Η κρίσιμη διαπραγμάτευση

Μετά από τόσους κόπους και θυσίες που κατέθεσαν τα ελληνικά νοικοκυριά στον βωμό της κρίσης, η οικονομία παρουσιάζει ορατά σημάδια σταθεροποίησης και οι περιβόητες αγορές ανακτούν την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική οικονομία, καθότι, όπως τόνισε ο διευθύνων σύμβουλος της Attica Wealth Management κ. Κρίντας «οι αγορές σημειώνουν κάτι για το οποίο η κοινωνία είτε έχει διαφορετική άποψη, είτε δεν έχει καμία». Έτσι βλέπουμε το σπρεντ του δεκαετούς ελληνικού ομολόγου να διαμορφώνεται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων τριών χρόνων, έτσι βλέπουμε τα λεγόμενα hedge funds να τοποθετούνται μαζικά σε τράπεζες και σε μετοχές υψηλής κεφαλαιοποίησης. Με άλλα λόγια, οι περιβόητες αγορές βλέπουν αυτό που έρχεται και σπεύδουν μαζικά στην ελληνική κεφαλαιαγορά. Βέβαια, οι αγορές δεν μας αγάπησαν ξαφνικά, απλά βλέπουν ότι η ύφεση επιβραδύνεται (ο κ. Στουρνάρας προέβλεψε περαιτέρω επιβράδυνση της ύφεσης στο 3% στο τρίτο τρίμηνο του έτους) και τη χώρα να φτάνει εντός του 2013 σε πρωτογενές πλεόνασμα, που αποκαλύπτει το τι θα συμβεί στο μέλλον. Ακόμα και ο οίκος Morgan Stanley παραδέχεται πρωτογενές πλεόνασμα για το 2013 0,1% του ΑΕΠ και για το 2014, 1,1% του ΑΕΠ. Τα προαναφερόμενα, αν κανείς αθροίσει και το πέρασμα σε αναπτυξιακή τροχιά το ʼ14, αποκαλύπτουν (όχι μόνο στις αγορές αλλά και στην κοινωνία) την έξοδο από το τούνελ της κρίσης και των Μνημονίων.

•Βέβαια έχουμε μπροστά μας μια καθοριστική διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές μας, που εσχάτως δεν φαίνονται πρόθυμοι να υλοποιήσουν τη δέσμευσή τους να διευθετήσουν το δημόσιο χρέος μας, ώστε να καταστεί βιώσιμο, εφόσον η χώρα καταφέρει να περάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα. Προφανώς τα τερτίπια των δανειστών μας οφείλονται στην επιδίωξή τους να μας οδηγήσουν στην υπογραφή νέου Μνημονίου, με νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και αυξήσεις φόρων, προκειμένου να μας κρατήσουν πειθαρχημένους στους στόχους που αυτοί θα θέτουν μέσω της περιβόητης «τρόικας». Ωστόσο αυτή τη φορά έχουμε όπλα για να διαπραγματευτούμε και τα όπλα είναι ότι τηρήσαμε τις δεσμεύσεις μας και φτάσαμε σε πρωτογενές πλεόνασμα, πράγμα που σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος μπορεί να πληρώνει τις υποχρεώσεις του στην κοινωνία μας, χωρίς ανάγκη δανεικών, όπως πριν. Ό,τι κενό προκύπτει (χρηματοδοτικό ή και δημοσιονομικό) αφορά τους εταίρους και δανειστές μας και αυτοί πρέπει να το καλύψουν και υπάρχουν πολλοί τρόποι να το καλύψουν. Ουσιαστικά αυτό είναι το πλαίσιο διαπραγμάτευσης εκ μέρους της δικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας. Αρκετά πλήρωσε ο ελληνικός λαός, κάτι περισσότερο δεν το αντέχει, τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν κάτι και οι εταίροι μας. Απαιτείται, λοιπόν, από την κυβέρνηση να δώσει μάχη μέχρι πτώσεως. Άλλωστε, νέες περικοπές μισθών και συντάξεων δεν τις αντέχει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δεν τις αντέχει η κοινωνία.

ΥΓ.: Προς κ. Στουρνάρα: Από έναν μισθό ή μία σύνταξη που μπαίνει στα νοικοκυριά, συντηρείται η συνοχή της οικογένειας και κατʼ επέκταση η κοινωνική συνοχή, αυτό ας μην το ξεχνάει…