Χρυσή Αυγή: «Τέκνο» των Μνημονίων και της κυβερνώσας Ακροδεξιάς

Το απεχθές φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και της «δράσης» της αποτελεί δυστυχώς ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ «ΠΡΟΪΟΝ» ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. Το μόρφωμα αυτό, το οποίο στις εκλογές του 2009 έλαβε ποσοστό 0,29% και στις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου του 2012 προσέγγισε το 7%, εμφανίζεται σήμερα δημοσκοπικά στη θέση του τρίτου κόμματος, αφού τόσο η κοινωνική εξαθλίωση που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτικές όσο και η άμεση ή έμμεση πολιτικοϊδεολογική «νομιμοποίηση» την οποία του παρέσχε το πολιτικοοικονομικό μπλοκ των μνημονιακών συμφερόντων δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξή του.

Τρία είναι τα κεντρικά «ρεύματα» που τροφοδοτούν την «κοίτη» της Χρυσής Αυγής: Το πρώτο προσδιορίζεται στην οικονομική εξαθλίωση των κοινωνικοοικονομικά χαμηλότερων στρωμάτων που οδηγεί στην απόγνωση. Το δεύτερο αφορά τη γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, την καθολική απόρριψή του, γεγονός που επιτρέπει στην ηγεσία της ΧΑ να υποδύεται τον αντισυστημικό παράγοντα της πολιτικής ζωής. Στην πράξη όμως όχι μόνο αποτελεί τη «μακρά χείρα» του συστήματος αλλά και τον υπηρέτη του κεφαλαίου, επιδιδόμενη στην τρομοκράτηση των εργαζομένων.

Το τρίτο ρεύμα αφορά το μεταναστευτικό πρόβλημα και την αδυναμία ή και ανικανότητα του συστήματος διακυβέρνησης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά (κατάργηση της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ) το σοβαρό αυτό πρόβλημα. Το γεγονός μάλιστα ότι τα κόμματα της διακυβέρνησης είναι υποτελή στους δανειστές εκτρέφει από την πλευρά της ΧΑ έναν ιδιότυπο εθνικισμό. Με την έννοια ότι το γερμανικό Imperium παραμένει για την ηγεσία της ΧΑ στο απυρόβλητο (ως απόγονος του ένδοξου ναζιστικού παρελθόντος) και κατηγορούνται γενικώς οι τραπεζίτες…

Εάν η μία πλευρά της ραγδαίας γιγάντωσης μιας -όπως αποδεικνύεται- εγκληματικής οργάνωσης οφείλεται σε οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους, κύριο ρόλο διαδραμάτισε η άλλη όψη, αυτή της σταδιακής πολιτικής νομιμοποίησης της Ακροδεξιάς που συντελείται συστηματικά τα τρία τελευταία χρόνια.

«Πιονιέρος» της όλης αυτής επιχείρησης υπήρξαν ο Γ. Καρατζαφέρης και ο ΛΑΟΣ. Η Ακροδεξιά -νοσταλγός της χούντας της επτάχρονης δικτατορίας- βρήκε πεδίο νομιμοποίησης και κοινοβουλευτικής έκφρασης. Στοιχεία της Ακροδεξιάς αυτής αποτελούν σήμερα επιφανή στοιχεία της ΝΔ σε υπουργικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο (Μ. Βορίδης, Άδ. Γεωργιάδης). Η ακροδεξιά πολιτικοϊδεολογική και οικονομική στρατηγική των Μνημονίων, η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος, ο ευτελισμός των κοινοβουλευτικών διαδικασιών διαμόρφωσαν την ακροδεξιά πολιτική συμπεριφορά των κομμάτων της μνημονιακής διακυβέρνησης. Αυτό οδήγησε, εν τοις πράγμασι, στην ανάδειξη της Χρυσής Αυγής από αποσυνάγωγο σε χρήσιμο εργαλείο του συστήματος των μνημονιακών συμφερόντων.

Η σημερινή ακροδεξιά υπερσυντηρητική Νέα Δημοκρατία αποτελεί «συγκοινωνούν δοχείο» και μηχανισμό πολιτικοϊδεολογικής νομιμοποίησης της Χρυσής Αυγής.

Φτάσαμε σήμερα στο σημείο πολιτικά στελέχη της ΝΔ καθώς και πιστοί μνημονιακοί δημοσιογράφοι να συζητούν σοβαρά την ενδεχόμενη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής σε μια επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση με τη ΝΔ.

Με τη θεωρία των «δύο άκρων» που εφαρμόζει ως πολιτική στρατηγική η ΝΔ -και ακολουθεί πειθήνια το ΠΑΣΟΚ- η πολιτική συμμορία της Χρυσής Αυγής απέκτησε δρώντα πολιτικό ρόλο.

Από την επιχείρηση δίωξης των μεταναστών τα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής αναλαμβάνουν σήμερα ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΜΠΡΑΒΟΥ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Επιδιώκοντας να υλοποιήσουν τη θεωρία των «δύο άκρων» στρέφουν τις εγκληματικές τους πράξεις κατά των εργαζομένων, κατά της Αριστεράς, εντασσόμενα -έστω και έμμεσα- στην επίσημη πολιτική γραμμή της μνημονιακής συγκυβέρνησης.

Την πλήρη ιδεολογικοπολιτική κάλυψη την παρέχει το ίδιο το επιτελείο του πρωθυπουργού, η ακροδεξιά ομάδα που καθορίζει τις πολιτικές επιλογές της ΝΔ και της συγκυβέρνησης.

Ο ίδιος ο «επιφανής» παρακαθήμενος και συμβουλάτορας του Α. Σαμαρά, ο Χρ. Λαζαρίδης (ιστορικό παράδειγμα έκπτωσης από τη Β΄ Πανελλαδική στη μνημονιακή Ακροδεξιά), εκφράζοντας τον ίδιο τον πρωθυπουργό τοποθέτησε τον ΣΥΡΙΖΑ «εκτός συνταγματικού τόξου»… υποδεικνύοντας ευθέως ποιους στόχους πρέπει να έχει η Χρυσή Αυγή. Η μνημονιακή συγκυβέρνηση βλέπει να πλησιάζει το τέλος της. Τα νέα μέτρα και το νέο Μνημόνιο είναι «επί θύραις». Δεν μπορεί συνεπώς να πάει σε εκλογές ούτε με υποσχέσεις ούτε με ψευδαισθήσεις για το περίφημο «φως στο τούνελ».

Γι’ αυτό προετοιμάζει το έδαφος για «εφ’ όλης της ύλης» σύγκρουση, και μάλιστα με εμφυλιοπολεμικούς όρους… Η Αριστερά πρέπει να τεθεί «εκτός νομιμότητας» και να εξισωθεί με τη νεοναζιστική συμμορία, ώστε οι μνημονιακοί φορείς να εμφανιστούν ως εγγυητές της ομαλότητας.

Όμως ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε η Αριστερά πρόκειται να πέσουν σ’ αυτή την παγίδα. Θα προασπίσουν συλλογικά την ηρεμία του τόπου και θα αγωνιστούν για να καταργήσουν τόσο τα Μνημόνια όσο και τους ακροδεξιούς και εθνικά ανεύθυνους πολιτικούς υπηρέτες τους. Αυτούς που επώασαν το αυγό του φιδιού.