Εγκλωβισμένος ο Βενιζέλος
Την ίδια ώρα, όλη αυτή η διεργασία ξαναφέρνει σε πρώτο πλάνο τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη, ο οποίος φαίνεται πως στη συνέχεια θα αποτελέσει «ρυθμιστικό παράγοντα» στις όποιες εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Πάντως, το επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη και το επιτελείο του Βενιζέλου εμφανίζονται ιδιαίτερα προβληματισμένα για τις «αιφνιδιαστικές», όπως τις χαρακτηρίζουν, εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις με την «τρόικα» αλλά και για τους ελιγμούς του Μαξίμου. Ο Βενιζέλος, όπως σημειώνουν στελέχη του κόμματος, δείχνει εγκλωβισμένος στην προσωπική του πολιτική και αδυνατεί να δώσει ένα στίγμα στο ΠΑΣΟΚ, που «μετατρέπεται σε ουρά του Αντώνη Σαμαρά». Όπως σημειώνουν, ο Βενιζέλος είναι κυριολεκτικά μπλοκαρισμένος πολιτικά, αφού «ξορκίζει τα σενάρια των πρόωρων εκλογών», φοβούμενος ακόμα και την κοινοβουλευτική εξαφάνιση του κόμματός του, αλλά από την άλλη πλευρά το Μέγαρο Μαξίμου και κάποιοι υπουργοί επαναφέρουν συνεχώς στο τραπέζι τα περί εκλογών, ακόμα και ως μοχλό πίεσης προς την «τρόικα». Αυτή η αντιφατική κατάσταση δημιουργεί πολιτική ακινησία στο ΠΑΣΟΚ, όπως λένε στελέχη του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να χαράξει δικές του πρωτοβουλίες.
Την ίδια ώρα, στο επιτελείο του Ευ. Βενιζέλου εντείνεται ο προβληματισμός, αφού υπάρχει η εμπειρία του καλοκαιριού του 2011, όταν ο ίδιος ο Βενιζέλος ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου ήρθε σε μεγάλη αντιπαράθεση με την «τρόικα», προτείνοντας ταυτόχρονα στον τότε πρωθυπουργό να παραμερίσει τους τεχνοκράτες και να κάνει πολιτική διαπραγμάτευση, κάτι που όμως απέτυχε παταγωδώς και επιβλήθηκαν ακόμα σκληρότερα μέτρα. Ο Ευ. Βενιζέλος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αυτήν τη στιγμή επιθυμεί να κερδίσει όσο περισσότερο πολιτικό χρόνο μπορεί, ζητώντας από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό «πολιτική διαπραγμάτευση συνεχή και σε όλα τα επίπεδα, και προσεκτική στάση μέχρι τουλάχιστον να σχηματιστεί η νέα γερμανική κυβέρνηση, η οποία θα είναι επί της ουσίας αυτή που θα κατευθύνει τις όποιες εξελίξεις». Ταυτόχρονα, διαμηνύει ότι είναι αδιανόητο να ληφθούν νέα μέτρα, επιδιώκοντας να συγκρατήσει όσο μπορεί την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, όμως -όπως λένε πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ- αυτό έχει ειπωθεί και άλλες φορές και στο τέλος «συρόμαστε όλοι, υπό τη σκιά εκβιαστικών διλημμάτων, να ψηφίζουμε μέτρα». Βέβαια, όπως παραδέχονται ακόμα και συνεργάτες του Ευ. Βενιζέλου, «αυτήν τη φορά, έστω και μισό μέτρο να κληθεί να ψηφίσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, δεν θα το αντέξει. Θα διαλυθεί και μαζί θα εξανεμιστεί πολιτικά και κοινοβουλευτικά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο και πάλι θα εισπράξει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος απ’ ό,τι η ΝΔ, αν και είναι πρώτο κόμμα και βασικός κορμός της συγκυβέρνησης».
Στο μεταξύ, η Χαριλάου Τρικούπη προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρατήσει στην επικαιρότητα την πρωτοβουλία των 58 για την Κεντροαριστερά, επιχειρώντας και με αυτόν τον τρόπο να «πιέσει» τη ΔΗΜΑΡ και τον Φώτη Κουβέλη να μπουν στο παιχνίδι συγκρότησης ενός ενιαίου πόλου της Κεντροαριστεράς. Ουσιαστικά, επιδιώκεται σε αυτήν τη φάση να γίνει μια επίδειξη δύναμης προς τη ΔΗΜΑΡ, καθώς υπάρχει ενόχληση στο επιτελείο του Βενιζέλου για τις πρωτοβουλίες και τις διαβουλεύσεις του Φ. Κουβέλη με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που προέρχονται από το εκσυγχρονιστικό ρεύμα, όπως οι κ. Λοβέρδος, Φλωρίδης αλλά και η κ. Διαμαντοπούλου.
Ο ρόλος του Σημίτη
Το κομβικό σημείο, όμως, της κίνησης των 58 για την Κεντροαριστερά είναι η ανάδειξη του Κώστα Σημίτη σε ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων.
Πέραν του ότι οι περισσότεροι που πρωτοστάτησαν στην κίνηση των 58 ήταν στελέχη που είχαν τοποθετηθεί σε δημόσιες και κρατικές θέσεις επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη, όπως λένε έμπειρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η όλη εξέλιξη αλλά και το ότι ο πρώην πρωθυπουργός έσπευσε με δημόσια δήλωσή του να στηρίξει αυτήν την κίνηση δείχνουν πως «ο Κ. Σημίτης δημιουργεί σοβαρές προσβάσεις και παρακαταθήκες για να ηγεμονεύσει στον χώρο της Κεντροαριστεράς».
Σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, μέχρι τώρα ο πρώην πρωθυπουργός έχει κινηθεί μεθοδικά και έχει δημιουργήσει ισχυρούς θύλακες και εντός της ΔΗΜΑΡ και εντός του ΠΑΣΟΚ αλλά και μέσα στην κίνηση των 58. Ανά πάσα στιγμή και ανάλογα με τις εξελίξεις, ο Κ. Σημίτης μπορεί να προβεί σε κάποια καταλυτική παρέμβαση ή να συμπαρασύρει σοβαρές δυνάμεις και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΔΗΜΑΡ προς τη δημιουργία ενός τρίτου πόλου ή ακόμα και να «ενοποιήσει πολιτικά», υπό την εποπτεία του, τα δύο αυτά κόμματα, μέσω μιας κοινής πολιτικής πλατφόρμας και μιας εκλογικής συνεργασίας (χωρίς κάτι τέτοιο να σημαίνει την αυτόματη διάλυσή τους).
Σημαντικό ρόλο σε αυτές τις διεργασίες θα παίξει και το σχήμα με το οποίο θα συμμετάσχει τελικά το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές. Άλλωστε, στο εσωτερικό του ωριμάζουν καθημερινά οι συζητήσεις ακόμα και για κάθοδο με άλλο όνομα στις ευρωεκλογές, ώστε να δημιουργηθεί «ομπρέλα» συγκλίσεων και συνεργασιών του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Στο τραπέζι βρίσκεται ήδη πρόταση για το όνομα Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές – Δημοκράτες, που θα είναι ένα ευρύ σχήμα υπό την αιγίδα, το σήμα και το λογότυπο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.