Άλλα μέτρα…

Τελικά, το Μνημόνιο δεν πλήττει μόνο ανθρώπους…

Πλήγμα έχει υποστεί και η ελληνική γλώσσα. Με τούτα και με κείνα («το γαρ πολύ της κρίσεως…») τρελάθηκαν ακόμη και οι λέξεις.

Μερικές από αυτές έχουν χάσει τελείως το νόημά τους. Καμιά σχέση με Μπαμπινιώτη και λεξικά.

Πας, ας πούμε, στο λήμμα «Αξιοπιστία» και είσαι μέσα μόνο αν σκεφτείς κάτι αντίθετο!

Ακούς λέξεις όπως «Μεταρρύθμιση», «Διαφάνεια», «Διαπραγμάτευση» και κουφαίνεσαι! Πλήρης διάσταση ανάμεσα σε ερμηνεία και πραγματικότητα. Η κατάσταση έχει, πλέον, ξεφύγει. Σε πολλές περιπτώσεις η επικοινωνία καθίσταται από προβληματική έως αδύνατη. Άλλα σου λένε και άλλα εννοούν. Άλλα τους λες και άλλα καταλαβαίνουν.

Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο, η κυβέρνηση να μην καταλαβαίνει τίποτα πια. Γιατί, εντάξει, τον απλό λαό δεν τον καταλάβαινε που δεν τον καταλάβαινε, την «τρόικα», όμως;

Πώς φτάσαμε στο σημείο η κυβέρνηση να λέει «όχι άλλα μέτρα», και η «τρόικα» να διατείνεται «μα, εμείς δεν ζητήσαμε άλλα μέτρα»!

Γιατί τόση σύγχυση; Ποιος φταίει γιʼ αυτό το αλαλούμ;

Η απάντηση ήρθε από έναν φίλο, ως ενίσχυση των δικών μου συλλογισμών.

– Φταίνε τα μέτρα!

– Φταίνε τα μέτρα. Και όχι αυτοί που τα παίρνουν; τον ρώτησα δήθεν ανυποψίαστος.

– Από μια άποψη, ναι! μου απάντησε.

– Ποια είναι αυτή η άποψη;

– Η μονόπλευρη ερμηνεία των μέτρων. Τι να σου κάνουν οι άνθρωποι έτσι όπως κατάντησε η λέξη; Μισή! Αυτοί λένε μέτρα και εννοούν «οριζόντια», «κάθετα», «διαρθρωτικά», «επώδυνα», «αντιλαϊκά».

– Γιατί, υπάρχουν και άλλα;

– Υπάρχουν, αλλά τα έχουμε ξεχάσει… Υπάρχουν εκείνα, έτσι όπως τα εννοεί ο λαός. Και τα περιμένει εναγωνίως. Μέτρα που μειώνουν το βάρος των δανείων, μέτρα που δίνουν δουλειά σε άνεργους, μέτρα που ανακουφίζουν τις ασθενέστερες τάξεις. Χάθηκαν τέτοιου είδους μέτρα;

Φυσικά και δεν χάθηκαν. Αυτοί που τα παίρνουν χάθηκαν στην ερμηνεία τους. Και είτε, πραγματικά, παίζουν με τις λέξεις, είτε ξέχασαν πως υπάρχουν και καλά μέτρα.

Από αυτά τα «άλλα» μέτρα, ας πάρουν και ας είναι πολλά.

Στο κάτω κάτω από πότε η λέξη «μέτρα» έγινε εξ ορισμού αρνητική;

Κι ως πότε θα ακούμε μέτρα και θα φοβόμαστε;