Οι γερμανικές εκλογές, η ελπίδα και η Ρεπούση

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω, γράφοντας με διάφορες παραλλαγές, ότι η Ελλάδα είναι ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ της ΓΕΡΜΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι Έλληνες πειραματόζωα στον βωμό ενός συνεχιζόμενου μαρτυρίου. Και αυτό, με εγκληματική υπαιτιότητα των ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΩΝ μνημονιακών μας κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας.

Η παρούσα δικομματική κυβέρνηση ψεύδεται ασυστόλως, έχοντας στο πλευρό της την ακατάσχετη προπαγάνδα των πλείστων ΜΜΕ της χώρας μας. Τα εν λόγω κατάπτυστα ΜΜΕ καλλιεργούν εσχάτως τη φρούδα ελπίδα ότι θα… σώσουν τη δόλια πατρίδα μας οι επικείμενες γερμανικές εκλογές! Πρόκειται για νέο παραμύθι της Χαλιμάς. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί στο Βερολίνο –είτε συνασπισμός χριστιανοδημοκρατών και φιλελευθέρων είτε μεγάλος συνασπισμός χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών–, η κατάσταση στην Ελλάδα, αν δεν εξελιχθεί επί τα χείρω, θα παραμείνει η ίδια κι απαράλλακτη.

Τουτέστιν, θα έχουμε δάνεια επί δανείων με το αζημίωτο για τους τοκογλύφους δανειστές μας, ο μεγαλύτερος των οποίων είναι –ειρήσθω εν παρόδω– η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (!), ώστε να καλυφθούν τα… αμφισβητούμενα από Σαμαρά, Βενιζέλο και Στουρνάρα δημοσιονομικά μας κενά. Αφήνω που ο Σόιμπλε μας πρόσφερε δάνειο, συνοδευόμενο –βεβαίως, βεβαίως– από νέο Μνημόνιο! Όσο για το «κούρεμα» του χρέους, Μέρκελ και Σόιμπλε ούτε το συζητούν καν.

Ο γερμανικός Τύπος μάς προϊδεάζει από καιρό για τις… φιλικές διαθέσεις των Γερμανών απέναντί μας. Εκτός από το σοβαρό εβδομαδιαίο περιοδικό «Der Spiegel» –«Ο καθρέπτης» σημαίνει στα ελληνικά– και τις σχεδόν καθημερινές ηλεκτρονικές αναρτήσεις του, ποιοτικές και παγγερμανικής εμβέλειας εφημερίδες, όπως η εβδομαδιαία «Die Zeit», η «Frankfurter Allgemeine Zeitung», η «Süddeutsche Zeitung», η «Die Welt» κ.ά. δεν διστάζουν να προβάλλουν έντονα το «ελληνικό πρόβλημα», άλλοτε με τρόπο αμφιλεγόμενο και άλλοτε ως ενοχλητικό βαρίδι για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Οι ίδιες αυτές εφημερίδες περιέχουν, ωστόσο, ρεπορτάζ και ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΑ άρθρα για την πολιτική του Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα – ομοίως και το περιοδικό «Der Spiegel», το οποίο, σύμφωνα με την ονομασία του, κατοπτρίζει αποδοκιμαστικά, ενίοτε μάλιστα με σκληρές αιχμές, τους εσφαλμένους χειρισμούς τόσο του Βερολίνου όσο και ευρωπαϊκών οργάνων, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση κινούνται η «Bild» και η «Bild am Sonntag» –πρόκειται για την ίδιας ιδιοκτησίας εφημερίδα και την κυριακάτικη έκδοσή της–, οι οποίες είναι πλήρως ευθυγραμμισμένες με την απάνθρωπη πολιτική λιτότητας της Μέρκελ γενικά και, ειδικότερα, με το αβυσσαλέο μίσος της για την Ελλάδα. (Το ποταπό ποιόν του δημοσιογραφικού αυτού συγκροτήματος το… απολαύσαμε με τη χυδαιότατη και σεξιστική εικόνα της Αφροδίτης της Μήλου.) Ταυτόχρονα με τη λαϊκίστικη πολιτική τού εν λόγω συγκροτήματος, που θεοποιεί τη Μέρκελ, έχει στα… υπέρ του και τις εξάρσεις εκθειασμού του μνημονιακού Σαμαρά. Γεγονός για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται ο τελευταίος.

Μια ευνοϊκή έκπληξη για την Ελλάδα προέκυψε από τον υποψήφιο καγκελάριο Πέερ Στάινμπρουκ. Ο οποίος, απαντώντας από το πρώτο πρόγραμμα της γερμανικής τηλεόρασης, ARD, σε 150 επιλεγμένους πολίτες για το πρόγραμμα των εκατό πρώτων ημερών του κόμματός του –το ίδιο είχε κάνει και η Μέρκελ προ διημέρου με 150 άλλους, επίσης επιλεγμένους, πολίτες, ομοίως από την ARD–, κατατρόπωσε την κοντόφθαλμη διαχείριση της κρίσης εκ μέρους των χριστιανοδημοκρατών, τονίζοντας ότι «ήταν λάθος, διότι ήταν μονομερώς εστιασμένη στη λιτότητα». Ο κ. Στάινμπρουκ αναφέρθηκε ρητά και στην Ελλάδα, λέγοντας πως «χρειάζεται αέρα και φτερά».

Το δυστύχημα είναι, επειδή το ποσοστό του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος είναι πολύ χαμηλότερο από εκείνο των χριστιανοδημοκρατών, ότι, είτε έτσι είτε αλλιώς, ο κ. Στάινμπρουκ θα μείνει εκτός νυμφώνος. Ή θα συγκροτηθεί κυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών και φιλελευθέρων, οπότε οι σοσιαλδημοκράτες θα παραμείνουν στην αντιπολίτευση, ή, εάν οι φιλελεύθεροι δεν μπουν στη Βουλή –προϋπόθεση εισόδου τους είναι το 5%–, θα σχηματιστεί μεγάλος συνασπισμός, οπότε καγκελάριος θα αναδειχθεί η Μέρκελ, επιβάλλοντας την πολιτική της στον κ. Στάινμπρουκ.

Η επανεμφάνιση στο προσκήνιο της ηθελημένα ανελλήνιστης και ανιστόρητης Ρεπούση για να εντυπωσιάσει ισχυριζόμενη ότι τα αρχαία ελληνικά είναι «νεκρή γλώσσα» –η κυρία αυτή εκπροσωπεί έμμεσα το βλαχομπαρόκ γκλαμουριάς που ονομάστηκε life style και λειτούργησε ως κολλητική νόσος– προκαλεί κράμα οργής και φαιδρότητας. Το μέγα αυτό θέμα ουδόλως είναι ελάσσονος σημασίας. Αφορά τις ακλόνητες παρακαταθήκες ενός ιστορικού έθνους. Ο Ελύτης όταν παρέλαβε το Νόμπελ της Λογοτεχνίας –μπράβο, Αλέκο Αλαβάνε, που το θύμισες– διατράνωσε ότι χρησιμοποιούμε και σήμερα «τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος». Μιας γλώσσας, πρόσθεσε, που «αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών». Τη… νεκρή αυτή γλώσσα, κατά Ρεπούση, τη διδάσκονται σήμερα 11 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το 2014 θα τη διδάσκονται στη Βρετανία μαθητές ηλικίας 7 ετών! Ερωτώ: Θα υπήρχε ιατρική ορολογία σήμερα χωρίς τις αρχαίες ρίζες των λέξεων; Ο Κώστας Ζουράρις, ο Σαράντος Καργάκος και ο Γιώργος Μπαμπινιώτης κατακεραύνωσαν την εφευρέτρια του «συνωστισμού» στη Σμύρνη. Ο τελευταίος είπε: «Όποιος λέει ότι η γλώσσα μας είναι νεκρή, δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, με την επιστήμη και την αλήθεια». Και πρόσθεσε: «Δεν πρέπει να γινόμαστε συνομιλητές φληναφημάτων». Μοναδικός υποστηρικτής αυτής της κυρίας είναι ο Τάσος Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ. Ας γνωρίζει, καθώς και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η μεγάλη πλειονότητα των οπαδών του κόμματός τους βδελύσσεται το εν λόγω υποκείμενο – και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.