Ηγεμόνες και Μακιαβέληδες…

Άδικα τρέχει δεξιά κι αριστερά ο κ. Σαμαράς ζητώντας από διαφόρους να κάνουν επενδύσεις στη χώρα μας. Δεν βρίσκεται εκεί η λύση. Αυτό που οφείλει να κατανοήσει όχι μόνον η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση είναι ότι ποτέ δεν θα απαλλαγούμε από τις αλυσίδες του χρέους όσο βρισκόμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουμε για νόμισμα το καταραμένο ευρώ. Βρετανικές και αμερικανικές οικονομικές επιθεωρήσεις και έγκυροι οικονομολόγοι παραδέχονται ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάς θα πρέπει να αναμένει τουλάχιστον μισό αιώνα για να δει «φως στο τούνελ». Θα είμαστε συνεχώς δούλοι στο Δ’ Γερμανικό Ράιχ και η Ελλάδα μπορεί να υφίσταται ως γεωγραφική έννοια, σταδιακά όμως θα πάψει να υπάρχει ως έθνος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντιπροσωπεύει τίποτε πλέον από εκείνα που επίστευαν οι πολιτικοί μας στο παρελθόν. Η Αριστερά (όχι το ΚΚΕ) καλόπιστα εστιάζει τις ελπίδες της στην «Ευρώπη των λαών». Αλλά τέτοια Ευρώπη δεν υφίσταται, διότι τουλάχιστον οι λαοί του Νότου είναι υπόδουλοι μέσα σ’ αυτή την Ένωση, όπου τραπεζίτες, τοκογλύφοι, οι εγκέφαλοι του καπιταλισμού και η γερμανική ηγεμονία καθορίζουν τις τύχες της γηραιάς ηπείρου.

Για να υπάρξει «Ευρώπη των λαών», πρέπει προηγουμένως να ανατραπεί το Δ’ Ράιχ, πράγμα όχι εύκολο. Για να καταρρεύσει σε ερείπια και αυτό το καινούργιο Ράιχ, πρέπει: α) Οι λαοί των χωρών του Νότου -με κάθε μέσον- να ανατρέψουν τις μνημονιακές κυβερνήσεις, και β) οι αντιμνημονιακές κυβερνήσεις που θα έλθουν να ακολουθήσουν αντίστροφη πορεία. Δηλαδή, να αποχωρήσουν από την ευρωπαϊκή-γερμανική ένωση, να επανέλθουν στα εθνικά τους νομίσματα, και οι χώρες αυτές να συνεργασθούν μεταξύ τους, χωρίς ηγεμόνες, χωρίς χαλκάδες, με ελευθερία κινήσεων στις κυβερνήσεις να αναπτύξουν τις οικονομικές επαφές τους με άλλα κράτη εκτός Ευρωζώνης.

Για την Ελλάδα, η προσέγγιση με τη Ρωσία είναι χρήσιμη και αναγκαία για πολλούς λόγους. Διότι δεν πρέπει να αναθεωρηθεί εκ βάθρων μόνο η οικονομική αλλά και η εξωτερική μας πολιτική. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ έστειλε στη γαλλική πρωτεύουσα τον «εξολοθρευτή των πόλεων», στρατηγό Φον Χόλτιτς, με τη διαταγή: «Κάψτε το Παρίσι»! Τώρα η Μέρκελ στέλνει τον «εξολοθρευτή» της οικονομίας μας, την «τρόικα», με τη διαταγή: «Κάψτε την Ελλάδα»! Τα συνεχή ψεύδη και οι φαντασιώσεις του κ. Σαμαρά, του δήμιου Στουρνάρα και των άλλων «Ψευτοθόδωρων» υπουργών περί πλεονάσματος και νέων θέσεων εργασίας εξαγριώνουν τον κόσμο. Και οι μεγαλοστομίες του πρωθυπουργού σε συνέδρια στο εξωτερικό, ότι δήθεν η χώρα μας «ξεπέρασε τα δύσκολα», μόνο σαν μαύρο χιούμορ μπορούν να ακουσθούν, και οπωσδήποτε αφαιρούν κάθε σοβαρότητα από τον κ. Σαμαρά. Η «αλλαγή» που ζητάμε ουσιαστικά κλείνει ολόκληρο το δράμα του λαού μας, που αγωνιά για την ύπαρξή του και την επιβίωσή του, και ζητεί μια ζωή ανθρώπινη, που θα του δώσει το δικαίωμα να ανασάνει και να χαμογελάσει. Προϋπόθεση γι’ αυτά τα στοιχειώδη είναι να καταργήσουμε τα «χαράτσια» και να ξεσκίσουμε τα Μνημόνια.

Για μια τέτοια γενναία πρωτοβουλία, όμως, απαιτείται η ύπαρξη κυβέρνησης που δεν θα είναι ξενόδουλη και δεν θα την έχει μεταβάλει η «Κίρκη των Βρυξελλών» σε μνημονιακό χοίρο. Πονηρά, η «αλλαγή» χαρακτηρίζεται ως αίτημα «αριστερό», διότι εκείνοι που σήμερα κατέχουν την εξουσία είναι εκείνοι που πρέπει να εκτοπισθούν για να μπορέσει να εξασφαλισθεί η επιβίωση του λαού μας.

Κι ο πρώτος που πρέπει να «εκτοπισθεί» είναι η «Μαντάμ Ορτάνς» της «τρόικας», ο Στουρνάρας, ο άνθρωπος της ολέθριας «Σχολής Σημίτη», η «Φιλιππινέζα» της Μέρκελ, που με κυνισμό μάς εδήλωσε από τηλεοράσεως (στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου) ότι το γερμανικό κατοχικό χρέος «είναι παρελθόν», δεν τον απασχολεί, και ότι τώρα κουμάντο κάνουν οι πολυεθνικές και οι ξένες εταιρείες. Κι αυτόν τον άνθρωπο διατηρεί ακόμα στο τόσο κρίσιμο πόστο ο πρωθυπουργός. Ο τεχνοκράτης κ. Στουρνάρας, «προϊόν» της «σχολής γερμανικών συμφερόντων» των αδελφών Σημίτη, πάντοτε παχυλά αμειβόμενος, μη έχων οικονομικό πρόβλημα, καθορίζει τη μοίρα των χιλιάδων πολιτών που έχουν καταστραφεί οικονομικά, και πολλοί έφθασαν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους. Εμπνέεται από το «γερμανικό ευρωπαϊκό ιδεώδες», στην υπηρεσία του οποίου έθεσε τον εαυτό του. Τον ενδιαφέρει το συμφέρον της Ευρωζώνης (και των τραπεζιτών), και στον βωμό αυτού του «συμφέροντος» θυσιάζει τον ελληνικό λαό. Αποστρέφει το πρόσωπό του από την Ιστορία της Κατοχής και θεωρεί τα εγκλήματα των χιτλερικών κατοχικών στρατευμάτων στη χώρα μας «παρελθόν», παντελώς αδιάφορο. Για εκείνον δεν υφίσταται θέμα κατοχικού δανείου και θεωρεί «ανάρμοστο» να ενοχλούμε για τέτοια ζητήματα τη μαντάμ Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Κι επειδή δεν γνωρίζει ή αποφεύγει να θυμάται ο λαογδάρτης υπουργός τι έκαναν οι αγαπημένοι του Γερμανοί, παραθέτουμε μόνο ένα μικρό απόσπασμα από τις επισημάνσεις του Αλεξάνδρου Σβώλου, του ανθρώπου που εκλήθη μετά την απελευθέρωση να αντιμετωπίσει το οικονομικό χάος, να σταθεροποιήσει το νόμισμα και να σταματήσει τον πληθωρισμό: «Οι Γερμανοί κι οι Ιταλοί λήστεψαν συστηματικά τον ελληνικό λαό. Ακόμα, κράτησαν στην Ελλάδα στρατεύματα κι έκαμαν πολεμικές, επί τόπου, παρασκευές, που κάθε άλλο παρά ήταν αναγκαίες για την κατοχή της χώρας. Προορισμός τους ήταν οι επιχειρήσεις σ’ άλλα μέτωπα, όπως της Β. Αφρικής, κι άμυνα ενός ”φρουρίου προστασίας” της ΝΑ Ευρώπης.

Το βάρος της συντήρησης των στρατευμάτων αυτών και πολεμικών οχυρώσεων κι άλλων παρασκευών το επέβαλαν στο ελληνικό κράτος και στην ελληνική οικονομία. Έτσι, οι κυβερνήσεις της κατοχής, εξυπηρετώντας άμεσα και έμμεσα τους σκοπούς της κατοχής και σπαταλώντας και για τους ελληνογερμανικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς που χρειάζονταν ο κατακτητής, κατέφυγαν, γιατί δεν υπήρχε άλλο μέσο, στην άμετρη έκδοση χαρτονομίσματος. Οι Γερμανοί κι οι Ιταλοί δημιούργησαν τον πληθωρισμό, κατέστρεψαν το εθνικό μας νόμισμα κι εξανέμισαν κάθε περιουσιακό στοιχείο σε δραχμές…». Και σήμερα οι Γερμανοί της Μέρκελ ληστεύουν συστηματικά τον ελληνικό λαό. Και η σημερινή κατοχική συγκυβέρνηση εξυπηρετεί άμεσα τους σκοπούς των στρατευμάτων κατοχής, δηλαδή της «τρόικας», αυτής που κατέστρεψε το εθνικό μας νόμισμα, που ήταν γερό, και εξανέμισε τα περιουσιακά μας στοιχεία…

Ψευδόμενος συνεχώς και ασυστόλως, ο κ. Στουρνάρας θεωρεί τους Έλληνες -προφανώς- κάφρους. Θριαμβολογούσε ότι δεν πάνε χαμένες οι θυσίες των πολιτών, διαβεβαίωνε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, κι έρχεται να τον εξευτελίσει το ΔΝΤ. Η Κομισιόν δηλώνει ότι έρχονται νέα μέτρα ύψους 6,8 δισ. ευρώ, τονίζει ότι το πλεόνασμα, για το οποίο εκόμπαζαν πρωθυπουργός και υπουργοί, θα είναι μηδενικό, και επιμένει η ευρωπαϊκή δεσποτεία στην αύξηση ΦΠΑ και φόρου κατανάλωσης.

Μάλιστα, ο κ. Προβόπουλος «άδειασε» τον τοποτηρητή της «τρόικας», παίρνοντας σαφώς αποστάσεις από τις ψευδολογίες του. Υπάρχει όμως και ακόμη χειρότερο δείγμα υποτέλειας της συγκυβέρνησης προς το Δ’ Ράιχ. Ετοιμάζεται να εφαρμόσει το ηλεκτρονικό φακέλωμα όλων των Ελλήνων που ζητάει το Βερολίνο. Αυτά τα αίσχη ο «μαθητής» του Σημίτη κ. Στουρνάρας τα θεωρεί… «φιλελεύθερη οικονομία». Ως απάντηση του ταιριάζει αυτό που είχε πει το 1960 ο αείμνηστος Ηλίας Τσιριμώκος: «Η οικονομία μας δεν είναι φιλελευθέρα, αλλά ελευθερίων ηθών…»! Και δεν έχει το σθένος και την ευθιξία ο οικονομικός «δήμιος», μετά το διεθνές «στραπατσάρισμά» του, να παραιτηθεί. Προφανώς, δεν του έχει δώσει ακόμα τέτοια εντολή η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Κι άλλοτε γνωρίσαμε ξένες κηδεμονίες και οικονομικές δυσχέρειες. Τέτοια υποδούλωση όμως σαν τη σημερινή, ποτέ.

Αλλά, παλιά, είχαμε πολιτικούς με ανάστημα και όχι ανδρείκελα. Κατά την περίοδο 1950-1952, η αμερικανική πολιτική, διά των πρεσβευτών Γκρέιντι και Πιουριφόι, κατηύθυνε τις τύχες της Ελλάδος. Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Πλαστήρα ήταν μια μεγάλη ηγετική προσωπικότητα, ο Γεώργιος Καρτάλης. Αυτός ο άνθρωπος πάλεψε για την οικονομική ανόρθωση της χώρας με βάση τις ελληνικές ανάγκες και όχι με τις αμερικανικές επιδιώξεις. Είχε το σθένος να διαφωνήσει με το ύψος της αμερικανικής βοήθειας, με τις απαιτήσεις που αξίωναν για τη στρατιωτική συμβολή της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ. Αντιτάχθηκε στην επιβάρυνση του ελληνικού προϋπολογισμού υπέρ των πολεμικών δαπανών αλλά και στη μορφή και τον ρυθμό της οικονομικής ανασυγκρότησης. Σε υπόμνημά του προς τον περιβόητο αμερικανό πρεσβευτή Πιουριφόι, στις 5 Δεκεμβρίου 1951, ο Γ. Καρτάλης σημείωσε την ανάγκη να διατηρηθούν πάση θυσία σε επαρκές επίπεδο οι επενδύσεις για την ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Ελλάδος. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αντιμετωπίζονταν οι δυσχέρειες από το ανισοσκελές ισοζύγιο πληρωμών και από την ανεπαρκή απασχόληση του πληθυσμού. Με την εθνική του πολιτική, έγινε δυσάρεστος στους Αμερικανούς, πράγμα που του ήταν αδιάφορο. Άλλοι καιροί, άλλοι άνθρωποι. Διότι εκείνα τα χρόνια του ψυχρού πολέμου, την εποχή της Κορέας και του Μακαρθισμού, για να συγκρουσθείς με τους Αμερικανούς, έπρεπε να διαθέτεις πολιτικό και ηθικό ανάστημα, όχι συνηθισμένο.

Ήσαν οι καιροί που, για λόγους σκοπιμοτήτων, ο αμερικανικός παράγων απαιτούσε να πάνε «αντιφρονούντες» στο απόσπασμα και πολύ εύκολα αποκτούσες την «ταμπέλα» του «συνοδοιπόρου» των κομμουνιστών. Μια «ταμπέλα» που βγάζει από τη ναφθαλίνη η συγκυβέρνηση. Μόνο που τώρα η συνοδοιπορία δεν αφορά αυτούς που «φλερτάρουν» με τον κομμουνισμό, αλλά όσους αρνούνται τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση και επομένως συμβαδίζουν με τους… «εκτός του συνταγματικού τόξου»! Δεν μας λένε όμως γιατί έθαψαν την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, που έκρυβε στις σελίδες της τις οικονομικές ατασθαλίες πολλών πολιτικών που βρίσκονται… εντός του «συνταγματικού τόξου».

Κι αυτή είναι η μεγάλη υποκρισία: Να μεταβάλλονται σε κήνσορες και κήρυκες της ομαλότητας πρόσωπα που ευθύνονται άμεσα για την υποδούλωσή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και για να θολώσουν τα νερά, βγάζουν λόγους δεκάρικους περί φασιστικού κινδύνου. Ας αφήσουν καλύτερα να μιλήσουν για τα «μορφώματα» εκείνοι που έχουν το ηθικό ανάστημα. Διότι, εκτός από τον πολιτικό φασισμό, υπάρχει και ο οικονομικός. Αλλά αυτόν δεν τον θίγει κανείς. «Φάρσα και μασκαράτα» ονόμαζε τη ζωή ο Πιραντέλο. «Φάρσα και μασκαράτα» θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε τη μεθοδολογία και την όλη πολιτική της συγκυβέρνησης των Σαμαρά – Βενιζέλου.

Αυτή η συγκυβέρνηση ταυτίζεται πλέον με τα συμφέροντα της γερμανικής απολυταρχίας, που αδιαφορεί ολότελα για έθνη και για άτομα. Κι αυτός ο δυνάστης θέλει να έχει στην υπηρεσία του οργανέτα που θα εφαρμόζουν την πολιτική διαλύσεως των εθνών. Θέλει κυβερνήσεις που θα ακολουθούν τα Μνημόνια με πολιτικό αριβισμό απροσχημάτιστο και θα διδάσκουν ότι η εξαχρείωση και η άνευ ορίου σκοπιμότης εξασφαλίζουν την εύνοια του Βερολίνου και την αναρρίχηση στην εξουσία. Επίκαιρος έγινε στην εποχή μας ο Μακιαβέλι με τους ηγεμόνες που παραδίδουν το κράτος σε ανάξιους κυβερνήτες. Μην πάμε όμως σε ξένους λογίους, διότι έχει και η νεότερη Ελλάδα τον Μακιαβέλι της. Δεν εννοώ κανέναν σύγχρονο πολιτικό, όπως δικαίως θα πήγε το μυαλό του αναγνώστη! Αναφέρομαι σ’ ένα βιβλίο που δίνει συμβουλές και οδηγίες για την πολιτική των Ηγεμόνων.

Βέβαια, το «εγκόλπιο» αυτό δεν είναι πρωτότυπο αλλά μετάφραση. Παρουσιάζει, ωστόσο, το διπλό ενδιαφέρον να είναι ένα από τα παλιότερα κείμενα της νεοελληνικής λόγιας παράδοσης και, προ πάντων, να έχει μεταφραστεί από έναν… Ηγεμόνα. Έτσι, παίρνει μορφή οδηγού και κριτικής, όχι εκ των έξω, αλλά εκ των έσω. Μεταφραστής είναι ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730). Φαναριώτης, «συνεργάτης» των Τούρκων, ως Μέγας Διερμηνεύς. Κι επειδή οι Σαμαράς – Βενιζέλος «ερμηνεύουν» και εφαρμόζουν τη μνημονιακή εθνοκτόνα πολιτική του ξένου Ηγεμόνα του Βερολίνου, παραθέτω μια σοφή επισήμανση του βιβλίου, που λέει: «Όταν πεινάει ο λαός και όταν στενοχωρήται, κανέναν δεν εντρέπεται, κανέναν δεν φοβήται…».

Κι όχι μόνον κανέναν δεν εντρέπεται και δεν φοβάται ο λαός όταν πεινάει -όπως τώρα- αλλά και εξεγείρεται… Ας το σκεφθούν οι σημερινοί Μακιαβέληδες…