Αποστολικά και… άλλα

• Φοβού τους επανακάμπτοντας επενδυτές και δώρα φέροντας – έστω και σιδηροδρομικώς…

• Πείτε ΟΧΙ στον FASISMO…

• Μιχαλάκη, όταν πρόκειται να ξεμπλοκάρεις κανένα μεγάλο έργο, τρέχεις και δεν φτάνεις. Όταν είναι να μπλοκάρεις καμιά αύξηση στα εισιτήρια, μούγκα…

• Αγαπητά καρντάσια, ο ΚΑΤΣΕ… καλά δεν είναι το πρόβλημα για το Μακεδονικό. Το πρόβλημα είναι οι ξεχασιάρηδες πολιτικοί μας. Ο πολυσυνταξιούχος έλεγε ότι θα το έχουμε ξεχάσει σε λίγα χρόνια, αλλά εμείς, σε πείσμα του, δεν ξεχνάμε…

• Να δεις πώς μου το είπε ο φίλος μου και με έβαλε σε σκέψεις περίεργες φθινοπωριάτικα… Ποιον και γιατί στον αθλητισμό τον αποκαλούν ΤΑΡΑΜΑ; Τα κεφαλαία δεν τονίζονται.

• Μα την Μπίστη μου, θα τα κάνει ελαιόπανα ο Μπίστης τα αριστερά συντροφάκια του.

• Δυστυχώς, για άλλη μια φορά το επίπεδο των ερωτήσεων των δημοσιογράφων ήταν επίπεδο δαπέδου. Ο καθένας ρωτούσε με το θυμικό του και για την προσωπική του εξυπηρέτηση, βάζοντας θέματα ανούσια και συντεχνιακά, λες και η συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι καλλιστεία απολυμένων, καλλιστεία αριστεροσύνης. Κρίμα, γιατί ο κ. Τσίπρας δεν ήταν για να τον δουν μόνο αυτοί. Τον έβλεπαν και εκατομμύρια άνεργοι, χιλιάδες απολυμένοι, αγορές και επενδυτές. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ παρά την πολύ καλή παρουσία του Αλέξη. Ο ηγέτης τού αύριο κρίνεται σε θεμελιώδη ζητήματα, που δεν θίχθηκαν, και ειδικά στην εξωτερική πολιτική και την οικονομία.

• Από τη στιγμή που οι τραπεζοκόμοι έγιναν τραπεζίτες και οι κηπουροί πήγαν στον ΟΗΕ, να είναι σίγουρες και οι κομμώτριες ότι δεν θα χαθούν. Προσοχή, ο Πάνος δαγκώνει…

• Κοίτα να δεις που ο Πάχτας θα βγει χωρίς κόπο ξανά δήμαρχος.

• Δυστυχώς, ο επόμενος δικαιώνει τον προηγούμενο. Ρητό της ζωής, καταγεγραμμένο από εμένα. Και ισχύει για όλους μας.

• Οι καθηγητάδες δίνουν για την ώρα μαθήματα κοινωνικής, πολιτισμικής και πολιτικής συμπεριφοράς.

• Όντως, το νέο δελτίο του Star είναι σοβαρό, αναλυτικό και πολιτικό, μας εξέπληξε θετικά.

• Αλέξη, έχουμε βλαχοδημάρχους ή βλακο…αρχηγούς;

• Δυστυχώς, αυτοί που έχουν να βάλουν πετρέλαιο αποφασίζουν την τιμή για εμάς που δεν έχουμε. Άτιμη ζωή…

• Γαλλική σαμπάνια με γαύρο δεν πάει, οι Γάλλοι παραδίδουν μαθήματα γαστρονομίας. Για άλλη μια φορά μερσί, κύριοι.

• Χρυσή Αυγή: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, αλλά μαύρος φασισμός.

• Χρύσανθε, η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τα καδρόνια αλλά από τα σεντόνια που στρώνουμε όλοι μας, άθελά μας, στον φασισμό. Έτσι είναι η ζωή. Έχει και αναποδιές, έχει και μαχαιριές.

• Από τους μπαξέδες στα λιόφυτα το ΠΑΣΟΚ. Προσοχή όμως, γιατί όπου υπάρχουν ελιές, υπάρχουν και δάκοι.

• Κουίζ για δυνατούς λύτες. Πώς θα λέγονται οι σύντροφοι του Βαγγέλη στο νέο κόμμα της Ελιάς; Μαζώχτρες και μαζώχτροι ή Ελιαδίτες και Ελιαδίτισσες, κατά το σύντροφοι και συντρόφισσες;

• Πάντως και το νέο εγχείρημα των ΠΑΣΟΚων έχει σχέση με το λάδι και με το λάδωμα. Ελιά το εγχείρημα, λάδι το προϊόν, λάδωμα το αποτέλεσμα. Και με τον Άκη πρόεδρο όλα θα είναι μια χαρά, μέσα στα πλαίσια της λογικής και της προοπτικής της Αριστεράς.

• Σόρι, Γιώργη, γιε μου, σόρι, Μαρία, κόρη μου, αλλά οι ελιές στο Ροδάκινο δεν είναι ούτε αριστερές ούτε δεξιές, είναι ελιές και βγάζουν λάδι. Αν τις μαζέψει κανένας πέστε το σας παρακαλώ στους ΠΑΣΟΚους, γιατί εμένα δεν με ακούνε, μπας και το καταλάβουν ότι το πολιτικό τους εγχείρημα με την Ελιά θα πάει χαμένο στο λιόφυτο της ασχετοσύνης τους.

• Αν με χαρτζιλίκι σκοτώνεις έναν άνθρωπο λες και είναι κοτόπουλο, αν είχες μισθό και ΙΚΑ πόσους θα έσφαζες «λεβέντη» μου; Πόσους;

• Ένας πρόγονός μου, σοφός άνθρωπος, στην εποχή του στην Κρήτη, όταν φαινόταν λίγο ο λαιμός της γυναίκας αναφωνούσε: «Αλίμονο, χρόνια που φτάσαμε…». Τώρα που σφάζουν κάποιοι τους ανθρώπους σαν κοτόπουλα, τον θυμήθηκα, αναφωνώντας κι εγώ, αλίμονο, χρόνια που φτάσαμε μπάρμπα Γιάννη… Και ας έζησες πριν 150 χρόνια.

• Παραφράζοντας τον Μέγα Χωριανόπουλο με αφορμή τη σφαγή σαν κοτόπουλο του άτυχου Παύλου αναφωνώ προς τους Χρυσαυγίτες, τα κοτόπουλα διεκδικούν καλύτερους τρόπους σφαγής.

• Αφού λυπήθηκες τον Καμμένο, κύριε υπουργέ της Υγείας, για το πουκάμισο με τα αίματα γιατί δεν του αγόραζες εσύ ένα πουκάμισο να του το στείλεις; Στον αδικοχαμένο Παύλο με σεβασμό στη μνήμη του.

Ήρθε η ώρα λοιπόν
Κι εμείς χωρίς αιδώ
πηδάμε από τα τείχη διαρκώς.
Νομίζουμε με τη φυγή,
το σώμα μας θα λυτρωθεί.
Δεν μάθαμε πως οι πληγές
έχουν δικές μας ενοχές.

Τα τείχη όμως χτίστηκαν
για να μπορούν
να μην εισέλθουν μέσα
οι εχθροί.
Κι όχι να φεύγουμε
χωρίς αιδώ,
όσοι με το καθήκον
έχουμε επιφορτιστεί.
Να δώσουμε το σώμα
στις αναμνήσεις του αγώνα.

Τώρα που πήρανε
φωτιά τα τείχη,
οι απέξω δεν μπορούν να δώσουν λύση…

Των Δώδεκα Αποστόλων