Χαρίζουν φόρους 2 δισ. ευρώ σε μεγαλοϊδιοκτήτες-φαντάσματα!
Πρόκειται για ένα φορολογικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων, λένε οι ίδιες πηγές, τονίζοντας ότι είναι απλούστατη η διαδικασία καταλογισμού των οφειλόμενων φόρων στις υπεράκτιες εταιρείες με ιδιοκτήτες-φαντάσματα, αλλά αυτή ακριβώς τη διαδικασία επιμελώς αποφεύγει να ακολουθήσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, παρέχοντας με τη στάση της αυτή, σκοπίμως ή αθέλητα, προστασία στους φοροφυγάδες. Όπως επισημαίνουν, αν συνεχισθεί αυτή η περίεργη τακτική, μόνο ένας εισαγγελέας θα μπορεί πλέον να βρει άκρη και να ξετυλίξει το… κουβάρι των ευθυνών για την τεράστια ζημιά που προκαλείται στον κρατικό προϋπολογισμό.
Είναι δε ακόμη πιο προκλητική αυτή η στάση της πολιτικής ηγεσίας, λένε οι ίδιες πηγές, αν ληφθεί υπόψη ότι οι μεγαλοϊδιοκτήτες που κρύβονται πίσω από off-shore τελικά «προστατεύονται» από την επιβολή νόμιμων φόρων, ακριβώς τη χρονική στιγμή που το υπουργείο «κόβει και ράβει», σχεδόν επί καθημερινής βάσεως, το νομοσχέδιο-έκτρωμα, με το οποίο θα επιβληθεί ο ενιαίος φόρος κατοχής ακινήτων και στο τελευταίο χωραφάκι της ελληνικής επικράτειας. «Είναι αδιανόητο να ζητάμε έστω ένα ευρώ από τον μικροϊδιοκτήτη μιας έκτασης που δεν αποδίδει το παραμικρό και, την ίδια στιγμή, να αφήνουμε φορολογούμενους με μεγάλη οικονομική επιφάνεια να απολαμβάνουν τις πολυτελείς επαύλεις τους δίπλα στη θάλασσα ανενόχλητοι από τις φορολογικές αρχές», λένε χαρακτηριστικά.
Το ζήτημα της φορολόγησης των υπεράκτιων εταιρειών με αφανείς ιδιοκτήτες και ακίνητα σημαντικής αξίας στην κατοχή τους είναι στην πραγματικότητα απλούστατο και η πραγματική κατάσταση δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις μακρές και δυσνόητες απαντήσεις, που έχει δώσει στη Βουλή, απαντώντας σε σχετική ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ο αρμόδιος υφυπουργός, Γ. Μαυραγάνης (όποιος αναγνώσει αυτή την απάντηση, που δόθηκε στους βουλευτές δυο μέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο, είναι βέβαιο ότι θα… χάσει την μπάλα, αδυνατώντας να κατανοήσει ποιος και πώς έχει τελικά την ευθύνη να επιβάλει φόρους σε αυτές τις off-shore εταιρείες!).
6.575 off-shore αγνώστου ιδιοκτήτη!
Στην πραγματικότητα, όμως, λένε στο «Π» έμπειρα στελέχη του υπουργείου, αλλά και σοβαρός οικονομολόγος-ορκωτός ελεγκτής του ιδιωτικού τομέα, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου κακώς δημιουργεί την εντύπωση ότι η επιβολή φόρων στις συγκεκριμένες εταιρείες είναι μια σύνθετη διαδικασία ελέγχου. Όπως εξηγούν,
• Αυτή τη στιγμή είναι καταγεγραμμένες στα αρχεία του υπουργείου Οικονομικών, όπως βεβαιώνει και ο ίδιος ο κ. Μαυραγάνης, 6.575 υπεράκτιες εταιρείες αγνώστου ιδιοκτήτη, οι οποίες κατέχουν ακίνητα. Δηλαδή, εταιρείες που δεν έχουν φροντίσει να αποκαλύψουν στις φορολογικές αρχές ποιος είναι ο τελικός δικαιούχος (φυσικό πρόσωπο) που έχει την ιδιοκτησία των μετοχών τους.
• Όπως, επίσης, παραδέχεται ο κ. Μαυραγάνης, στη γραπτή απάντησή του, ο σχετικός νόμος που βρίσκεται σε ισχύ από το 2010 ορίζει ότι όσες υπεράκτιες εταιρείες δεν αποκαλύψουν το φυσικό πρόσωπο, που είναι και ο πραγματικός ιδιοκτήτης των ακινήτων τους, οφείλουν να πληρώσουν ειδικό τέλος επί των ακινήτων, με συντελεστή 15%. Δηλαδή, για μια βίλα αντικειμενικής αξίας π.χ. 3.000.000 ευρώ, μια υπεράκτια εταιρεία οφείλει φόρους 450.000 ευρώ για κάθε χρονιά από το 2010 και μετά, ήτοι συνολικά οφείλει ποσό 1,35 εκατ. ευρώ!
• Συνεπώς, το υπουργείο Οικονομικών, αντί να αφήνει τη… μπάλα να χάνεται, αναζητώντας διαρκώς ποια υπηρεσία του θα διενεργήσει έλεγχο σε αυτές τις εταιρείες και πώς ακριβώς θα διενεργηθεί αυτός ο έλεγχος, θα μπορούσε ήδη να έχει ακολουθήσει μια απλούστατη διαδικασία βεβαίωσης φόρων, που εάν δεν πληρώνονταν από τις υπεράκτιες εταιρείες, θα οδηγούσαν στην, εξίσου απλή, διαδικασία αναγκαστικής είσπραξής τους, με κατάσχεση των ακινήτων: με μια απλή διασταύρωση στοιχείων από το TAXIS είναι πολύ εύκολο να διαπιστωθεί ποιες εταιρείες με αφανείς ιδιοκτήτες δεν έχουν πληρώσει το προβλεπόμενο τέλος (15%) και, ακολούθως, να βεβαιωθούν οι αναλογούντες φόροι, που τυχόν δεν έχουν καταβληθεί. «Με αυτή την απλούστατη διαδικασία αύριο το πρωί μπορούν να βεβαιωθούν φόροι ακόμη και 2 δισ. ευρώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις, βάσει του αριθμού των εταιρειών και της επιφάνειας των ακινήτων τους», λένε οι πηγές του «Π».
Το μεγάλο ερώτημα, τελικά, που ως τώρα δεν έχει τεθεί στη Βουλή προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, είναι για ποιο λόγο δεν βεβαιώνονται αυτοί οι φόροι στις υπεράκτιες εταιρείες. Είναι, άραγε, τόσο… αμελείς και ανίκανοι στην άσκηση του καθήκοντός τους οι πολιτικοί προϊστάμενοι των αρμόδιων υπηρεσιών; Είναι, άραγε, τόσο δύσκολο να γίνει το… αυτονόητο; Ή μήπως, τελικά, αυτό το απίστευτο «βραχυκύκλωμα» στη βεβαίωση οφειλόμενων φόρων από τους «υπεράκτιους» είναι μια ακόμη αθέμιτη συναλλαγή της πολιτικής εξουσίας με τα ισχυρά συμφέροντα, που κατά σύστημα καλύπτονται πίσω από τις off-shore εταιρείες. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι δεν βεβαιώνονται τέτοια ασύλληπτα ποσά φόρων σε κατά τεκμήριο ισχυρούς οικονομικά ιδιοκτήτες ακινήτων αρχίζει πλέον να ξεφεύγει από τα όρια του απλού πολιτικού προβληματισμού και τείνει να αναχθεί σε ένα ποινικό ζήτημα πρόκλησης βαρύτατης βλάβης στο ελληνικό Δημόσιο, που μόνο ένας τολμηρός εισαγγελέας θα μπορούσε να διαλευκάνει.
Ν. ΧΑΛΔΟΥΠΗΣ