ΠΑΣΟΚ: Ποιες συνεργασίες;

Απαρχής να επισημάνουμε τη σοβαρή προσπάθεια που έγινε για την επανασυσπείρωση των διάσπαρτων προσωπικοτήτων της Δημοκρατικής Παράταξης, με αφορμή το διήμερο συμπόσιο του ΙΣΤΑΜΕ. Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν καθότι συμβάλλουν σημαντικά στην επιδίωξη για επανασυσπείρωση του «όλου ΠΑΣΟΚ». Ωστόσο, το πρωτεύον για το ΠΑΣΟΚ είναι η διαμόρφωση στρατηγικής, κεντροαριστερής κατεύθυνσης, που θα το επαναφέρει στην κεντρική πολιτική σκηνή, ως κόμμα εξουσίας. Μπορεί ο στόχος αυτός να φαίνεται, με τα δεδομένα του σήμερα, σε πολλούς ανέφικτος, όμως όσοι γνωρίζουν επαρκώς την πολιτική τέχνη ξέρουν ότι οι ανατροπές (το «πάνω», το «κάτω» και αντιστρόφως) είναι βασικό συστατικό της πολιτικής. Εάν γίνει αποδεκτός ο στόχος μετατροπής του ΠΑΣΟΚ εκ νέου σε κόμμα εξουσίας, τότε φωτίζεται και το τοπίο των συνεργασιών που πρέπει να επιδιώξει.

• Κι ας ξεκινήσουμε από την αναγκαστική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, προκειμένου η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία, η οικονομία να σταθεροποιηθεί και να τεθούν οι βάσεις εξόδου της χώρας από τον φαύλο κύκλο της κρίσης. Η συνεργασία αυτή είναι χρήσιμη και κρίσιμη πρωτίστως για τον λαό και τον τόπο, καθότι προσφέρει τη σταθερή διακυβέρνηση που είναι η προϋπόθεση των προϋποθέσεων εξόδου από την κρίση. Δευτερευόντως, εφόσον επιτευχθεί ο στόχος της εξόδου από την κρίση, το ΠΑΣΟΚ θα καρπωθεί το κέρδος που του αναλογεί –και τότε και μόνο τότε μπορεί η αναγκαστική αυτή συνεργασία, ανάμεσα σε δύο ανόμοιους πολιτικά και ιδεολογικά εταίρους, να τερματιστεί. Άρα η κυβερνητική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ σαφέστατα έγινε λόγω εθνικής ανάγκης κι έχει ημερομηνία λήξης, μόλις επιτευχθεί ο στόχος διάσωσης της χώρας. Από εκεί και πέρα το ΠΑΣΟΚ με πολιτικοϊδεολογικά κριτήρια πρέπει να επιδιώξει προγραμματική συμφωνία με τη ΔΗΜΑΡ. Το εγχείρημα αυτό ασφαλώς έχει τεράστιες δυσκολίες, καθότι εκτός των άλλων η ΔΗΜΑΡ με την αποχώρησή της από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας απέδειξε ότι δεν μπορεί νʼ αντέξει το φορτίο της διακυβέρνησης, άλλωστε όσες δυνάμεις προέρχονται από τον χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς έχουν έλλειμμα κουλτούρας διακυβέρνησης. Κι ερχόμαστε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Σʼ αυτό το κόμμα μετακινήθηκε ο κύριος όγκος των λαϊκών δυνάμεων που διαχρονικά στήριζε το ΠΑΣΟΚ. Εξ ορισμού λοιπόν η σχέση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ είναι σχέση ανταγωνιστική, καθότι ή το ΠΑΣΟΚ θα επαναπατρίσει μέρος των λαϊκών δυνάμεων που του αφαίρεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ. Στη μεταπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και η ΕΚ είχαν τέτοια ακριβώς σχέση και τελικά το ΠΑΣΟΚ αφομοίωσε πλήρως όλες τις λαϊκές δυνάμεις της ΕΚ, η οποία και εξαφανίστηκε. Κακώς στελέχη του ΠΑΣΟΚ (και μάλιστα στελέχη που εκτιμάμε) προτείνουν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ – οι ανταγωνιστικές σχέσεις δεν λύνονται με συνεργασίες, αλλά με συντριβή του ενός σκέλους της αντίθεσης από το άλλο.