Εκλογές χωρίς το ok της Μέρκελ δεν γίνονται…
Με συνέπεια να εντείνεται και να διευρύνεται η σύγχυση και η ρευστότητα, που ούτως ή άλλως πλήττουν το πολιτικό σύστημα. Και όλα αυτά σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, με την οικονομία σε καθεστώς αυξημένης αβεβαιότητας ακόμη και με τους δανειστές να εμμένουν στη γραμμή των επώδυνων, αντιλαϊκών, αν και αναποτελεσματικών, μέτρων. Πόσω μάλλον –το κυριότερο– που ο χρόνος διεξαγωγής των επόμενων εθνικών εκλογών δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια ούτε της κυβέρνησης ούτε καν του ίδιου του πρωθυπουργού, αλλά της Μέρκελ, που πρέπει να δώσει το «πράσινο φως». Αλλιώς η χώρα θα είχε οδηγηθεί στις κάλπες τον περασμένο Ιούνιο με αφορμή την κρίση με την ΕΡΤ, όπως ακριβώς ήταν ο σχεδιασμός του Αντ. Σαμαρά.
Τα παραπάνω, πάντως, δεν φαίνεται να… πτοούν τα κυβερνητικά στελέχη που όχι μόνον ανακυκλώνουν τα σενάρια για πρόωρες εκλογές, αλλά επιπροσθέτως διαφωνούν για την κατάλληλη ημερομηνία διεξαγωγής τους. Κάποιοι προκρίνουν τη λύση των τριπλών εκλογών (εθνικών, ευρωεκλογών –μαζί με την εκλογή του προέδρου της ΕΕ, θέση την οποία θα διεκδικήσει ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς– και δημοτικών) τον ερχόμενο Μάιο, με το σκεπτικό ότι οι πολίτες θα εκτονώσουν την οργή τους στην κάλπη για τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές, ενώ στην κάλπη για τις εθνικές εκλογές θα κινηθούν με γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι την κρίσιμη στιγμή θα κάνουν τον αναγκαίο διαχωρισμό και δεν θα θελήσουν να θέσουν σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα και την ομαλή διακυβέρνηση του τόπου. Θεωρία που αμφισβητείται από αρκετούς, ακόμη και πολιτικούς αναλυτές, οι οποίοι θεωρούν ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα οι ψηφοφόροι θα προσέλθουν οργισμένοι στα εκλογικά τμήματα και δεν θα έχουν το καθαρό μυαλό να επιλέξουν με διαφορετικά κριτήρια σε κάθε κάλπη.
Με το σκεπτικό αυτό, κάποια κυβερνητικά στελέχη απορρίπτουν το σενάριο των τριπλών εκλογών και υποστηρίζουν ότι πρέπει οι εθνικές εκλογές να αποσυνδεθούν από τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές. Πιο συγκεκριμένα, το δικό τους σενάριο προβλέπει διπλές εκλογές (ευρωεκλογές, δημοτικές) τον Μάιο του 2014 και εθνικές σε απόσταση ασφαλείας, πέντε – έξι μήνες αργότερα, δηλαδή το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, με την προϋπόθεση ότι δεν θα προκύψουν ξαφνικές ατυχίες.
Κατά την εκτίμησή τους, οι πολίτες θα εκτονώσουν την αγανάκτησή τους για την κυβερνητική πολιτική στις πρώτες εκλογές, ενώ στις δεύτερες θα είναι πιο ψύχραιμοι και νηφάλιοι.
Πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Επιπλέον, το σενάριο αυτό ενέχει έναν μεγάλο κίνδυνο: Το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών να είναι τέτοιο, που –πέραν των πολιτικών αναταράξεων που θα προκαλέσει– να καθορίσει πιθανόν σε μεγάλο βαθμό και το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών. Πολιτικοί αναλυτές αναρωτιούνται πώς θα αντιδράσει ο Αντ. Σαμαράς αν στις εκλογές του Μαΐου η ΝΔ υποστεί βαριά ήττα, πόσω μάλλον αν είναι τρίτο κόμμα, πίσω από τη Χρυσή Αυγή. Ένα σενάριο που δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς. Ύστερα από μια τέτοια εξέλιξη θα μπορέσει η κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της; Θα είναι δυνατόν όχι μόνο ο κ. Σαμαράς να αντέξει τις εσωκομματικές αναταράξεις αλλά και να σωθεί η κυβέρνηση, όταν όλα τα κόμματα θα λένε ότι δεν έχει τη δεδηλωμένη;
Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, στα κόμματα άνοιξε ξαφνικά και θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στη Λ. Συγγρού και στο υπουργείο Εσωτερικών έχουν ξεκινήσει οι σχετικές διεργασίες και ο προσανατολισμός του νέου συστήματος θα είναι να επιτυγχάνεται η αυτοδυναμία με μικρότερο ποσοστό.
Σε μια αντιγραφή του νόμου Κούβελα την περίοδο 1990-1993, επί πρωθυπουργίας Κ. Μητσοτάκη. Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ θέτει θέμα αναλογικής κατανομής σε όλα τα κόμματα του μπόνους των 50 εδρών, που με το ισχύον σύστημα τις παίρνει όλες το εκάστοτε πρώτο κόμμα. Η ΔΗΜΑΡ έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα καταθέσει πρόταση νόμου για την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Με τα σημερινά δεδομένα οποιαδήποτε απόπειρα αλλαγής του εκλογικού νόμου το πιθανότερο είναι να πέσει στο κενό, καθώς δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την αναγκαία έγκριση της Βουλής. Ακόμη πιο απίθανο είναι η σχετική πρόταση να συγκεντρώσει την ενισχυμένη πλειοψηφία, ώστε οι νέες ρυθμίσεις να ισχύσουν στις αμέσως επόμενες εκλογές.