Διά χειρός…

… του καθηγητή στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργού Τάσου Γιαννίτση από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Αναζητώντας το “διαφορετικό” στην πολιτική»:

Ελπίδα ή ρήξη…

«Βρισκόμαστε σε μια φάση που δεν θα ξεπεραστεί χωρίς ανατροπές. Προσδοκίες, νέες ιδεολογικές συντεταγμένες και πειστικές απαντήσεις σε καίρια προβλήματα των Ελλήνων παραμένουν τα μεγάλα ζητούμενα. Η καινοτομική ικανότητα δεν αφορά μόνο την παραγωγή προϊόντων αλλά και την παραγωγή πολιτικής σκέψης. Και εδώ δείξαμε αδυναμία να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα μιας εποχής που έχει κλείσει ερμητικά. Το πρόβλημα δεν είναι διαδικαστικό ή θεσμικό αλλά πολιτικό, με έναν τρόπο που ίσως αγγίζει τα όρια της πολιτικής μας λειτουργίας. Γιατί στο κέντρο μιας τέτοιας αλλαγής δεν είναι τα πρόσωπα, τα σχήματα, οι συνδυασμοί, αλλά η ουσία του “διαφορετικού” στην πολιτική και στην ιδεολογία, καθώς και η πολιτική αξιοπιστία αυτού του “διαφορετικού”. Αυτό το τελευταίο κάνει την εξίσωση ακόμα πιο δύσκολη.
Η ρήξη με ένα καταστροφικό ψευτοϊδεολογικό και χρεοκοπημένο πρότυπο δεν έχει φανεί ακόμα. Γι’ αυτό και τα αποτελέσματα είναι φτωχά και απλώς αριθμητικά. Μια τέτοια ρήξη όμως θα ήταν το ξεκάθαρο δείγμα προς τα μέσα και προς τα έξω ότι υπάρχει ελπίδα και την ελπίδα αυτή οι Έλληνες την παλεύουν».

****

… του Αναστάσιου Καραμήτσου από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα»:

Αντί να δίνουν σανίδα σωτηρίας πνίγουν τον κόσμο…

«Η λογική τού “κόψε τον λαιμό σου”, όμως, που ακολουθεί το Δημόσιο πολλές φορές, δυστυχώς, λειτουργεί και στην κυριολεξία. Όπως στην περίπτωση Ασλάνη, αλλά και χιλιάδων άλλων ανώνυμων Ελλήνων που αυτοκτονούν γιατί χρωστάνε στο Δημόσιο.
Αλήθεια, τι νόημα έχει να οδηγείς τον άλλον στον τάφο αν δεν έχει να σου δώσει. Πώς μας πρήζουν κάθε μέρα οι καλοί μας κυβερνώντες με μαθήματα και παραινέσεις προς τις τράπεζες να μη φέρονται με σκληρότητα σε όσους χρωστούν, να μην τους παίρνουν τα σπίτια κ.λπ. και αυτοί τους στριμώχνουν με τη φυλάκιση και συχνά τους οδηγούν σε αυτοκτονία; Άλλο κάποιος που έχει και χρωστάει. Αυτός να πληρώσει, αλλιώς ας πάει φυλακή. Αλλά, δυστυχώς, δεν έχουν όλοι, ούτε ήταν έγκλημα που ο άμοιρος Ασλάνης ήταν μόδιστρος και πήγαινε στη Μύκονο.
Συμπερασματικά, στην υπόθεση της φορολογίας επικρατεί ένα χάος, έστω και λόγω συνθηκών. Κάτι σαν την Αίγυπτο και τη Συρία που δεν ξέρουν ποιος σκοτώνει ποιον και γιατί. Ούτε στην κυβέρνηση ξέρουν ποιον πυροβολούν δικαίως γιατί κλέβει και ποιος απλώς έχει καταστραφεί από την κρίση και αντί να του δίνουν σανίδα σωτηρίας τον πνίγουν.
Θέλει προσοχή γιατί αυτός ο χειμώνας θα είναι γεμάτος από τέτοιου είδους δράματα».

****

… του καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Π. Κ. Ιωακειμίδη από άρθρο στα «Νέα» με τίτλο «Εάν αύριο έφευγε η “τρόικα”…»:

Η κοινωνία δεν έχει ακόμη αφυπνιστεί…

«Η κοινωνία ως σύνολο δεν φαίνεται να έχει επαρκώς αφυπνισθεί με αίτημα την πραγματική αλλαγή. Ζητά, μάλλον, την επιστροφή στο παρελθόν όπου αυτό έχει ανατραπεί ή τη συντήρηση των παθογενειών που εξυπηρετούν κάποια περιορισμένα συμφέροντα αλλά καθηλώνουν τη χώρα στην υπανάπτυξη, αναπαράγοντας τις κρίσεις. Πολλαπλά φαινόμενα επιβεβαιώνουν αυτή την κατάσταση. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση ο τρόπος που πολίτες, καταναλωτές και κοινωνία αντιμετωπίζουν τους ελέγχους για φοροδιαφυγή από το ΣΔΟΕ. Αντί να χειροκροτήσουν και να πιέσουν για ακόμη αυστηρότερους ελέγχους, πολίτες στρέφονται ενάντια στο ΣΔΟΕ, στην πάταξη δηλαδή της φοροδιαφυγής. Με ποια λογική υιοθετούν τη στάση αυτή παραμένει μυστήριο.
Δηλώνει όμως και την απουσία ευρύτερης ενεργού κοινωνικής στήριξης για την εκρίζωση ενός φαινομένου όπως η φοροδιαφυγή που πλήττει τα κοινωνικά στρώματα χαμηλού εισοδήματος, αποτελώντας κύρια αιτία της κρίσης αλλά και των δραστικών περικοπών μισθών και συντάξεων, διαιώνισης δηλαδή της κοινωνικής αδικίας και της ανισοκατανομής φορολογικών βαρών. Αλλά εάν για ένα τέτοιο εξοφθάλμως παθογενές, ζημιογόνο φαινόμενο δεν έχει δημιουργηθεί κοινωνική δυναμική για την καταπολέμησή του, εύκολα κατανοείται η απουσία ευρύτερης και ενεργού κοινωνικής στήριξης για άλλες, περισσότερο σύνθετες, μεταρρυθμίσεις».

****

… του Νίκου Γ. Ξυδάκη, από το άρθρο στην «Καθημερινή» με τίτλο «Ερείπια του παλαιού, αναδύσεις του νέου»:

Επιθετική και αυθάδης…

«Η νέα αριστερά όπως την ανέδειξε η τεκτονική κρίση έχει διαφοριστεί σε πολύ σύντομο χρόνο. Είναι επιθετική και αυθάδης, με σχετική αυτοπεποίθηση, είναι ηγεμονική αλλά και σαστισμένη, υπό το βάρος της ιστορικής ευθύνης και με τη διεθνή κοινή γνώμη στραμμένη πάνω της. Η αναδυόμενη μαζική αριστερά φέρει την απόγνωση της κρίσης και της υλικής εξαθλίωσης, υποφέρει και αυτή από τη σύγχυση των καινοφανών προκλήσεων, δεν διαθέτει νέα διανοητικά εργαλεία, αλλά πολιτικά για πρώτη φορά καταφέρνει να είναι πιο ανοιχτά λαϊκή, συχνά και λαϊκιστική. Υπάρχουν κι εδώ πολύς οπορτουνισμός, υστεροβουλία, εξουσιομανία. Ελάχιστες νέες ιδέες. Τα πιο νεανικά της τμήματα είναι τα πιο μοντέρνα, ανοιχτά στη νέα γνώση, τα νέα μέσα και τον κοσμοπολιτισμό• αυτά συμπεριφέρονται πλουραλιστικά επιθετικά στα κοινωνικά δίκτυα, αποκόπτουν εαυτούς από τη σταλινική παράδοση και ταυτόχρονα βδελύσσονται την παλαιά σοσιαλδημοκρατία, ιδίως τον εκσυγχρονισμό που βούλιαξε στη διαφθορά και τη χρεοκοπία.
Κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε».