Το σπυρί θα σπάσει…

O ηθοποιός μιλάει στο «ΠΑΡΟΝ» όχι μόνο για τη σειρά με το 1.500.000 τηλεθεατών και την εισπρακτική επιτυχία της θεατρικής παράστασης με την Ελένη Ράντου «Κατάδικός μου», που θα πάει για τρίτη χρονιά (!), αλλά και για όσα συμβαίνουν γύρω μας και τον τρομοκρατούν. Ο Πυγμαλίων απεύχεται μια επανάσταση με βία, δυσανασχετεί που κάποιοι έκαναν τη χώρα μας MONOPOLY και μιλάει για αλληλεγγύη και παιδεία. Αναφέρεται ακόμη στην εμμονή στον έρωτα, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη μη αποδοχή της προσωπικής απόρριψης, καθώς στη ζωή δεν μας έχουν μάθει ότι μπορεί και να χάσουμε…

// Πόσο απέχουμε από το να βρεθούμε οι Έλληνες σε κάμπινγκ και με τα «παντελόνια κάτω»;
Το κάμπινγκ ως τρόπος ζωής είναι ευχάριστος… Δεν το βλέπω αρνητικά. Όσο για το πόσο απέχουμε από το να βρεθούμε με τα «παντελόνια κάτω»… Μα, δεν είμαστε ήδη; Τα τελευταία χρόνια μην πω ότι είμαστε και με τα εσώρουχα, και μη με κόψετε λόγω λογοκρισίας (γέλια). Ποια είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε; Πόσοι είναι οι πραγματικά άνεργοι; 3.000.000; Γιατί δεν κάνουν ένα γκάλοπ με πραγματικούς αριθμούς; Και να μας πουν πόσοι από αυτούς είναι σπουδαγμένοι, πόσοι έδωσαν χρόνια ζωής στο διάβασμα, στα θρανία, για να είναι σήμερα άπραγοι επειδή έτσι θέλουν οι οικονομικοί παράγοντες, κατεστραμμένοι και χρεωμένοι…

// Παιχνίδια της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων…
Παιχνίδι η ζωή ανθρώπων; Όλα αυτά είναι πολύ σοβαρά για να είναι ένα παιχνίδι. Όταν χάνονται σπίτια, περιουσίες, όταν τα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν γιατρούς, τα σχολεία δασκάλους, όταν οικογενειάρχες καταλήγουν στη φυλακή; Δεν είναι ΜΟΝΟPOLY η Ελλάδα. Επιτραπέζιο παιχνίδι. Να μας παίρνουν τα χρήματα, να μας στέλνουν φυλακή και να ξαναρχίζει η παρτίδα. Εδώ η χώρα μας θα πάει εκατό χρόνια πίσω. Μας έβαλαν σε μια χρονομηχανή και μας πάνε λίγο μετά την Κατοχή, όταν για να πας στο νοσοκομείο συγκέντρωναν χρήματα όλοι οι συγγενείς στο χωριό ή από όλη την οικογένεια σπούδαζε ένας, αυτός που έπαιρνε καλύτερα τα γράμματα. Και λαός χωρίς στοιχειώδη μόρφωση είναι λαός άβουλος και με παρωπίδες στις πιο ακραίες ιδεολογίες.

// Και ο χώρος του πολιτισμού θα πάει πίσω;
Γιατί, η τηλεόραση πού πήγε; Αμάν κάναμε να δούμε μια ελληνική σειρά. Με το που βγήκε η σειρά «Με τα παντελόνια κάτω» ο κόσμος την αγκάλιασε σαν τρελός. Η τηλεθέαση έφτασε στο 50%. Βέβαια, ο κλάδος μας πάντα είχε ανεργία. Το 1995 που αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική υπήρχαν δυόμισι χιλιάδες ηθοποιοί εγγεγραμμένοι στα σωματεία. Τώρα θα έχουν φτάσει πέντε χιλιάδες ή δέκα χιλιάδες; Θα σας γελάσω. Γιατί όλοι δηλώνουν ηθοποιοί και, ως γνωστόν, στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι.

// Πληρώνεστε ή είστε απλήρωτος;
Δεν μου έχει τύχει ακόμη, δόξα τω Θεώ. Αλλά δεν νομίζω ότι και ο παραγωγός που καθυστερεί να πληρώσει τους συντελεστές ενός σίριαλ το θέλει. Ο παραγωγός είναι δημιουργός. Δεν βλέπετε τον φαύλο κύκλο; Δεν πληρώνουν οι διαφημιστές τους σταθμούς, δεν πληρώνουν τα κανάλια, με τη σειρά τους, τους παραγωγούς, οι παραγωγοί τους ηθοποιούς, και οι ηθοποιοί κάνουν και τους σερβιτόρους για να ζήσουν την οικογένειά τους. Αυτό είναι μια τορπίλη στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας. Έχει πληγεί το οικονομικό επίπεδο της χώρας. Δεν σε πληρώνει για τέσσερις μήνες ο εργοδότης κι εσύ κάνεις υπομονή για να μη μείνεις άνεργος. Αν έχεις ανάγκη, τι να κάνεις; Επιλέγεις να δουλεύεις και να πληρώνεσαι με μια καθυστέρηση, ευελπιστώντας ότι θα περάσει η κρίση. Η καθημερινότητά μας, βέβαια, έχει αλλάξει, αν το έχετε προσέξει κι εσείς, προς το χειρότερο. Υπάρχει διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών σε επίπεδο οργάνωσης της Πολιτείας, δεν υπάρχει αξιοκρατία στις προσλήψεις και, το πιο τρομακτικό, για εμένα τουλάχιστον, υπάρχει έξαρση της βίας, που σιγοβράζει και ενίοτε εκδηλώνεται.

// Φοβάστε μια κοινωνική εξέγερση;
Ναι. Δεν μου αρέσει η βία, ακόμη και με τη μορφή της επανάστασης. Δεν είμαι φίλος των όπλων, της καταστροφής περιουσιών, του ανελέητου ξύλου. Δεν μου αρέσουν οι εικόνες με αίματα, πυροβολισμούς, παιδιά με ρόπαλα στα χέρια, δεν μου αρέσει να χάνονται ζωές, να μην υπάρχει φαγητό, να ξεσπάει Έλληνας εναντίον Έλληνα, αδελφός εναντίον αδελφού. Δεν βλέπω κάτι ωραίο σε μια κοινωνική εξέγερση. Η βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, είναι τραγική και φέρνει μόνο βία. Πηγαίνει τη χώρα χρόνια πίσω. Βλέπω ότι με μεγάλη ευκολία κάποιοι οραματίζονται επαναστάσεις, αλλά πρακτικά αυτό σημαίνει μια χώρα σε πόνο, μια χώρα σε σπαραγμό. Ας βρεθεί, λοιπόν, μια λύση ώστε να επικρατήσει στην κοινωνία μας και το δίκιο του φτωχού. Είμαστε λαός με στοιχειώδη, πιστεύω, παιδεία. Μου φαίνεται αδιανόητο να δω σκηνές βίας στη χώρα μου όπως στις αραβικές χώρες. Επειδή οι Έλληνες έχουμε σαν σπορ τον εθνικό διχασμό, πρέπει οι πιο σώφρονες να δώσουμε ώθηση στον διάλογο και στην ειρήνη.

// Είστε πολιτικοποιημένος;
Είμαι πολιτικοποιημένος, αλλά δεν σηκώνω κανένα λάβαρο πολιτικό. Απλώς λέω τα αυτονόητα, αυτά που σκέφτεται ο καθένας μας σήμερα. Η ελληνική κοινωνία ασφυκτιά από την οικονομική πίεση, την ανέχεια, τη φοροεπιδρομή, και το σπυρί θα σπάσει. Το θέμα είναι όταν σπάσει να μη γίνουμε ζώα. Ας επουλωθεί, ας θεραπευθεί το απόστημα με πολιτικές πρωτοβουλίες υπέρ των αδυνάτων. Η μαζική βία είναι ντροπή για ένα κράτος με πολιτισμό 3.000 χρόνων. Την καταδικάζω. Ζούμε έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, από μια διεθνή χούντα, αλλά περαστικό θα είναι κι αυτό αν προσπαθήσουμε για το καλύτερο όλων μας όλοι μαζί.

// Και πώς γίνεται αυτό;
Ο Έλληνας έχει φιλότιμο και κοινωνική αλληλεγγύη. Χρειάζεται ηθική, πνευματική παλιγγενεσία, αλλαγή πλεύσης, η οποία δεν θα καλλιεργεί μέσα μας τον φόβο και το μίσος. Δεν μπορεί να κάθεσαι σε έναν καναπέ και να ασπάζεσαι τις ξενοφοβικές, ανιστόρητες ιδεολογίες της Χρυσής Αυγής. Στην κοινωνία της πληροφόρησης δεν μπορεί να σου γίνεται πλύση εγκεφάλου. Στην εποχή της επικοινωνίας δεν μπορεί να δέχεσαι τη διαστρέβλωση της αλήθειας και των ιστορικών ντοκουμέντων. Τι είμαστε, κουτοί;

// Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Και βέβαια. Περνάμε δύσκολα, αλλά δεν θα βάλουμε και το χέρι στη σκανδάλη όσο έχουμε ένα κομμάτι ψωμί και ένα χέρι βοήθειας από τον πατέρα, τον ξάδερφο, τον φίλο, τον γείτονα, το αφεντικό μας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να μοιρολατρώ. Μπορεί σε δέκα χρόνια από σήμερα όλα να είναι διαφορετικά. Πίστη, υπομονή, ελπίδα. Η Ελλάδα έχει αντέξει μεγαλύτερες καταστροφές. Η ζωή συνεχίζεται και με λιγότερα ευρώ. Αλλά να καθόμαστε όλοι και να μιλάμε για το σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μας οδηγεί πουθενά. Ή να αρχίσουμε τα δίπολα: πλούσιοι – φτωχοί, αριστεροί – δεξιοί, χριστιανοί – αλλόθρησκοι, Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Εδώ χρειάζεται ενωτικό κλίμα. Όλοι μαζί θα φύγουμε από την κρίση γιατί είμαστε κοινωνία. Και δεν υπάρχει ευτυχία και ηρεμία σε μια κοινωνία αν δεν βιώνεται συνολικά.

// Την επιτυχία της σειράς πώς την εξηγείτε; Είναι η πρώτη σειρά, μαζί με τα «Κλεμμένα όνειρα», που χτυπάει τέτοια νούμερα τηλεθέασης και που θα ξεκινήσει από την αρχή της νέας τηλεοπτικής σεζόν και θα μας συντροφεύσει μέχρι το καλοκαίρι του 2014…
Πάντως, και για αυτήν τη σειρά γράφτηκαν στις κριτικές τα μύρια όσα. Κανένας από τη σειρά δεν υποστήριξε ότι δουλεύουμε πάνω στο συγγραφικό θαύμα του πλανήτη. Αλλά είναι μια έντιμη δουλειά, επίκαιρη, που καταγράφει το σήμερα. Πολίτες που αναγκάστηκαν να μπουν στο κάμπινγκ γιατί έμειναν ταπί και ψύχραιμοι και δεν το βάλανε κάτω. Περνάει το μήνυμα της αλληλεγγύης και της προσφοράς, της χαράς, του ονείρου και έχει ωραία εξωτερικά γυρίσματα. Έχει έξυπνες ατάκες, γέλιο, πλάκα, χιούμορ και ταλαντούχους ηθοποιούς. Σ’ αυτήν εργάζονται με μεράκι ο Κώστας Βουτσάς, η Πηνελόπη Πιτσούλη, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Μάριος Αθανασίου, η Αμαλία Μουτούση, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, η Νικολέτα Καρρά, η Ισαβέλλα Κογιεβίνα και πόσοι ακόμη ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί… Πού είναι το κακό; Που έπηξε το αυτί μας στο τούρκικο…

– Στο σίριαλ έχετε εμμονή με την πρώην γυναίκα σας. Δεν θέλετε να το πάρετε απόφαση ότι χωρίσατε, πιστεύετε ότι θα επιστρέψει. Η εμμονή στον έρωτα από πού πηγάζει; Από τον εγωισμό, τη συνήθεια, την ανασφάλεια; Και πώς την ξεπερνάς;
Ο ήρωάς μου δεν έχει μάθει να χάνει. Αλλά αυτό συμβαίνει στη ζωή. Και χάνουμε και κερδίζουμε. Και όταν χάνουμε, πρέπει να αποχωρούμε. Απλώς εδώ ο ήρωας δεν δέχεται την προσωπική απόρριψη. Ο εγωιστής άνθρωπος είναι λίγος. Ακόμη και αυτό που λένε «Δεν με θέλει μία, δεν τη θέλω εκατό» εγωισμός είναι. Αντίστροφος από την εμμονή. Χρειάζεται μέτρο. Σε μια σχέση θα διεκδικήσω την κοπέλα που μʼ αρέσει, θα της δείξω ότι ενδιαφέρομαι, αλλά αν δεν με θέλει θα αποχωρήσω. Είναι θέμα Παιδείας και η ερωτική μας συμπεριφορά. Ο άνθρωπος με εμμονές είναι τρωτός, δεν είναι υγιής. Χάνει σημαντικό χρόνο για εκείνον με μια ουτοπία. Χρειάζεται σοφία και γνώση και στο συναίσθημα.

– Στο σίριαλ συγκατοικείτε με τον Μάριο Αθανασίου στο κάμπινγκ λόγω έλλειψης ρευστού. Έχετε συγκατοικήσει ποτέ με φίλο σας;
Έχω συγκατοικήσει με έναν καλό μου φίλο. Τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Είχαμε προβλήματα, αλλά όλα λύνονται. Είχαμε και ωραίες στιγμές, περνούσαμε ευτυχισμένα. Δεν αλλάζει τίποτα από τη συγκατοίκηση με μια γυναίκα. Μόνο το ερωτικό κομμάτι.

– Είστε όμως δίπλα και στην Ελένη Ράντου, στην εισπρακτική επιτυχία του χειμώνα «Κατάδικός μου», που αποφασίστηκε να περιοδεύσει στην Ελλάδα…
Και η αποδοχή του κόσμου ήταν συγκινητική. Τον χειμώνα ήμασταν κάθε βράδυ γεμάτοι, φουλ. Και με νέους. Οι νέοι λατρεύουν την Ελένη Ράντου. Το έργο θα πάει για τρίτη θεατρική σεζόν. Μακάρι να πάνε όλα καλά και φέτος σε όλους μας και ας είμαστε και με τα «παντελόνια κάτω». Το ηθικό να είναι ανεβασμένο!