Με τον αντιρατσιστικό νόμο θα είχε αφοπλιστεί η Χρυσή Αυγή και ο Φύσσας θα ζούσε…
Αν τον αντιρατσιστικό νόμο, που είχε συνταχθεί από τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Μανιτάκη δεν τον είχε τότε μπλοκάρει το Μαξίμου και είχε γίνει νόμος του κράτους είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε γίνει η δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Η ευρωπαϊκή οδηγία (ΑΠ913 /2008) την οποία ενσωματώνει ο αντιρατσιστικός νόμος, είναι συγκεκριμένη και σαφής, την οποία η Ελλάδα είχε καθυστερήσει να εναρμονίσει εδώ και χρόνια. Συνεχώς μάλιστα ρωτάνε οι Ευρωπαίοι πότε επιτέλους θα την εφαρμόσετε. Και εδώ πρέπει να σημειωθεί πως υπήρχε και νομοσχέδιο της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που ενσωμάτωνε αυτή την οδηγία, το οποίο αποτέλεσε τη βάση για την περαιτέρω συζήτηση και δεν είχε νόημα να φτιαχτεί κάτι εξαρχής αφού το 90% του νομοσχεδίου ήταν η οδηγία. Επομένως το πρώτο δεδομένο είναι ότι έχουμε ένα πολιτικό και νομικό πλαίσιο συγκεκριμένο και σαφές. Αυτή η νομοθεσία στην πραγματικότητα είναι δύο άρθρα και δύο αδικήματα. Με επικεφαλίδες τη ρατσιστική συμπεριφορά πρώτον, και την άρνηση των γενοκτονιών, δεύτερον.
Στη χώρα υπάρχει νομικό κενό όσον αφορά τον συγκεκριμένο νόμο και ιδιαίτερα την άρνηση των γενοκτονιών και του Ολοκαυτώματος και αυτό έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις φίλων χωρών και συγκεκριμένα των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ, με το οποίο έχουμε κοινά συμφέροντα στον ενεργειακό τομέα. Δεν ήταν μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που έθετε κάθε φορά το ζήτημα του αντιρατσιστικού νόμου και ότι πρέπει να συμβαδίζουμε με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, υπήρχε τεράστιο ενδιαφέρον και από αμερικανικής πλευράς. Το State Department μας στοχοποιεί κάθε χρονιά στις εκθέσεις του, πρόσφατα δε υπήρξε ακόμα μία. Όμως και από πλευράς του Ισραήλ και των διεθνών εβραϊκών οργανώσεων που μετ’ επιτάσεως επανειλημμένα βάζουν το θέμα.
Τρίτο και το πιο βασικό είναι ότι αν ο αντιρατσιστικός νόμος γίνει νόμος του Κράτους, παρόμοιος του οποίου λειτούργησε πολύ αποτελεσματικά στη Γαλλία, τότε η Χρυσή Αυγή θα πάψει να έχει αντικείμενο άσκησης πολιτικής (ρατσιστικός λόγος, ρατσιστικές επιθέσεις, συσσίτια μόνο σε Έλληνες, λαϊκιστική εκμετάλλευση του πόνου και της φτώχειας κ.ά.). Με τον τρόπο αυτό η Χρυσή Αυγή θα βγει απ’ το τερέν της πολιτικής που ασκεί και εκμεταλλεύεται μέχρι σήμερα και θα αναγκαστεί να αλλάξει ρότα, περιορίζοντας τη δραστηριότητά της σε θέματα που απασχολούν όλα τα δημοκρατικά κόμματα. Με τον ίδιο τρόπο περιορίστηκε το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία και ο δημόσιος λόγος του τώρα δεν έχει να κάνει με τους μετανάστες και τους θαλάμους αερίων αλλά με την ευρωπαϊκή προοπτική της Γαλλίας. Φανταστείτε τον Κασιδιάρη αντί για το ρατσισμό, που είναι το προνομιακό του πεδίο, να ασχολείται με τα μακροοικονομικά…