Διά χειρός…

… του Θέμου Αναστασιάδη από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» του με τίτλο «Γιατί το κράτος μάς φέρεται χειρότερα απʼ ό,τι η “τρόικαʼʼ στο κράτος;».

Βάζουν βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας με το «ντου στο ταμείο»

«Θα ανοίγουν με το “έτσι θέλω” και τις τραπεζικές θυρίδες… από το 2014, λέει, αν δεν τρέξουν νωρίτερα, μετά τις αποκαλύψεις μας. Μάλιστα… το ποιος και γιατί θα αφήσει κάτι στις θυρίδες του και το τι θα κάνουν οι τράπεζες τόσα άδεια κουτάκια δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Όπως δεν κάθισαν να σκεφτούν ότι… νομιμοποιώντας το “ντου στο ταμείο” κάθε καταστήματος, σαν η ίδια η Εφορία να κάνει ένοπλη ληστεία, το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα είναι να κρατούν όλοι… δεύτερα ταμεία (μετά τα δεύτερα βιβλία, τα δεύτερα στοιχεία αποδείξεων κ.λπ.). Αλλά κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στη “θεά όλων των κρατικών ηλιθιοτήτων”, ήτοι την αντισυνταγματική και αδιανόητη κατάσχεση των τραπεζικών καταθέσεων στη ζούλα. Εν αγνοία του καταθέτη και βάσει της υποψίας και μόνο κάποιου εφοριακού για πιθανή φορολογική παράβαση! Το ποιος θα αφήσει ό,τι λεφτά τού απέμειναν υπό αυτές τις συνθήκες στις τράπεζες είναι θέμα μάντη ή αστρολόγου. Ίσως καμιά γιαγιά με Αλτσχάιμερ που έχει ξεχάσει να πει στα εγγόνια της πόσα έχει ακόμα στην τράπεζα».

Υπάρχουν όμως και χειρότερα:

«Καταθέτει τα χρήματα της προκαταβολής για την παραγγελία ή οτιδήποτε σχετικό και… ξαφνικά αυτά ΧΑΝΟΝΤΑΙ από τον λογαριασμό της δεύτερης, της προμηθεύτριας, γιατί τα… βουτάει νύχτα η Εφορία – αν έχει κάποια φορολογική εκκρεμότητα. Οπότε και η εταιρεία Βʼ δεν μπορεί να εκτελέσει την παραγγελία και η Αʼ –ο αγοραστής– χάνει το κεφάλαιό της χωρίς να φταίει! Κι από ποιον θα το ζητήσει; Απʼ τα δικαστήρια; Και οι πιο άσχετοι αντιλαμβάνονται ότι μιλάμε για βόμβα στα θεμέλια της αγοράς και της οικονομίας, που μόνο… σαμποτέρ μπορεί να τοποθετήσουν!».

****

… του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ Λουκά Τσούκαλη από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Το νέο κόμμα: ρήξη με το παρελθόν;».

Θα είναι τερατογένεση…

«Μπορεί να προκύψει νέο κόμμα από παρθενογένεση; Δεν γνωρίζω την απάντηση, αν και η Ιστορία την έχει δώσει επανειλημμένα και σε διαφορετικούς τόπους. Αυτό όμως που νομίζω ότι γνωρίζω είναι ότι δεν μπορεί να προκύψει πραγματική ρήξη με το παρελθόν φτιαγμένη κυρίως με παλιά υλικά, από ιδέες και ανθρώπους. Ανασυνθέτοντας το παλαιοκομματικό σύστημα με λίγο μπόλιασμα από καινούργιο δεν θα βοηθήσει σε τίποτα, ούτε άλλωστε θα το πιστέψει και ο κόσμος. Μπορεί όμως να δώσει μια μικρή παράταση χρόνου για μερικούς, που ίσως αυτό και μόνον τους ενδιαφέρει. Για τους πιο πολλούς, φαντάζομαι, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν θα βγουν ένας ή δύο ευρωβουλευτές περισσότεροι. Βεβαίως, για όσους το θέμα τους αφορά άμεσα, η προοπτική αυτή έχει τεράστια σημασία, όχι όμως για την κοινωνία γενικότερα. Ανησυχώ μάλιστα πολύ όταν ακούω τα όργανα της διαπλοκής να βαράνε εκκωφαντικά στους ήχους του νέου κόμματος. Τερατογένεση κινδυνεύει να είναι με τέτοιους όρους.

Ας σκεφτούμε λοιπόν όλοι καλά πριν κάνουμε ο καθένας και η καθεμιά το επόμενο βήμα. Συμμερίζομαι την ανυπομονησία για το καινούργιο που αργεί τόσο πολύ να έρθει, τον φόβο ότι μπορεί να αναγκαστούμε για μια ακόμη φορά να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια παλαιάς κοπής Νέα Δημοκρατία και έναν ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται κυρίως από το παρελθόν, με ελάχιστη γνώση για το παρόν και μόνον συνθήματα για το μέλλον. Αλλά να θυμηθούμε επίσης ότι κάθε νέα προσπάθεια αποτυχημένη καίει ελπίδες για το μέλλον. Δεν επιζητώ το άριστο, το καλό ψάχνω. Και όταν βλέπω φωτογραφίες με πολλά πρόσωπα από το παρελθόν που θα θέλαμε όλοι να ξεχάσουμε, ξέρω καλά μέσα μου ότι δεν είναι αυτό που ψάχνουμε για να βοηθήσει να βγει η χώρα από το σημερινό τέλμα».

****

… του Θόδωρου Πάγκαλου από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Μια χαμένη ευκαιρία για το ΠαΣοΚ».

Ιδού η Ρόδος…

«Το αν ο κ. Σημίτης βρήκε την ευκαιρία να βγάλει λάδι τον εαυτό του και να καταγγείλει τον διάδοχό του για λόγους ερεβώδεις και δυσεξήγητους, καθώς και το αν ο Γιώργος Παπανδρέου διατηρεί πάντα την παροιμιώδη ψυχραιμία του συνεχίζοντας να ζει στην κοσμάρα του, δεν ενδιαφέρουν καθόλου όσους δεν είναι μέλη ή στελέχη του κόμματος. Το ίδιο αδιάφορο, είναι για τον μέσο πολίτη αν χωράει και τους δύο αλληλοσπαρασσόμενους πρώην πρωθυπουργούς, η ευρύχωρη αγκαλιά του σημερινού ηγέτη.

Τι να την κάνεις την ενότητα του ”όλου ΠαΣοΚ” όταν, ενιαίο ή διασπασμένο, το πανίσχυρο κίνημα εξουσίας δεν αντιπροσωπεύει πια παρά μονοψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις;

Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί με μια μικρή προσπάθεια, πέντε ή έξι καυτά και σπαρταριστά ζητήματα, που θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο συζήτησης. Και θα μπορούσαν ίσως, να φέρουν κοντύτερα στο ΠαΣοΚ πολίτες που σήμερα κρατούν αποστάσεις, όποια και αν ήταν η κατάληξη της ημερίδας.

Αυτή η συζήτηση δεν έγινε. Ήταν ακόμη μία χαμένη ευκαιρία».