ΒΛΕΠΩ ΕΝΑΝ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΤΥΠΟ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΝΑ ΜΑΙΝΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ

Εσύ καλέ μου αυγερινέ
μέ τά γλυκά σου φώτα
η κότα γέννησε τ’ αυγό
ή τό αυγό τήν κότα;
•••
Τό λυκαυγές ισορροπεί
κι αδυνατεί νά φτάσει
τό ρεύμα είν’ αδύναμο
καί μέ πεσμένη τάση.
•••
Σβήνουν τά φώτα συνεχώς
καί μές τίς Εφορίες
αρπάζονται απ’ τά μαλλιά
τσουράπια καί Κυρίες.
•••
Τί πόλεμος είναι αυτός
τί είδους μαστορία;
ο νούς μου πάει σάλεψε
καί μένει η απορία.
•••
Μιά απορία δύσθυμος
φοβιστική συνάμα
παντού ακούς τόν γέλωτα
καί συνεχώς τό κλάμα.
•••
Ποιός έχει δίκιο άραγε
στήν δακρύζουσα Χώρα
κι ο ένας εύχεται αυγές
άλλος σεισμούς καί μπόρα.
•••
Κοιτώ μικρός κι αμίλητος
τίς ασθενείς οθόνες
καί πότε βλέπω Μαίανδρους
κι άλλοτε Παρθενώνες.
•••
Μά καί τά δύο σύμβολα
είν’ Εθνικά νομίζω
(δέν έχω τό δικαίωμα
ουδένα νά υβρίζω).
•••
Εδώ η πείνα μ’ εμμονή
σπαθίζει καί ορίζει
όλων περνούν
οι μέρες μας
μέ φρύγανα καί ρύζι.
•••
Γιατί λοιπόν ο σπαραγμός
γίνεται εορτή μας
όταν τό αίμα κόβεται
μέσα στήν αορτή μας;
•••
Τώρα κλειδώνει η καρδιά
άνευ συναισθημάτων
κι εμείς τό εορτάζουμε
μέ πλήθος συνθημάτων.
•••
Άς γίνουμε όλοι μιά γροθιά
στά μούτρα τής Ευρώπης
αλλιώς θά γίνεται εδώ
τής πόρνης καί τής Πόπης.
•••
Δέν ομιλώ γιά κόμματα
καί αερολογίες
αλλά μήν γίνουμε ξανά
Αισχύλου τραγωδίες.
•••
Πότε ο Βόλγας μάς χτυπά
καί άλλοτε ο Ρήνος.
Παρακαλώ μήν φτάσουμε
εκεί πού πλέει ο θρήνος.
•••
Μήν γίνουμε όλοι φέρετρα
εις τήν Αχερουσία.
Δεν είν’ ο θάνατος Γραικοί
μιά άλλη περιουσία.
•••
Είναι τό απόλυτο μηδέν
γιά τούτο ησυχάστε
κι ένα πρωί ηλιόλουστο
τήν έχθρα σας δαμάστε.
………………………………………….
………………………………………….
Κανείς σέ έναν εμφύλιο σπαραγμό, ή πόλεμο,
δέν βγαίνει νικητής καί κερδισμένος.
Αλλού, σέ κάποια υπόγεια, οι Μεγάλες Βιομηχανίες
ανοίγουνε καινούργια χρηματοκιβώτια παρόμοια
μέ απαστράπτουσες λειψανοθήκες.