Το σατανικό σχέδιο της Μέρκελ
Το 41,5% που συγκέντρωσε, δεν είναι μεγάλο ποσοστό, συγκρινόμενο με το 50,2% του Κόνραντ Αντενάουερ το 1957 και τα αλληλοδιάδοχα ποσοστά 48,8%, 44,3% και 43,8% που πέτυχε ο Χέλμουτ Κολ στις εκλογές του 1983, του 1987 και του 1990. Θεωρείται, όμως, ΤΕΡΑΣΤΙΟ σχετικά με τις αναμετρήσεις ΜΕΤΑ από την επανένωση της Γερμανίας (που ψηφίζουν και οι Ανατολικογερμανοί).
Θα επιμείνω λίγο ακόμα σε ποσοστά και αριθμούς αναφορικά με τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής. Αποτελέσματα εξόχως ασυνήθιστα. Οι βουλευτικές έδρες στο γερμανικό Κοινοβούλιο είναι 630. Το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Μέρκελ καταλαμβάνει, σε σχέση με το 41,5%, 311 έδρες. Εάν, δηλαδή, κέρδιζε μόλις 5 έδρες ακόμα, θα κατακτούσε ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ! Πώς συνέβη αυτό; Συνέβη, επειδή οι φιλελεύθεροι –«Ελεύθεροι Δημοκράτες» είναι η κανονική τους ονομασία– και το νεοϊδρυθέν κόμμα των ευρωσκεπτικιστών ή ευρωφοβικών με την επωνυμία «Εναλλακτικοί για τη Γερμανία» δεν συγκέντρωσαν το 5% για να εκλέξουν βουλευτές. (Το ποσοστό των πρώτων ήταν 4,8% και των δεύτερων 4,7%, ενώ οι λεγόμενοι «Πειρατές» έλαβαν 2,2% και το άθροισμα του συνόλου των λοιπών κομμάτων δεν υπερέβη το 4%. Αυτά τα ποσοστά αθροιζόμενα έδωσαν τις 311 έδρες.)
«Τι κρίμα που δεν κατέκτησε την αυτοδυναμία η Μέρκελ», θα σκέπτονται πολλοί θαυμαστές της στη Γερμανία και αλλαχού. Η ίδια, όμως, η Μέρκελ λυτρώθηκε και πανηγυρίζει σιωπηρώς. Τι θα την έκανε μια τόσο ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή; Αντί για μία, ακόμα και δέκα έδρες παραπάνω δεν θα της έφταναν. Έμαθε, άλλωστε, να προΐσταται ως καγκελάριος σε κυβερνήσεις συνασπισμού, γνωρίζοντας άριστα την τέχνη να φορτώνει τις αποτυχίες στους συνεταίρους της και να καρπώνεται μόνη της τις επιτυχίες!
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας είναι ΑΒΕΒΑΙΗ, αν όχι ΡΕΥΣΤΗ. Το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι να σχηματιστεί μεγάλος συνασπισμός με τους σοσιαλδημοκράτες. Οι σοσιαλδημοκράτες, όμως, τσινάνε. Θέλουν να αναθεωρηθεί η πολιτική της σκληρής λιτότητας. Μια πολιτική που πλήττει βάναυσα τις χώρες του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες, εκτός των δικών τους αδιεξόδων, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να εισάγουν γερμανικά προϊόντα, και ταυτόχρονα στρέφεται, σε μικρότερο έστω βαθμό, εναντίον των εργαζόμενων πολιτών της Γερμανίας.
Εάν δεν ενδώσουν τελικά οι σοσιαλδημοκράτες, υφίσταται η εκδοχή να σχηματιστεί μειοψηφική κυβέρνηση υπό την Μέρκελ, με την ανοχή για ένα διάστημα είτε των σοσιαλδημοκρατών είτε –θεωρητικά πιθανό και πρακτικά απίθανο– των «Πράσινων».
Διάλυση της Βουλής και προκήρυξη εκλογών πριν συμπληρωθεί η τετραετία δεν έχει προηγούμενο στη Γερμανία. Είναι κάτι παντελώς άγνωστο. Δεν γνωρίζω αν το απαγορεύει ρητά το Σύνταγμα ή ο ισχύων εκλογικός νόμος. Ας υποθέσουμε, όμως, προς διευκόλυνση των συλλογισμών μας ότι δεν υφίσταται νομικό κώλυμα και διενεργούνται εκτάκτως εκλογές. Δύο θα είναι τα πιθανά αποτελέσματα της υποθετικής αυτής εκλογικής αναμέτρησης. Ή θα μπουν στη Βουλή οι «Ελεύθεροι Δημοκράτες» με άλλον επικεφαλής κατόπιν της παραιτήσεως του άκρως απεχθούς Ρέσλερ, οπότε θα συγκροτηθεί κυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών και «Ελευθέρων Δημοκρατών», ή θα θριαμβεύσει κυριολεκτικά η Μέρκελ, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος από το 42,04% στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου του 1963 έφτασε στο 52,72% στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου του 1964. Και θα είχαμε –πώς να το διατυπώσει κανείς αλλιώς;– μια δικτατορική δημοκρατία ή, επί το ευγενέστερον, μια δημοκρατική δικτατορία…
Η προηγηθείσα υπόθεση επαναληπτικών εκλογών στη Γερμανία δεν μας βοηθάει, όμως, στην απόδειξη του σατανικού σχεδίου της Μέρκελ που διαλαμβάνει ο τίτλος του σημερινού άρθρου. Όλοι μιλάνε για «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» και ορισμένοι την απαιτούν. Τι σημαίνει, ωστόσο, για τη Μέρκελ «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»; Φρονώ ότι ελάχιστοι το διανοούνται. Αναλύοντας την προσωπικότητα της καγκελαρίου, επισημαίνοντας τον εγωπαθέστατο χαρακτήρα της και συνυπολογίζοντας τις ιστορικού διαμετρήματος επιδιώξεις της, είναι υποχρεωμένος κανείς να αποτολμήσει πρόβλεψη. Τουλάχιστον ΟΣΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ, παρακολουθώντας επισταμένως διακεκριμένα πρόσωπα και εξελισσόμενες καταστάσεις. Η ψυχρή στους υπολογισμούς της Άνγκελα έχει βάλει στα σκαριά, ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΙΣΧΥΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, τίποτα λιγότερο από τη δημιουργία των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Την ισοπέδωση, δηλαδή, των κρατών της γηραιάς Ηπείρου ως προς τις γεωγραφικές, τις πολιτιστικές, τις οικολογικές και τις οικονομικές ιδιαιτερότητες ενός εκάστου εξ αυτών και με επιπλέον ολικό περιορισμό της κυριαρχίας τους. Οι αποφάσεις για τις τράπεζες θα λαμβάνονται από το Βερολίνο και οι «πολιτείες» της Ευρώπης θα στερούνται των δικαιωμάτων (οικονομική βοήθεια, αλληλεγγύη) που απολαμβάνουν οι ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ της Αμερικής. Όσο για τις πλούσιες σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων χώρες –Ελλάδα και Κύπρο κυρίως– τα κέρδη τους θα εισπράττονται από την κεντρική εξουσία!
Αυτόχρημα ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ θα είναι μια τέτοια εξέλιξη για την πατρίδα μας. Την οποία ήδη απομυζούν, έχοντας κλείσει το εργοστάσιο ζάχαρης και αδρανοποιήσει τα τρία ναυπηγεία μας. Χώρια τα τοκογλυφικά δάνεια που μας προσφέρουν με το σταγονόμετρο και συνεχείς καθυστερήσεις καταρρακώνοντάς μας. Η μικρή –και ιστορική– χώρα μας όμως είναι σε θέση να ανατρέψει το οργουελικό αυτό σχέδιο. Αρκεί να κινηθεί ΤΑΧΥΤΑΤΑ στη γραμμή Αλαβάνου που κερδίζει καθημερινά πόντους. Το ευρώ, το ξαναλέω για πολλοστή φορά, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ.