Θυσία η Κύπρος στο βωμό ανειλημμένων δεσμεύσεων

Το χρονοδιάγραμμα που έχει συμφωνηθεί είναι οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες να ολοκληρωθούν ως το τέλος του χρόνου και να διενεργηθούν δημοψηφίσματα για την προτεινόμενη λύση το Μάρτιο του 2014. Δόλωμα για τη θετική ψήφο των ελληνοκυπρίων θα είναι η μερική επιστροφή της Αμμοχώστου, (θα εξαιρεθούν τα βακούφια), που θα επιτρέψει και στην ελληνοκυπριακή ηγεσία να ισχυριστεί ότι πέτυχε την επιστροφή σπιτιών και περιουσιών.

Κεντρικό κομμάτι της «λύσης» θα είναι το μοίρασμα των εσόδων από αποθέματα υδρογονανθράκων και στις δύο κοινότητες, με ολοένα και πιο πιθανή τη μεταφορά των κυπριακών αποθεμάτων προς την Ευρώπη μέσω αγωγού που θα συνδέει την Κύπρο με την Τουρκία, βγάζοντας την Ελλάδα εκτός παιχνιδιού.

Έντονες είναι οι ενστάσεις μελών της ελληνικής κυβέρνησης που τονίζουν ότι «θυσιάζουμε την Κύπρο». Οι εκτιμήσεις είναι ότι με το πλαίσιο της λύσης που προωθείται οι αποφάσεις για τη μοίρα των ελληνοκυπρίων θα λαμβάνονται στην Άγκυρα, καθώς θα συνεχίσει να ελέγχει απόλυτα τους τουρκοκυπρίους που θα μετέχουν ισότιμα στη διακυβέρνηση του νέου κρατικού κυπριακού μορφώματος, και ότι μετά τον πλήρη αφελληνισμό του κυπριακού Βορρά θα ξεκινήσει αργά αλλά σταθερά ο αφελληνισμός του Νότου, καθώς τουρκοκύπριοι και έποικοι θα μετακινηθούν προς τα κάτω και τουρκικά επιχειρηματικά συμφέροντα με άφθονη ροή ζεστού χρήματος θα πάρουν στα χέρια τους σημαντικό κομμάτι της οικονομίας του νησιού.

Οι ίδιοι παράγοντες τονίζουν ότι με τη λύση που προωθούν, η επόμενη φάση, με τη γνωστή τακτική της Τουρκίας, πολύ πιθανόν θα είναι η δημιουργία μιας κρίσης, όπως είχε γίνει στα Ίμια, με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση του ελλαδικού χώρου.

Από όσους γνωρίζουν εκφράζεται ιδιαίτερα έντονη απορία για τη στάση του έλληνα πρωθυπουργού που είχε ταχθεί κατά του Σχεδίου Ανάν και είχε στηρίξει το ηρωικό «ΟΧΙ» του Τάσσου Παπαδόπουλου και σήμερα συστρατεύεται με τον Αναστασιάδη, που είχε κάνει σημαία εκείνο το φιλοτουρκικό Σχέδιο και σήμερα το επαναφέρει, παρότι προεκλογικά είχε δημόσια δηλώσει ότι το Σχέδιο Ανάν έχει πεθάνει. Για τις πιέσεις που ασκήθηκαν από ΗΠΑ και ΕΕ και τα ανταλλάγματα που υποσχέθηκαν στη χειμαζόμενη οικονομικά Ελλάδα μόνο υποθέσεις μπορούν αυτή τη στιγμή να γίνουν.

Μεγάλη είναι επίσης η ανησυχία για το που θα οδηγηθούν οι σχέσεις μας με την Τουρκία αν η Άγκυρα κερδίσει την Κύπρο.

Για μία ακόμη φορά φαίνεται πώς η Τουρκία δεν κάνει βήμα πίσω, σχεδιάζει σε βάθος χρόνου, πολεμάει με κάθε τρόπο που μπορεί και εκμεταλλεύεται όποια ευκαιρία της δοθεί. Στην αντίπερα όχθη η ελληνική πλευρά χωρίς στρατηγική, χωρίς ομόνοια ούτε ανάμεσα στους έλληνες πολιτικούς, ούτε ανάμεσα στα εθνικά κέντρα της Αθήνας και της Λευκωσίας, με ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων που βάζουν το προσωπικό ή το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό ακολουθεί τις εξελίξεις που αποφασίζουν άλλοι. Μοιραία οδηγείται από ήττα σε ήττα με τον ελληνισμό να συρρικνώνεται βήμα με το βήμα και τους «γείτονες» μας ν’ αποθρασύνονται κάθε στιγμή που περνά. Ήδη ο Ερντογάν και οι παρατρεχάμενοι του ζητούν την απόσυρση του νόμου για του ιμάμηδες, τον προσδιορισμό της μειονότητας στη Θράκη ως τουρκικής, την παραχώρηση οθωμανικών μνημείων στην Αθήνα και τη λειτουργία τους ως τζαμιών, και, όλο και πιο εντατικά τα τελευταία χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν ζήτημα μειονότητας και στα Δωδεκάνησα.

Η Τουρκία με αλαζονική αυτοπεποίθηση δεν βάζει τέλος σε όσα διεκδικεί, και η Ελλάδα συνεχώς υποχωρεί. Ως πότε;