Απευθυνόμεθα στον κ. Παπούλια

Το πολίτευμα δεν λειτουργεί και οι θεσμοί έχουν καταρρακωθεί. Εγνώρισε αυτός ο τόπος αβασίλευτη, βασιλευομένη δημοκρατία, κινήματα και επαναστάσεις, όπως και δικτατορικά καθεστώτα. Ποτέ άλλοτε όμως δεν βρέθηκε στο σημείο, με υποτιθέμενο «δημοκρατικό» καθεστώς, να είναι η χώρα υπόδουλη, να έχει παραδώσει από μόνη της (δηλαδή από ανίκανους-εθνικούς μειοδότες πολιτικούς) το πηδάλιον της εξουσίας σε ξένη δύναμη και άπαντες να παραμένουν απαθείς μπροστά στον διαμελισμό της Ελλάδος. Αντιλαμβάνεται άραγε ο κ. Κάρολος Παπούλιας τους εθνικούς κινδύνους που διατρέχουμε; Ο ρόλος του δεν είναι να ακούει μόνον την «ενημέρωση» του πρωθυπουργού και των μελών της κυβερνήσεως. Μια «ενημέρωση» που απέχει παρασάγγας από την τραγική πραγματικότητα. Και όχι μόνον αυτό, αλλά η πολιτική την οποία ασκεί η τραγική συγκυβέρνηση δεν απηχεί βεβαίως τη λαϊκή θέληση. Δυστυχώς, ο κ. Παπούλιας υφίσταται την επίδραση ανθρώπων που δεν είναι σε θέση να του μεταφέρουν ούτε την πραγματικότητα ούτε ορθές γνώμες. «Οι ισχυροί κύκλοι με τους οποίους η Μεγαλειότης σας έχει ενεργό ή προσωπική σχέση περιέχουν ελάχιστα πρόσωπα που αντιλαμβάνονται την άποψη της πλειοψηφίας των υπηκόων σας…». Έτσι είπε ο Γλάδστων στη βασίλισσα Βικτωρία. Και άφησε άλλους να ασχοληθούν με τους διαφόρους κόλακες που συνήθως περιστοιχίζουν βασιλείς και Προέδρους. Η εξαχρείωση που γνωρίζει η χώρα από τους μνημονιακούς κυβερνήτες, πέραν όλων των άλλων δεινών, κλονίζει και τραυματίζει την Προεδρευομένη Δημοκρατία. Κάτι περισσότερο: Την εξευτελίζει. Διότι οι άνθρωποι αυτοί δίνουν την εντύπωση διεθνώς ότι, μ’ αυτό το πολίτευμα, οι ξένοι πάτρωνες μπορούν να καταργούν την ελληνική Πολιτεία και να μας καθορίζουν δικούς τους κανόνες διακυβερνήσεως και τρόπου ζωής. Ότι μ’ αυτό το πολίτευμα επιτρέπεται σε ανάξιους πολιτικούς να ξεπουλάνε τη χώρα, να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε δούλους, να τους παίρνουν ακόμα και τις κατοικίες τους και να τους απειλούν ότι, εάν δεν πληρώσουν φόρους και «χαράτσια» τα οποία επιβάλλουν κατ’ εξακολούθηση οι γερμανοί αποικιοκράτες, θα τους κλείσουν όλους στις φυλακές και στα μπουντρούμια. Τι κύρος μπορεί να έχει η σημερινή Προεδρευομένη «Δημοκρατία» όταν αυτά δεν συνέβαιναν -ούτε κατά διάνοια- επί δικτατορικών καθεστώτων; Με ποιο κύρος μπορεί να σταθεί το σημερινό πολίτευμα όταν ο κόσμος το αναθεματίζει και αναφωνεί: «Πού είσαι, Παπαδόπουλε;»… Διότι αυτό συμβαίνει και μην κρύβουμε την αλήθεια για να παριστάνουμε τους δημοκράτες. Κι ακριβώς η επίκληση του ονόματος του ανθρώπου που ανέτρεψε τη Δημοκρατία, 37 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, μαρτυρεί τη χρεοκοπία του σημερινού πολιτεύματος. Φυσικά, δεν φταίει το πολίτευμα, αλλά εκείνοι που στάθηκαν ανάξιοι να του δώσουν κύρος. Οι δημοκρατίες δεν μπορούν να επιζήσουν όταν συμβιβάζονται με ξένους δυνάστες. Ο κ. Παπούλιας, αναλογιζόμενος τους εθνικούς κινδύνους αλλά και τον δικό του ρόλο στην πορεία του έθνους, θα πρέπει να λάβει καίριες αποφάσεις. Με την παρέμβασή του μπορεί να τεθεί φραγμός στον κατήφορο όπου μας οδηγεί η χρεοκοπημένη συγκυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου. Διαφορετικά, η Ιστορία θα περάσει δίπλα από τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά δεν θα τον δει. Εάν θέλει να ξεχωρίσει, να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, οφείλει να υποδείξει στον κ. Σαμαρά ότι ήλθε η ώρα της κάλπης. Παρά τις δεσμεύσεις που του επιβάλλει το ατελές Σύνταγμα, έχει την ευχέρεια ο κ. Παπούλιας ακόμα και να απειλήσει με παραίτηση. Ο ναύαρχος Κουντουριώτης, Πρόεδρος Δημοκρατίας, είχε παραιτηθεί διότι λόγω της ηλικίας του -η οποία δεν ήταν μεγαλυτέρα της ηλικίας του σημερινού- εφοβείτο ότι θα μετεβάλλετο σε αργόμισθο. Ας μην ακολουθήσει ο κ. Παπούλιας το παράδειγμα του Αλ. Ζαΐμη, ο οποίος είχε δεχθεί την Προεδρία, ίσως διότι λόγω μακράς παραδόσεως είχε συνηθίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του, όταν δεν ήταν υποχρεωμένος να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Από τον κ. Παπούλια ζητούμε να αναλάβει πρωτοβουλία για να αποσοβηθούν εθνικές συμφορές. Και μη λησμονούμε ότι, όπως παρατηρούσε ο ιστορικός Γ. Βεντήρης, ο Ζαΐμης επέπρωτο να γίνει ο νεκροθάφτης της αβασιλεύτου δημοκρατίας. Η επανεκλογή του το 1934 εστάθη μοιραία, διότι λόγω ιδιοσυγκρασίας ήταν ανίκανος να την προστατέψει. Είναι η ώρα τώρα του κ. Παπούλια να προασπίσει όχι μόνο τη δημοκρατία, αλλά την Ελλάδα που καταρρέει, διότι έχουμε ολέθριους και επικίνδυνους κυβερνήτες του συνεταιρισμού Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ. Έως πότε τα δύο αυτά κόμματα της υποτέλειας φρονούν ότι είναι δυνατόν να τους ανεχθεί ως κατεδαφιστές των πάντων η λαϊκή υπομονή; Έως πότε θα αφήνουμε τον κλητήρα της καγκελαρίας του Βερολίνου, τον Στουρνάρα, να οδηγεί στους οικονομικούς φούρνους του Δʼ Ράιχ τους έλληνες πολίτες; Δεν βλέπει ο κ. Παπούλιας ότι με την ιταμότητά της, με τα ψεύδη της, με τη δουλοφροσύνη της και τα Μνημόνια, η συγκυβέρνηση της συμφοράς φέρει με μαθηματική ακρίβεια τον τόπο σε εμφύλιο σπαραγμό; Η λαϊκή οργή έχει ξεχειλίσει και βρισκόμαστε στο «παρά πέντε» που οι δρόμοι των Αθηνών θα μεταβληθούν σε θέατρο αιματηρών σκηνών. Και τότε η Ελλάδα θα υπάρχει ίσως ως γεωγραφική έννοια, αλλά δεν θα υπάρχει ούτε ως κράτος, ούτε καν ως έθνος.

Πώς ανέχεται ο κ. Παπούλιας, ανώτατος πολιτειακός παράγων, να έχει για κυβέρνηση της πατρίδος μας την «τρόικα»; Και πώς δεν εξοργίζεται όταν βλέπει ότι της παρέδωσαν την καρέκλα της εξουσίας η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ; Συνηθίζουν άπαντες να επαναλαμβάνουν το «σλόγκαν» ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», διότι οι εκλογές παρέχουν λύση στις δύσκολες καταστάσεις. Η έννοια είναι σχετική, διότι εάν ακριβώς μπροστά σε μια τέτοια πολιτική παρακμή και σήψη δεν προστρέξουμε άμεσα στις κάλπες, τότε η δημοκρατία μπορεί να καταρρεύσει. Και έργον και καθήκον του αρχηγού του κράτους είναι να υποδείξει αυτή την οδό, προτού περιπέσουμε σε ανώμαλες περιπέτειες. Βιώνουμε κρίση εξουσίας. Διότι το κράτος διευθύνεται σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις του Βερολίνου, χορηγού της ευνοίας και δοτήρα της εξουσίας, σ’ εκείνους που διακρίνονται σαν οσφυοκάμπτες στα συμφέροντα της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης και της μαφίας των τραπεζιτών και τοκογλύφων των καπιταλιστικών κέντρων. Η αντίληψη ότι βουλευτές και κόμματα μπορούν να εξαπατούν τον λαό, να κλέβουν την ψήφο του και να πράττουν αντίθετα από την εντολή που επήραν έχει αναχθεί σε «επιστημονική πρακτική». Το μέγα ερώτημα είναι: Λειτουργεί η δημοκρατία συνεχώς ή λειτουργεί μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις ως έκτακτον περιστατικόν κατά την Κυριακήν των εκλογών; Και πώς είναι δυνατόν να υπάρξει υγιές πολίτευμα όταν κόμματα -όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ- άλλα υπόσχονται προεκλογικά και πράττουν τα τελείως αντίθετα, επειδή αυτό διέταξαν οι ξένοι πάτρωνες; Όταν το χρηματιστήριον των συνειδήσεων γίνεται τρόπος «πολιτικής» χάριν της Μέρκελ και του Σόιμπλε, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανεξάρτητη ελληνική πολιτική; Εφθάσαμε στο κατάντημα να ανασύρονται από τις αποθήκες της καγκελαρίας του Βερολίνου για πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών της Ελλάδος άτομα που έχουν ως αποστολή να μη θιγεί η Ευρωζώνη και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. «Λεφτά υπάρχουν», αλλά μόνον για τους τραπεζίτες και γι’ αυτούς που τους εξυπηρετούν σε κυβερνητικά πόστα. Γι’ αυτούς που θεωρούν τον εργασιακό Μεσαίωνα ως… «ανάπτυξη». Και δεν αισχύνονται, δεν έχουν τύψεις συνειδήσεως που κατέστρεψαν τις νέες γενιές και εβύθισαν τη χώρα σε πρωτοφανή ανεργία. Οι άνθρωποι της συγκυβέρνησης, μπροστά στις απαιτήσεις των αρχών κατοχής της «τρόικας», δεν είχαν το σθένος να πουν το μεγάλο «όχι» και είπαν το επαίσχυντο «ναι σε όλα». Δεν βλέπει ο κ. Παπούλιας ότι αυτή η συγκυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες του Γιωργάκη Παπανδρέου και Παπαδήμου, θα παραμείνουν στην Ιστορία ως «κυβερνήσεις εντροπής»; Στην «εορταστική» εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ, που στην πραγματικότητα ήταν μνημόσυνο ενός νεκρού πολιτικού φορέα, που τον έβγαλε από τη φορμόλη ο κ. Σαμαράς, οι μεγάλοι ένοχοι Σημίτης και «Παπατζής», αντί να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, θέλησαν να μεταβληθούν σε κήνσορες.

Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε το αίσθημα του γελοίου. Το ηφαίστειο της λαϊκής οργής εξερράγη και θα παρασύρει με τη λάβα του ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, και κυρίως για τον Στουρνάρα με τα «φορολογικά του βίτσια», «η σκάλα του κακού» είναι απύθμενος. Δεν ανησυχεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που οι ξένοι έχουν αγοράσει «για ένα κομμάτι ψωμί» όλη την Ελλάδα; Σε λίγο θα αγοράσουν και το… Προεδρικό Μέγαρο. Η μαντάμ Μέρκελ όμως πιέζει πάντα για «μεταρρυθμίσεις». Επιμένει στις εκτελέσεις των Ελλήνων, αφού διαθέτει πρόθυμους δημίους. Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ηχούν τα τύμπανα του πολέμου για τη Συρία. Δεν φοβάται ο κ. Παπούλιας ότι η ξενόδουλη συγκυβέρνηση θα μας εμπλέξει άσχημα στις παρανοϊκές σκοπιμότητες του Ομπάμα και του ψευδοσοσιαλιστή Ολάντ; Μπροστά στον κίνδυνο μιας γενικευμένης σύρραξης, αυτή η συγκυβέρνηση πρέπει να φύγει. Ήδη, ο κ. Βενιζέλος, προκειμένου να έχει την αμερικανική εύνοια, έσπευσε να φανεί αρεστός στους Ηρόστρατους της υφηλίου, στέλνοντας μήνυμα: «Είμαι κι εγώ πρόθυμος για όλα, αποφασισμένος να προχωρήσω δίπλα σας».

Ο Ρενάν διατύπωσε μια μεγάλη ιστορική αλήθεια όταν είπε πως «Όποιος στη βία καταφεύγει δεν κλείνει της βίας την εποχή…». Διότι ο ίδιος δεν μπορεί, άμα ξεκινήσει, να σταματήσει, από φόβο μήπως τον συντρίψει η λαϊκή οργή. Μπροστά στους χαλεπούς καιρούς που εμφανίζονται μπροστά μας, η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει νέα κυβέρνηση, αντιμνημονιακή και υπεύθυνη, με το αίσθημα της εθνικής αξιοπρεπείας. Πρέπει να επιχειρήσουμε στροφή 180 μοιρών στην οικονομική και εξωτερική πολιτική. Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστερήσεις.

Ο κ. Κάρολος Παπούλιας δεν μπορεί να μένει άπραγος όταν έρχεται η «τρόικα» να επαναλάβει ακριβώς ό,τι μας είχε πει ο βαυαρός αντιβασιλεύς Άιντεκ. «Ό,τι σας λέμε, αυτό θα κάμετε και γνώμες δεν μπορείτε να δώσετε, διότι η Μπαυαρία έχει τριάντα χιλιάδες μπαγενέτα (ξιφολόγχες) και τις φέρνει εδώ και σας υποτάσσει…». Τα… «μπαγενέτα» των Βαυαρών είναι το ευρώ των σημερινών Γερμανών, που μας έχουν υποτάξει, διότι οι σημερινοί κυβερνώντες δεν υπηρετούν -όπως έλεγε ο Αλμπέρ Καμί- «τις αξίες εκείνες που χωρίς αυτές δεν αξίζει να ζεις τον κόσμο μας…». Η φορομπηχτική, ανελέητη και απάνθρωπη οικονομική «πολιτική» του Στουρνάρα φέρνει στον νου την εικόνα που έδινε ο μέγας σατιρικός και κριτικός Ροΐδης, την εικόνα της πολιτικής ζωής, που δημοσίευσε στον «Ασμοδαίο» το 1876: «Πάντα ανεξαιρέτως τα έθνη, κατά περίοδον τινά του βίου των, υπέστησαν αισχρόν τινά ζυγόν. Κατά τον δέκατον πέμπτον αιώνα εδέσποζον εν Ισπανία οι Ιεροεξετασταί, κατά τον δέκατον έκτον οι δολοφόνοι εν Ιταλία και κατά τον δέκατον όγδοον εν Γαλλία αι πόρναι… Ούτω και παρ’ ημίν σήμερον δεσπόζουν αι βδέλλαι του προϋπολογισμού…». Βίοι παράλληλοι… Και σήμερα δεσπόζουν οι «βδέλλες» του προϋπολογισμού, τον οποίον ο Στουρνάρας βλέπει ως… «αναπτυξιακό»! Σήμερα μας βασανίζουν οι ιεροεξεταστές της «τρόικας», οι δολοφόνοι των εργαζομένων και η… «Μαντάμ» του Δʼ Ράιχ. Φαίνεται ότι στον «κλειστό πύργο» του Προεδρικού Μεγάρου δεν φτάνουν οι κραυγές των θυμάτων του ανελέητου Στουρνάρα, του τοποτηρητού της Μέρκελ, που αξιώνουν: «Φύγε λοιπόν, τύραννε…». Πανελλήνιο το αίτημα: Να μας απαλλάξει της παρουσίας του ο τύραννος του υπουργείου Οικονομικών, η «παραδουλεύτρα» του Σόιμπλε. Κι από τον δημοσιογραφικό αυτόν άμβωνα απευθυνόμεθα στον πρώτο πολίτη της χώρας: Κύριε Παπούλια, δεν βλέπετε ότι οι Γερμανοί ληστεύουν την Ελλάδα και έχουν φέρει σε απελπισία τον λαό της; Δεν συνειδητοποιείτε ότι αυτή η αμαρτωλή συγκυβέρνηση συνδράμει τους ξένους άρπαγες στο εγκληματικό τους έργο; Δεν φοβάστε για το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον εθνική ανεξαρτησία; Για ποια δημοκρατία μιλάμε όταν η γερμανοευρωπαϊκή συμμορία κανονίζει τα του οίκου μας; Ποια επέτειο «επαναφοράς της δημοκρατίας» εορτάζουμε τον Ιούλιο; Η Δημοκρατία είναι σύστημα διακυβερνήσεως. Δεν μπορεί να είναι μέθοδος διαλύσεως της Ελλάδος. Εσείς, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπορείτε, έστω και με θυσία του αξιώματός σας, να βάλετε φραγμό στην κατεδάφιση της χώρας. Η Ιστορία θα σας δικαιώσει. Μην ξεχνάτε αυτό που έλεγε ο Μάρκος Αυρήλιος: «Αδικεί πολλάκις ου μόνον ο ποιών, αλλά και ο μη ποιών…».