επί του πιεστηρίου

Γι’ αυτό και το θέμα για πολλούς που ήταν εκεί, στην 3η Σεπτέμβρη του ’74, οπότε ο Ανδρέας εξήγγειλε τη γέννηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, από την οποία ήταν απόντες αρκετοί από αυτούς που μεθαύριο θα είναι στα πρώτα καθίσματα στην αίθουσα του Ιδρύματος Ελληνισμού, είναι αν έχουν θέση τα πανηγύρια ή ένα μνημόσυνο σιωπής όλων εκείνων που ευθύνονται για εδώ που έφεραν το ΠΑΣΟΚ.

Κάποιοι δεν θα δίσταζαν να πουν εκείνη τη φράση του Γεωργίου Παπανδρέου για την κατάληξη της κραταιάς Ένωσης Κέντρου: «Γίναμε η χλεύη των ηττημένων».

Βέβαια πάντα υπάρχει η ελπίδα, το ερώτημα όμως είναι αν θα ξαναβρείς την «3η του Σεπτέμβρη» και αν ναι, μήπως σε ξεπεράσει… Και δεν θα φταίει αυτή…Και εδώ είναι η ευθύνη όλων μας για μια 3η του Σεπτέμβρη χωρίς τα λάθη – και ήταν πάρα πολλά – που τώρα με την τραγωδία που ζούμε, υπάρχει πλέον η εμπειρία για να αποφευχθούν. Άλλωστε ας μην ξεχνάει κανείς μας ότι εμείς, οι πολίτες, ο λαός φτιάχνει το αύριο της γης που κληρονόμησε. Και το μπορεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Να μια διέξοδος για τους καρατομημένους δια της κινητικότητας και της διαθεσιμότητας, να καλύψουν ανάγκες καυτές, όπου υπάρχει ζεστό χρήμα. Την υποδεικνύει ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών κ. Σταμάτης Αλαχιώτης σε άρθρο του στο «Βήμα»: «Να αξιοποιήσει το κράτος πολλούς από τους απολυθησόμενους οργανώνοντας μια μη δημόσια υπηρεσία φορολογικών ελέγχων, σε συνεργασία με το ΣΔΟΕ, στην οποία θα ενταχθούν, θα επανεκπαιδευθούν οι καταλληλότεροι και μαζί με τους 4.000 ελεγκτές που ίσως κάποτε προσληφθούν, θα συμβάλουν στη συνεχή πάταξη της οικονομικής ανομίας, μισθοδοτούμενοι από τις επιτυχίες τους».