Χρυσή Αυγή: Πάρεργα και παραλειπόμενα
Αυτή όμως είναι μία παράμετρος του θέματος.
Η άλλη αναφέρεται στο γεγονός ότι 500.000 άνθρωποι την εψήφισαν και από αυτούς μόνο το 1/10 είναι φασιστοειδούς νοοτροπίας, οι οποίοι και αποτελούν τον σκληρό οργανωτικό της πυρήνα. Πρόκειται για ένα στοιχείο καθοριστικής σημασίας, που οι διάφοροι «αναλυτές» θέλουν να το αγνοούν.
Είναι η Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση; Βεβαίως και είναι, αλλά αυτό δεν αφορά τους εκτός πυρήνος ψηφοφόρους.
Το πρώτο, λοιπόν ερώτημα, είναι το πώς και γιατί οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί ψηφοφόροι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή.
Σε καμία περίπτωση διότι παρασύρθηκαν από το «όραμα» μιας νέας μεγάλης και ισχυρής Ελλάδας, που δήθεν υποστασιοποιείτο στο πρόσωπο των φουσκωτών και ηλιθίων, που παρίσταναν τους ηγέτες του μορφώματος αυτού. Δεν είναι τα μολυβένια αυτά στρατιωτάκια με τα στρατιωτικά παραγγέλματα και τα «τάγματα εφόδου» που έπεισαν τους ψηφοφόρους. Είναι η ανελέητη οικονομική δυσπραγία, το μνημονιακό «τσουνάμι» και το συνακόλουθο γιγάντιο αίσθημα αδιεξόδου, αγανάκτησης και προδοσίας που έσπρωξε τις μάζες αυτές στην κάλπη της ΧΑ.
Οι μάζες αυτές εκφράζουν την απόλυτη δυσπιστία στις κατεστημένες μνημονιακές ηγεσίες και διακατέχονται από βαθύτατη περιφρόνηση προς τους αγοραίους χρεοκόπους, που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτή τη χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Η άλλη εξίσου σημαντική άποψη του ζητήματος είναι ο χειρισμός και η χρησιμοποίηση της Χρυσής Αυγής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Η καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος -βλέπε τις δεκάδες ομιλίες Σαμαρά, που προηγήθησαν των βλακωδών δηλώσεων Λαζαρίδη- με τη θεωρία των «δύο άκρων» και του «συνταγματικού τόξου», όχι μόνον άφηνε ελεύθερο το πεδίο έκνομης δράσης της ΧΑ, αλλά και έμμεσα τη νομιμοποιούσε ως αντίβαρο της επαράτου Αριστεράς…
Με την ίδια λογική δεν άγγιζαν τα συνεργαζόμενα με τους Χρυσαυγίτες κυκλώματα του παρακράτους, τα οποία εγνώριζαν τόσο ο πολύς Παπουτσής όσο και ο «αδιάφθορος» Δένδιας. Για να μην ξεχνάμε και την απόρριψη του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που έφερε ο Ρουπακιώτης στη Βουλή.
***
Αυτά ως προς τα «γενετικά» αίτια του φαινομένου Χρυσή Αυγή.
Ως προς το θέμα των συλλήψεων και των διώξεων που ασκήθηκαν κατά του ηγετικού πυρήνος, στελεχών και συνεργαζομένων παρακρατικών, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ο κ. Δένδιας δεν έστειλε νωρίτερα τους φακέλους στον Εισαγγελέα και μόνο όταν στριμώχθηκε από τη δολοφονία του Π. Φύσσα αναγκάστηκε να το κάνει.
Το δεύτερο: Γιατί δεν παρέπεμπε στη Δικαιοσύνη τους τραμπούκους της ΧΑ κάθε φορά που παρέβαιναν κατάφωρα τον νόμο (Άγιος Παντελεήμονας, Ιχθυόσκαλα, Κερατσίνι, Μελιγαλά κ.λπ.) με τη διαδικασία του αυτόφωρου;
Το τρίτο ερώτημα: Συντρέχουν οι συνταγματικές και νομικές (αυτόφωρο) προϋποθέσεις για τις πρόσφατες συλλήψεις ή η Δημοκρατία θα υποστεί πάλι βαρύτατο κόλαφο με τυχόν «αθώωση»;
Τέτοιου είδους ενέργειες πρέπει να προετοιμάζονται και να θεμελιώνονται τέλεια και όχι υπό τις πιέσεις του ισραηλινού λόμπι και των όποιων αμερικανικών και ευρωπαϊκών «κύκλων».
Θα ήταν μεγάλο λάθος η Ελλάδα να λειτουργήσει πάλι ως πειραματόζωο όταν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όχι μόνον της Δύσης αλλά και της Ανατολής, που έχουν πολύ ισχυρότερα φασιστικά κινήματα από εκείνο της ΧΑ, ενεργούν με τόση προσοχή.
***
Σε κάθε περίπτωση οποιαδήποτε και αν είναι η έκβαση της υπόθεσης Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται να λήξει παρά τους λεονταρισμούς Σαμαρά, Βενιζέλου κ.ά, αν δεν εξαλειφθούν τα αίτια που προκάλεσαν την άνοδό της.
Βεβαίως «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
Όμως καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ που φυλακίστηκε το 1924 για ενέργειες κατά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης επανήλθε πλησίστιος εκμεταλλευόμενος την κρίση του 1929-30. Όχι πως αυτό σημαίνει ότι ισχύει ο κανόνας «η Ιστορία επαναλαμβάνεται». Ωστόσο πάντα προειδοποιεί και μας βοηθάει να προβλέπουμε και να προλαμβάνουμε.