Προκλήσεις (και προσκλήσεις): Περί «Κεντροαριστεράς»
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ «58» που κυκλοφόρησε τη Δευτέρα, επανήλθε συν τοις άλλοις η αναφορά στον (προδικτατορικό) όρο «Κεντρο-αριστερά». Δεν θα αναφερθώ εδώ τόσο στη θετική όσο και στην αρνητική ιστορική του φόρτιση. Θα τον εκλάβω ως είναι, προκειμένου να διατυπώσω μερικές παρατηρήσεις.
Άλλωστε, «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις», κατά την επιτυχή ρήση του Γιάννη Τσαρούχη.
Συνεπώς: Κεντρο-αριστερά; Κεντρο-αριστερά!
Πενηνταοκτώ; Πενηνταοκτώ!
(Για να συνεννοούμαστε.)
Πάμε τώρα στην κεντρική ιδέα του κειμένου:
• Τούτο ομιλεί για τη ΜΕΤΑ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ εποχή, ενώ ακόμη βρισκόμαστε υπό ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ «Ζυγό», η χώρα έχει καταστεί μια απέραντη ΧΩΜΑΤΕΡΗ, μια «Αποικία χρέους»! Και οι «58» κάνουν μια (παράλογη) αφαίρεση, προσγειώνονται σε ένα ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΑΥΡΙΟ, το οποίο δεν προκύπτει αβασάνιστα για κανέναν καλοπροαίρετο άνθρωπο, για κανέναν δημοκράτη. Επίσης: Δύνανται να το πράττουν αυτό οι «58» όταν ανάμεσά τους βρίσκονται άνθρωποι που υπηρέτησαν το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑ«ΣΟ»Κ και από υπουργικές θέσεις χωρίς καν στοιχειώδη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ, ανάληψη ευθυνών; Θα πάμε στο ΜΕΤΑ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ χωρίς να έχουν αναληφθεί οι ευθύνες για την κατάρα που το Μνημόνιο σκόρπισε πάνω στη χώρα και στον λαό μας;
• Εσπευσμένως βγήκε να δηλώσει τη συμφωνία του με τους «58» και ο Κώστας Σημίτης! Ο «φιλεύσπλαχνος», ο τάχα μου δεν ξέρω, δεν γνωρίζω! Έλεος! Αφήστε με, δεν θέλω να πω…
Για να το πούμε ΩΜΑ: Με το κείμενο των «58» έχουμε να κάνουμε με την ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ (του πάντα παρόντος) ΣΚΛΗΡΟΥ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ- «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟΥ» ΚΟΜΜΑΤΙΟΥ με τους «συνήθεις ύποπτους» γνωστούς και γνωστές σε όλους, για τις απόψεις τους: «κοσμοπολίτικες», ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ, εθνομηδενιστικές. Μεταξύ αυτών και γνωστοί πρωταγωνιστές του ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν που διέλυε ό,τι έχει απομείνει από την Κυπριακή Δημοκρατία…
• ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ τις εντυπώσεις, την ίδια μέρα παρενέβη ΚΑΙ το λαϊκό, «παραδοσιακό» πασοκικό κομμάτι με τη μορφή του κειμένου των «800». Μόνο που γίνεται δύσκολα πιστευτό ΔΙΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ (επίσης, οι καθοδηγητές του ομιλούν στο όνομα του σύγχρονου καταστροφέα της χώρας, του Γιωργάκη ή ΓΑΠ… Χωρίς να ντρέπονται…).
• Κατόπιν τούτων το ερώτημα που τίθεται ενώπιον όλων είναι: ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ το ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ κομμάτι, η «ψυχή» της παλαιάς «ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», ή του ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ χώρου, όπως τον αποκαλώ εγώ και άλλοι; Του χώρου που πιστεύει στην ΠΑΤΡΙΔΑ, στον ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ, στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, στην ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, στη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και στην ΑΥΤΟ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ;
Ο αγώνας για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ είναι συνεχής. Είναι διαρκείας. Δεν εξυπηρετείται με πυροτεχνήματα, με μεταθέσεις ευθυνών, με δήθεν «παρθενογενέσεις» (των ιδίων και των ιδίων, πολλοί εκ των οποίων είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια…)