» οι επιβήτορες της εξουσίας. Διότι δεν έχει νόημα εκείνη η εθνική ενότητα που εξαγοράζεται με αναξιοπρέπεια και δουλοφροσύνη…