Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας

Αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι, εκτός από τους κυβερνώντες σήμερα και τους επιθυμούντες να κυβερνήσουν αύριο. Να κυβερνήσουν επί των ερειπίων, αρκεί να κυβερνήσουν. Αυτός είναι ο διακαής πόθος τους.

Δεν είμαι οικονομολόγος για να επισκοπήσω θεωρητικώς και αφʼ υψηλού τις οικονομικές εξελίξεις για τη χώρα μας. Είμαι όμως κάτι πολύ περισσότερο από οικονομολόγος. Είμαι ο κοινός νους. Και ως κοινός νους, βλέπω την οικονομία της χώρας μου, βλέπω την Ελλάδα, δηλαδή τη μάνα μου στην εντατική, διασωληνωμένη εδώ και τρία χρόνια, από το Μάιο του 2010.

Όλοι εμείς οι συγγενείς, τα παιδιά της, παρακολουθούμε τη δραματική πορεία της ασθενούς στον προ του θαλάμου της εντατικής χώρο, δηλαδή στον διάδρομο της αγωνίας. Κάθε τόσο ακούμε το ιατρικό ανακοινωθέν του «αρχιάτρου» αλλά και των «θεραπόντων» βοηθών του ότι «η κατάσταση της ασθενούς είναι κρίσιμη και πρέπει να δώσετε αίμα».

Αυτή η έκκληση αιμοδοσίας, στην οποία πάντοτε ανταποκρίνονται οι συγγενείς, ανακυκλώνεται τακτικώς και εκτάκτως (φιάλες ολόκληρες δίνουν τρία χρόνια τώρα μισθωτοί και συνταξιούχοι), αλλά η κατάσταση της υγείας της ασθενούς όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά επιδεινώνεται.

Ως κοινός νους, κύριοι θεράποντες, αλλά και κύριοι οικονομολόγοι, βλέπω ότι η τριετής εντατική θεραπεία δεν έχει οδηγήσει την ασθενή στον θάλαμο αναρρώσεως. Φοβούμαι, λοιπόν, ότι θα οδηγηθεί προς την… εξόδιο πύλη.

Εκείνο για το οποίο δεν είμαι βέβαιος, είναι το ποιος θα έχει το θλιβερό προνόμιο να ανακοινώσει το τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν. Θα το έχει ο σημερινός κλινικάρχης ή ο φιλοδοξών να τον διαδεχθεί; Αυτό, όμως, είναι άνευ σημασίας.

Μετά από το μοιραίο, η κατάσταση μπορεί να γίνει δραματική από την ανεξέλεγκτη οργή του λαού, η οποία είναι πολύ πιθανόν να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις. Ας προσέξουν όσο είναι καιρός. Γιατί αν αρχίσει αυτός ο λαός να ματώνει, δεν σταματάει. Αυτό διδάσκει η ιστορία. Δεν το βλέπουν αυτό οι κυβερνώντες και οι επειγόμενοι να κυβερνήσουν;

Έχουν αναλογιστεί πόσες γενιές Ελλήνων έχασαν τη ζωή τους, οι λιγότερο άτυχοι από αυτούς έχασαν το μέλλον τους, τη σταδιοδρομία τους και πόσες πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς;

Για να σωθεί η χώρα ή να περισωθεί ό,τι μπορεί από αυτόν τον ιστορικό τόπο και να διασωθεί αυτός ο περήφανος λαός και κυρίως η νεολαία από τη μακρά οικονομική εξαθλίωση, άμα δε και εξανδραποδισμό της, επείγει να γίνει Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Κυβέρνηση χωρίς την συμμετοχή των ηγεσιών των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης η οποία, όμως, θα στηριχθεί στην εμπιστοσύνη της παρούσας Βουλής.

Η κυβέρνηση αυτή, ουδέποτε θα διεκδικήσει τη λαϊκή ψήφο και μέχρι την ολοκλήρωση της προβλεπόμενης από το Σύνταγμα παρούσης βουλευτικής περιόδου με μέτρα ομοφώνως λαμβανόμενα και ομογνωμόνως και καθολικώς εφαρμοζόμενα, θα επιδιώξει τη σωτηρία της χώρας μέσα από τις ριζικές αναθεωρήσεις μνημονιακών δεσμεύσεων, ιδιαίτερα εκείνων που έχουν υποθηκεύσει δικαιώματα εθνικής ανεξαρτησίας.

* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής