Αντιφάσεις στην ομιλία Σαμαρά στα εγκαίνια της ΔΕΘ

Και οι πιο μισητοί δικτάτορες δεν έδειχναν τόσο φόβο όταν έρχονταν σε επαφή με τον λαό. Ακόμη και την καθιερωμένη συνέντευξη του πρωθυπουργού τη ματαίωσε. Άλλωστε τι θα μπορούσε να πει σ’ αυτή τη συνέντευξη; Όλα τα ψέματα και τις υποσχέσεις τα εξάντλησε στην ομιλία του. Θα μπορούσε κανείς να μην ασχοληθεί καθόλου με την ομιλία αυτή, γιατί δεν είχε κανέναν άλλο σκοπό παρά να δημιουργήσει μια εικόνα αισιοδοξίας και επιτυχίας της πολιτικής και των μέτρων που ελήφθησαν. Στη σημερινή μας παρουσίαση θα θέλαμε να σχολιάσουμε με λίγα λόγια τέσσερα σημεία από όσα ανέφερε ο κ. Σαμαράς:

α) Μας είπε ο κ. πρωθυπουργός ότι το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος του προϋπολογισμού θα διατεθεί για την άρση των αδικιών. Γνωρίζει όμως ότι το πλεόνασμα θα είναι ευτελούς αξίας, δεδομένου ότι το κράτος έχει πολύ περισσότερα χρέη από όσο θα είναι το περίσσευμα. Και επειδή έχουν αδικηθεί όλοι οι Έλληνες, ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να αρθούν οι αδικίες. Η άρση των αδικιών απαιτεί ανατροπή και της φορολογικής νομοθεσίας και των πολλαπλών μεταρρυθμίσεων, που αυτή υπέστη προκειμένου να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου. Και επίσης απαιτεί την κατάργηση των συνεχών μειώσεων των αποδοχών των εν ενεργεία και των συνταξιούχων.

Επομένως, καθ’ όσον αφορά αυτό το σημείο της ομιλίας, μπορούμε να πούμε ότι είναι μια εξαγγελία εντελώς ανέφικτη και υπηρετεί μόνο τη σκοπιμότητα της μετάδοσης αισιοδοξίας. Τουλάχιστον αυτό το περίσσευμα ας χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη της μείωσης των εσόδων από την πτώση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης, ώστε να μειωθεί η τιμή του και να γίνει προσιτή για όλα τα ελληνικά νοικοκυριά εν όψει του χειμώνα. Και θα θέλαμε επίσης να υπενθυμίσουμε στον κ. πρωθυπουργό ότι προ ημερών ο υπουργός των Οικονομικών κ. Στουρνάρας, απαντώντας στο αίτημα για τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης, δήλωσε με έμφαση ότι δεν ήρθε ακόμη ο καιρός για μειώσεις φόρων. Έτσι διαπιστώνουμε μια διαφωνία μεταξύ των λόγων και των δηλώσεων Σαμαρά και Στουρνάρα. Αντίφαση λόγων και έργων.

β) Το δεύτερο σημείο της ομιλίας αναφέρεται στην υπόσχεση του κ. πρωθυπουργού ότι το πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει και το πέρας της μνημονιακής εποχής. Αυτό φυσικά δεν ισχύει και ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι όλες οι δεσμεύσεις της Ελλάδος που στηρίζονται στα Μνημόνια είναι αναγκασμένος να τις εκπληρώσει. Επομένως η εποχή του Μνημονίου θα παραταθεί μέχρις ότου η χώρα μας εκπληρώσει όλες τις δεσμεύσεις, που οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέλαβαν. Απλά το πρωτογενές πλεόνασμα, εάν θεωρηθεί από τον έλεγχο της «τρόικας» πραγματικό και όχι εικονικό, θα σημαίνει ότι θα δοθούν ορισμένες διευκολύνσεις στην Ελλάδα, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις. Θα μπορούμε να περιμένουμε ίσως μια μείωση των επιτοκίων για τα χορηγηθέντα δάνεια, ή επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης των δανείων.

Άλλωστε όλοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με προεξάρχοντα τον υπουργό των Οικονομικών κ. Σόιμπλε, καθώς και η ηγεσία του ΔΝΤ, συνεχώς δηλώνουν ότι η Ελλάδα πρέπει να σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Και απορρίπτουν τη διαγραφή ορισμένων από αυτές τις υποχρεώσεις ώστε να μπορεί να ανασάνει η ελληνική οικονομία και ο έλληνας πολίτης.

Ακόμη και το κούρεμα του χρέους, προς το παρόν το απορρίπτουν. Και χωρίς δεύτερο κούρεμα το ελληνικό χρέος δεν είναι δυνατόν να καταστεί βιώσιμο. Καθώς, σύμφωνα με τους υπολογισμούς και του ΔΝΤ, το 2020 θα καταφέρει η χώρα μας να μειώσει το δημόσιο χρέος στο 110% του ΑΕΠ. Και όχι στο 60% που απαιτεί η ιδρυτική συνθήκη της Ευρωζώνης, δηλαδή η συνθήκη του Μάαστριχτ. Έχουμε τη γνώμη ότι ο κ. Σαμαράς γνωρίζει όλα αυτά, και του υπενθυμίζουμε και τη δήλωση του αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών κ. Βενιζέλου, ότι plan B΄ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους δεν υπάρχει. Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση δείχνουν να διαφωνούν στο πλέον ουσιώδες θέμα που ενδιαφέρει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Αλλά εάν δεν υπάρχει σχέδιο για την αντιμετώπιση του χρέους, ανάπτυξη δεν θα υπάρξει. Και αν εμφανιστεί θα είναι φούσκα. Και εδώ αντίφαση!

γ) Έχουμε τη γνώμη ότι ο κ. πρωθυπουργός μιλώντας για περάτωση της μνημονιακής εποχής εννοεί την επιστροφή της Ελλάδος στις χρηματοπιστωτικές αγορές για δανεισμό. Και οι οποίες φυσικά δεν επιβάλλουν Μνημόνια. Όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο εκεί.

Οποτεδήποτε μπορεί οποιοδήποτε κράτος να πάρει δάνειο από τις αγορές. Εκείνο που αποτελεί όμως πρόβλημα είναι το ύψος του επιτοκίου με το οποίο δανείζεται κάθε κράτος. Πιστεύουμε ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης γνωρίζει ότι σήμερα η Τουρκία δανείζεται από τις αγορές με επιτόκιο 9,5%, παρά το γεγονός ότι αποτελεί μέλος του ομίλου G-20. Επομένως η Ελλάδα και χωρίς πρωτογενή πλεονάσματα μπορεί να βγει για δανεισμό στις αγορές. Με ποιο, όμως, επιτόκιο θα μπορέσει να συνάψει δάνεια όταν τα μακροοικονομικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας παρουσιάζονται τόσο υποτονικά; Αφού λοιπόν δεν υπάρχει plan B΄ για το πέρας της μνημονιακής εποχής, γιατί το ανήγγειλε ο κ. πρωθυπουργός; Για να προβληματίσει την Ευρωζώνη;

Όχι βέβαια. Οι δανειστές μας γνωρίζουν ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και με έξοδο στις αγορές, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, εκτός εάν θέλει μονομερώς να τις διαγράψει. Γεγονός που αν συμβεί θα πρέπει η χώρα να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.

Μέσα στο υφιστάμενο σήμερα νομικό και οικονομικό πλαίσιο δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να διαγράψει μονομερώς τις δεσμεύσεις της. Επομένως και αυτά που ενδεχόμενα εννοούσε ο κ. Σαμαράς και αυτά που υπόσχεται η αξιωματική αντιπολίτευση είναι εντελώς ανεφάρμοστα, εφόσον παραμένουμε στο ευρώ. Επομένως θα πρέπει όλα τα κόμματα να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους απέναντι των Μνημονίων και απέναντι του ευρώ. Και όχι να παριστάνουν ότι είναι ικανά να εφαρμόσουν πολιτική «εντός εκτός και επί τα αυτά».

δ) Θα θέλαμε επίσης να σχολιάσουμε και τα σημεία εκείνα στα οποία ο κ. πρωθυπουργός μίλησε με αισιοδοξία για ανάπτυξη μέσω της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Θα εκφράσουμε τον προβληματισμό μας με μια σειρά ερωτήσεων. Είναι ποτέ δυνατόν με 30% ανεργία να πετύχουμε ανάκαμψη της οικονομίας και ανάπτυξη, όταν το 1/3 του εργατικού δυναμικού είναι έξω από την αγορά εργασίας και χωρίς εισόδημα; Μπορεί μια οικονομία να ανακάμψει όταν το μισό περίπου του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας από πλευράς εισοδήματος; Μπορεί μια οικονομία να ανακάμψει όταν η φορολογία είναι δυσβάστακτη και πέρα από τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών; Όταν δεν υπάρχει εσωτερική ζήτηση και εκτεταμένες επενδύσεις για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και ασφυξία στην αγορά δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για ανάπτυξη. Τα δισ. του δανεισμού μας δεν πηγαίνουν στην οικονομία για να την τονώσουν. Πηγαίνουν για την αποπληρωμή τοκοχρεωλυσίων. Για παράδειγμα: στις αρχές της φετινής χρονιάς χρωστούσαμε στην ΕΚΤ το ποσόν των 120 δισ. Σήμερα χρωστάμε 78 δισ. Επομένως 42 δισ. από τα δάνεια που πήραμε τη φετινή χρονιά πήγαν για εξόφληση του χρέους. Δεν μπορεί η Ελλάδα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης, στηριζόμενη αποκλειστικά και μόνο στον δανεισμό. Περιμέναμε από τον κ. Σαμαρά να ανακοινώσει ένα πρόγραμμα φορολόγησης εκείνων που αδικαιολόγητα πλούτισαν σε βάρος του ελληνικού λαού και του ελληνικού Δημοσίου.

Από τέτοια κεφάλαια πρέπει να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη και όχι από δανεικά, που μας επιβαρύνουν με τόκους και πρέπει να τα επιστρέψουμε. Ο κ. Σαμαράς προ μηνών έκανε έκκληση στους Έλληνες που έχουν αποσύρει τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, να τις επαναφέρουν. Με λίγα λόγια ο κ. πρωθυπουργός ζήτησε από τους χαμηλοεισοδηματίες να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα. Ενώ οι καταχραστές μένουν στο απυρόβλητο.

Και αυτό το έχουν αναγνωρίσει όλοι οι ξένοι αξιωματούχοι. Και υπενθυμίζουμε ότι και η κ. Μέρκελ ακόμη, στη συνάντηση που είχε με δημοσιογράφους και ιδιώτες ψηφοφόρους, αναγνώρισε ότι οι πλουτίσαντες παρανόμως την έχουν «κοπανήσει».

Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση, η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες, προσπάθησαν και προσπαθούν με κάθε τρόπο όλες τις απώλειες να τις φορτώνουν στους ώμους των αδυνάτων. Και τους στυλοβάτες των κομματικών μηχανισμών τους τακτοποιούν σε υψηλές θέσεις με παχυλούς μισθούς, πολλοί από τους οποίους δεν διαθέτουν ούτε τα στοιχειώδη προσόντα. Και παραμένουν στην ανεργία νέοι με πολλά προσόντα, με επιτυχία σε διαγωνισμούς, αλλά χωρίς κομματική υποστήριξη. Επιτέλους το σάπιο αυτό σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να ανατραπεί, για να μπορέσει αυτή η χώρα να πάει μπροστά.

Διαφορετικά, με τους διορισμένους χειροκροτητές της κάθε ανοησίας, δεν είναι δυνατόν ποτέ αυτή η χώρα να πετύχει ανάπτυξη και ανάκαμψη της οικονομίας της. Και πάντα θα σέρνεται πίσω από τις επιθυμίες των δανειστών της.