Η διακήρυξη των αποστράτων…
Οι αξιωματικοί δεν είπαν τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι συνέχεια τονίζουμε απ’ αυτές εδώ τις στήλες, για τη σήψη του πολιτικού κόσμου, τη θύελλα που επέφερε η μνημονιακή συγκυβέρνηση, και την ανάγκη απαλλαγής από τα δεσμά της γερμανικής αποικιοκρατίας. Ο λαός επιδοκιμάζει απόλυτα τις σκέψεις των αξιωματικών που εκφράζουν την αγανάκτηση των απλών ανθρώπων για το κατάντημα στο οποίο μας έφεραν οι οσφυοκάμπτες μνημονιακοί κυβερνώντες. Αυτοί, που κατά διαταγήν της Μέρκελ, έχουν διαλύσει τις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Και πώς είναι δυνατόν να ανορθωθεί η χώρα οικονομικά, όταν είναι γονατισμένη εθνικά; Το παραδέχθηκε ο ίδιος ο υπουργός Αμύνης, ο κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος σε ομιλία του στο ΑΤΑ Λάρισας, απεκάλυψε ότι οι Γερμανοί μας πιέζουν για μείωση της εθνικής μας ισχύος. Και γεννάται το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν ένας στρατός να διατηρεί το αξιόμαχόν του, ύστερα από τέτοιες ασύλληπτες περικοπές και με ανύπαρκτο εξοπλιστικό πρόγραμμα; Οι αξιωματικοί αντιπροσωπεύουν αξίες με απόλυτον ισχύν. Είναι αδιάφθοροι σε αντίθεση με μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου. Έχουν διαποτισθεί με το αίσθημα της αυτοθυσίας. Είναι ξένοι προς την συναλλαγήν, προς τους αθεμίτους συμβιβασμούς, προς τον κυνισμόν των μνημονιακών κομμάτων. Η ψυχή τους δέχεται τους κραδασμούς των καθημερινών γεγονότων. Κι έχουν οξυτέραν αντίληψιν των εθνικών κινδύνων. Το γεγονός, ότι ο λαός τρέφει απεριόριστη εκτίμηση στους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων, στους οποίους στηρίζεται η εθνική μας ακεραιότητα, εθορύβησε τη συγκυβέρνηση. Με πενιχρά οικονομικά μέσα, Στρατός και Σώματα Ασφαλείας προσπαθούν να επιτελέσουν το καθήκον τους, ενώ οι βουλευτές δεν έχασαν τίποτε από τους παχυλούς μισθούς των. Κι επειδή οι απόστρατοι αξιωματικοί είπαν την γνώμη τους για το σημερινό κατάντημα -γνώμη πανομοιότυπη με των απλών ανθρώπων- η κυβέρνηση ταράχθηκε και τα κυβερνητικά φερέφωνα άρχισαν τις υποκριτικές κραυγές τους για… «άρωμα πραξικοπήματος»! Άλλοι απείλησαν: «Σαμαράς ή τανκς»! Καλά θα κάνουν να μη θέτουν τέτοια ερωτήματα, διότι η απάντησις των πολιτών μπορεί να τους αφήσει άναυδους… Ας θυμίσουμε όμως τι είχε πει ένας αδιαμφισβήτητος δημοκράτης, ο Νικόλαος Πλαστήρας, κατά την ομιλία του ενώπιον της Εθνοσυνελεύσεως τον Ιανουάριο του 1924: «Έργον του Στρατού δεν είναι η ανάμιξις εις την πολιτικήν. Έργον του Στρατού εις τους δημοκρατουμένους λαούς είναι η πειθαρχική εκτέλεσις των αποφάσεων των πολιτικών κυβερνήσεων. Είναι η υποταγή εις τα κελεύσματα της λαϊκής κυριαρχίας. Και ο ελληνικός Στρατός, καθ’ όλην την διάρκεια του αιώνος της ελευθερίας, ετήρησε πιστώς το καθήκον του. Αλλ’ υπήρξαν περιστάσεις, κατά τας οποίας η θέλησις ακριβώς του λαού κατεδυναστεύετο άλλοτε από την απολυταρχίαν του βασιλέως και άλλοτε από τη διαφθορά των φατριών. Και τότε ο ελληνικός Στρατός, σαρξ από τη σάρκα και οστούν από τα οστά του ελληνικού λαού, αισθανόμενος και δρων ως συνείδησις του έθνους, εξηγείρετο, ουχί διά να επιβάλει θέλησιν ιδίαν, αλλά διά να επιβάλει τον σεβασμόν και διά να αποκαταστήσει το κύρος της λαϊκής κυριαρχίας…». Η διακήρυξις των αποστράτων αξιωματικών σήμερα, εκφράζει την συνείδηση του έθνους, γι’ αυτό και βρήκε απήχηση στις καρδιές των απλών ανθρώπων που υποφέρουν από την γερμανοευρωπαϊκή κατοχή. Αλλά κι ένας άλλος πολιτικός με αγώνες για τη Δημοκρατία, ο Ηλίας Τσιριμώκος, είχε επισημάνει ότι: «Ο Στρατός ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε είναι δυνατό να περιορισθεί στα μέτρα μιας δημοσίας υπηρεσίας σαν όλες τις άλλες. Οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν μίαν ιδιόρρυθμη υπηρεσία με τα πιο σοβαρά, ίσως διφορούμενα, πάντα βαρύτιμα καθήκοντα…». Εκείνοι, όμως, που δεν δικαιούνται να κινδυνολογούν με κραυγές για «άρωμα πραξικοπήματος», είναι οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Βενιζέλος να μην ξεχνά ότι ο ιδρυτής του κόμματός του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, έγινε η πέτρα του σκανδάλου σαν πρωταγωνιστής της στρατιωτικής οργανώσεως ΑΣΠΙΔΑ. Κι εκείνη η πολύκροτη υπόθεση διέσπασε την Ένωση Κέντρου, έφερε σε εξαιρετικά δυσχερή θέση τον αρχηγό της και τελικά ετίναξε στον αέρα την πολιτική ομαλότητα. Εμείς οι παλαιότεροι θυμόμαστε πολύ καλά ότι τότε ο Ανδρέας και πολλοί άμεσοι συνεργάτες του ήσαν θαυμαστές του Νασερισμού. Και τα αρχικά της στρατιωτικής εκείνης οργανώσεως, εσήμαιναν: «Αξιωματικοί σώσατε πατρίδα, ιδανικά, δημοκρατία, αξιοκρατία»… Τους δεσμούς του Ανδρέα Παπανδρέου με την οργάνωση ΑΣΠΙΔΑ, περιγράφει αναλυτικά ο κ. Αρ. Μπουλούκος στο βιβλίο με τις αναμνήσεις του απ’ εκείνη την περίοδο. Όσοι από τους συναδέλφους γράφαμε τα πρακτικά από τη δίκη, θυμόμαστε την ημέρα που ήλθε ο Ανδρέας στο Στρατοδικείο για να συμπαρασταθεί στον Παπατέρπο, τον Χονδροκούκη, τον Μπουλούκο, τον Παραλίκα και τους άλλους κατηγορουμένους αξιωματικούς. Ο κ. Σαμαράς θορυβήθηκε τώρα από τη διακήρυξη των αποστράτων (που απηχεί όμως και τις γνώμες των εν ενεργεία αξιωματικών). Και προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποπροσανατολίσει την προσοχή της κοινής γνώμης από την θύελλα των νέων μέτρων που μας φέρνει η αιμοσταγής «τρόικα» και να τρομοκρατήσει τον λαό με τον φόβο… «πραξικοπήματος»! Απέτυχε, όπως απέτυχε να αποπροσανατολίσει την οργή του κόσμου με τη Χρυσή Αυγή. Την ανάγκη να αποχωρήσει η ξενόδουλη μνημονιακή κυβέρνηση ζητούν οι αξιωματικοί. Αλλά αυτό λένε και όλα τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, αυτό θέλουμε όλοι. Μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας θα έπρεπε να επιδιώξει πρώτος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο κ. Παπούλιας γνωρίζει ότι αφελής είναι ο ισχυρισμός ότι ο ανώτατος άρχων είναι ανεύθυνος και υπεύθυνος μόνο η κυβέρνησις. Ο ανώτατος άρχων είναι ανεύθυνος μόνον όταν αι κυβερνήσεις απηχούν την λαϊκήν εντολήν. Όταν, όμως, αι κυβερνήσεις βρίσκονται σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα και πολύ περισσότερο όταν αι κυβερνήσεις κατ’ ουσίαν καταργούνται από ξένη κατοχική δύναμη, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φέρει τεράστιες ευθύνες. Το έθνος έχει το δικαίωμα και το καθήκον να βαδίσει τον ιστορικόν δρόμον του, είτε με την θέλησιν, είτε χωρίς την θέλησιν εκείνων που μετέβαλαν την πατρίδα μας σε αποικία των Γερμανών. Όταν η πολιτική ηγεσία δίνει την εικόνα του πατριωτισμού, της ανιδιοτέλειας, της ικανότητος και της αρετής, τότε μόνον ο λαός την σέβεται. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υφίστανται σήμερα. Οι κραυγές απογνώσεως του λαού φτάνουν σαν τύψεις συνειδήσεως στ’ αυτιά εκείνων από τους κυβερνώντες που πιθανόν να μην απώλεσαν πλήρως το αίσθημα της εθνικής αξιοπρεπείας. Οι άλλοι ακούνε μόνον την φωνή του Βερολίνου. Η γνώμη της συντριπτικής πλειονότητος των πολιτών είναι ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση γενικής σαπίλας για την οποίαν ευθύνονται οι μνημονιακοί που, με το χρηματιστήριο των συνειδήσεων, ξεπουλούν τα πάντα χάριν των ξένων αποικιοκρατών. Το αίσθημα αυτό που κυριαρχεί σε όλους δεν φανερώνει καλούς οιωνούς. Τη λαϊκή λαχτάρα για αλλαγή αποτυπώνει η διακήρυξη των αξιωματικών. Ας αφήσει η κυβέρνηση την υπερβολική τυμπανοκρουσία περί φασισμού.
Την ώρα που η «εγκληματική οργάνωση» της «τρόικας» στην Αθήνα αφήνει «όλα τα θέματα ανοικτά» για την εξόντωση των ελλήνων πολιτών, η κυβέρνηση σε αντιπερισπασμό προέβη σε συλλήψεις του αρχηγού και μελών της άλλης εγκληματικής οργάνωσης, της Χρυσής Αυγής. Ο πραγματικός φασισμός, όμως, είναι η «τρόικα» που επανήλθε σαν «Τάγμα Εφόδου» και με τη συνεργασία του Στουρνάρα μεθοδεύει νέο Μνημόνιο και ακόμη πιο σκληρά οικονομικά μέτρα, με πρώτο τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας. Με τη Χρυσή Αυγή βρήκαν ευκαιρία πρόσωπα «διάτρητα» να καλυφθούν με ψευδοδημοκρατικό μανδύα και να βγάζουν «αντιφασιστικές κορώνες» για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού από τα μνημονιακά αίσχη. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ κάνουν κατάχρηση ρητορικής περί «δημοκρατικού τόξου», αλλά κατ’ ουσίαν τα δύο κόμματα βρίσκονται εκτός αυτού του τόξου, αφού υπηρετούν τα σχέδια του Δ’ Ράιχ της Μέρκελ. Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα επανέκαμψε μετά από πολλά χρόνια στη χώρα μας και το μέλλον διαγράφεται ανησυχητικό. Ο κ. Σαμαράς προσπάθησε να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας μακράν από την εγκληματική «τρόικα» και έδωσε άφθονη «τροφή» στην κοινή γνώμη με την «Χρυσαυγειάδα». Ο ίδιος θέλει να παρουσιάζεται ως «εγγυητής της ομαλότητας» και θα βαδίσει αναπόφευκτα σε εκλογές με αυτό το προσωπείο. Δεν πρόκειται, όμως, να ξεγελάσει κανέναν. Η Χρυσή Αυγή δεν έκρυψε ποτέ τις ιδεολογικές της καταβολές. Τα πρότυπά της είναι ολοφάνερα. Τον Απρίλιο του 1924 ο Χίτλερ καταδικάσθηκε σε πέντε χρόνια φυλακή για το «πραξικόπημα του Μονάχου». Τότε έγραψε το «Μάιν Κάμπφ». Ο θαυμαστής του Μιχαλολιάκος βρίσκεται τώρα κρατούμενος κι ίσως γράψει κι εκείνος σε βιβλίο, τον δικό του «Αγώνα». Και το 1924 η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από την οικονομική κρίση, όπως και σήμερα. Η ιδεολογία του ναζισμού έβρισκε απήχηση όταν οι δημοκρατίες κατέρρεαν και οι λαοί βρίσκονταν σε εξαθλίωση. Δυστυχώς, όμως, ο σημερινός πολιτικός κόσμος δεν διαθέτει το κύρος και την λαϊκή συμπαράσταση που θα οδηγούσε σε αληθινό δημοκρατικό μέτωπο. Το πολιτικό μας σύστημα είναι αναξιόπιστο για να ηγηθεί τέτοιου μεγάλου αγώνα και δεν μπορεί να πείσει όταν η συγκυβέρνηση είναι υπηρέτης του Βερολίνου. Ο ναζισμός αποτελεί καρκίνωμα στο άρρωστο κορμί της δημοκρατίας. Θεραπεία είναι το να εξαλείψεις τις αιτίες που προκαλούν τη νόσο. Εάν δεν αλλάξουμε οικονομική και εξωτερική πολιτική και δεν σπάσουμε την Ευρωζώνη, η Ελλάδα θα χαθεί. Τα κυβερνητικά ΜΜΕ έδωσαν μεγάλη προβολή στις γερμανικές εκλογές, λες και επρόκειτο να αλλάξει τίποτε για τη στάση του Βερολίνου απέναντί μας, οποιοδήποτε κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Η Γερμανία είναι χώρα εχθρική. Οι Γερμανοί πολίτες έφεραν με την ψήφο τους τον Χίτλερ στην εξουσία. Τώρα φέρνουν τη Μέρκελ, που έχει το ίδιο πρόγραμμα με εκείνον για τον ευρωπαϊκό χώρο. Ο Γερμανός δικτάτορας προωθούσε το σχέδιό του για την κατάκτηση της Ευρώπης. Η Άντζη Μέρκελ επέτυχε το ίδιο σχέδιο με το ευρώ. Υποκριτικά η καγκελάριος εξέφρασε την «ανησυχία» της για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αλλά το 1982 στη Γερμανία είχε σημειωθεί εντυπωσιακή στροφή των Γερμανών προς τον ναζισμό εξαιτίας κυρίως της αθρόας εισροής μεταναστών, την οποίαν ευνοούν οι συνταγματικές ρυθμίσεις γύρω από την παροχή ασύλου. Στην Ελλάδα τώρα, η Χρυσή Αυγή εσημείωσε στο παρελθόν σημαντική άνοδο, κυρίως για την ίδια αιτία. Η ατολμία της κυβέρνησης και η ανεγκέφαλη εμμονή της Αριστεράς σ’ αυτήν την ψευτοδιεθνιστική αντίληψη, κόντρα στο λαϊκό αίσθημα, θα δίνει πάντα υψηλά ποσοστά στον ακροδεξιό χώρο, όποια ονομασία κι αν έχει επειδή οι μετέχοντες του «συνταγματικού τόξου» δεν αφουγκράζονται τη λαϊκή οργή. Η ανεργία, η οικονομική εξαθλίωση και το μεταναστευτικό, όσο δεν θεραπεύονται, θα δίνουν δύναμη στην Ακροδεξιά. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά θα φτάσουμε σε σημείο να διαδραματίζονται καθημερινά αιματηρά επεισόδια στους δρόμους. Βαδίζουμε σε πλήρη αναρχία και χάος επειδή ο πολιτικός κόσμος είναι ανίκανος. Το ρολόι της ιστορίας γυρίζει προς τα πίσω. Στο ξεκίνημά του ο Μουσολίνι έγραφε τις παρακάτω χαρακτηριστικές αράδες: «Επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να είμαστε αριστοκράτες και δημοκράτες, συντηρητικοί και προοδευτικοί, αντιδραστικοί και επαναστατικοί, νομιμόφρονες ή μη νομιμόφρονες, ανάλογα με τις χρονικές, τοπικές και περιβαλλοντικές περιστάσεις…». Μια «συνταγή» που και σήμερα ακολουθούν οι μιμητές του. Οι πολιτικές δολοφονίες σφράγισαν την εποχή της ανόδου του φασισμού. Στη Ρώμη οι φασίστες – ο Βόλπι, ο Μαλακρία, ο Ντουμίνι κ.ά.- δολοφόνησαν με τον πιο άγριο τρόπο τον σοσιαλιστή βουλευτή Τζιάκομο Ματτεόττι. Οι δολοφονίες περιλαμβάνονται στις μεθόδους του φασισμού. Με τη μνημονιακή πολιτική μοιραίως ανοίγεται ένας φαύλος – κύκλος αιματηρών επεισοδίων χωρίς να γνωρίζουμε που μπορεί να οδηγήσει. Οπωσδήποτε, τίποτε καλό δεν προμηνύεται. Οι αξιωματικοί με τη διακήρυξή τους θέλουν ακριβώς να προφυλάξουν την χώρα από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η παραμονή στην εξουσία της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου μόνο την ανωμαλία εξασφαλίζει. Και οι αξιωματικοί έχουν κι αυτοί το δικαίωμα να εκφράζουν ανοιχτά την γνώμη τους, όπως όλοι οι πολίτες. Οι δημοκρατικοί κανόνες δεν μπορεί να εφαρμόζονται επιλεκτικά, διότι τότε το πολίτευμα ναρκοθετείται. Οι μνημονιακοί οικοδόμοι της ξενοκρατίας μην βαυκαλίζονται με την ελπίδα ότι ο χρόνος θα «μαράνει» την αγωνιστικότητα του λαού. Τα πολιτικά ήθη δεν σώζονται με την καταρράκωση του δημοσίου βίου. Και το μόνο «πλεόνασμα» που επέτυχαν Σαμαράς – Βενιζέλος είναι αυτό της καταρρακώσεως της εθνικής αξιοπρεπείας…