…έτσι που λες Αντώνη
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέχω να βλέπω την πατρίδα μου να χαμηλώνει, να ξεφτίζει και να εκβιάζεται, με τους ξένους να μου κάνουνε κουμάντο και να ρημάζουν τη ζωή μου.
Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέχω να βλέπω τους συμπατριώτες μου να εξαθλιώνονται, τα πρεζόνια να σέρνονται, τα μορφωμένα άνεργα παιδιά μας να ξενιτεύονται, τα γερόντια να κλειδαμπαρώνονται και να δολοφονούνται, τους απελπισμένους να αυτοκτονούν.
Και μαζί με όλα αυτά να βλέπω και την ιδεολογία μου εξαλλαγμένη να κακοφορμίζει, με την πολιτική της ηθική ντροπιασμένη απʼ τα λαμόγια και τους απατεώνες, που ατιμώρητοι ακόμα ξιπάζονται και ρεύονται μπροστά μας και σαν τις ύαινες να κατασπαράζουν σε τοκογλυφίες και πλειστηριασμούς τις περιουσίες του καταχρεωμένου και απελπισμένου κοσμάκη…
Παρά όλα αυτά όμως κρατιέμαι και σωπαίνω, γιατί εγώ πρέπει να αντέξω και να στηρίξω σαν ενεργός πολίτης και όχι σαν «παπαγαλάκι» αυτή την κυβέρνηση, αφού όλη μου την ζωή με τις σημαίες και τις ιδέες της Νέας Δημοκρατίας αγωνίζομαι.
Κι ας θέλω σήμερα να βγω κιʼ εγώ στους δρόμους να ξεσπάσω και ο θυμός της φωνής μου να ακουστεί ως εκεί που ο πατέρας μου «κοιμάται»… ανήσυχος.
Κι ας χρειάζεται κάποιες φορές να απολογούμαι ακόμα και στον εαυτό μου και μαζί με όλα να μην μπορώ με τίποτα να καταλάβω γιατί 14 ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές, σε όλες σχεδόν τις διοικήσεις των δημόσιων νοσοκομείων επικεφαλής είναι ακόμα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ!
Όμως πρέπει να αντέξω γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι η ιδέα και η συνείδησή μου τόσα χρόνια…
Και τώρα στα δύσκολα δεν πρέπει να κιοτέψω…
Κι ας ξέρω πως η ανηφοριά είναι ακόμα μεγάλη και το σκοτάδι που έρχεται ακόμα πιο βαθύ.
Και ας μην βαστάει άλλο η πλάτη μου το βρώμικο ΛΑΘΟΣ της «θεραπείας» των Μνημονίων.
Και ας μην έχω ακόμα ξεκαθαρίσει μέσα μου ποιοι τελικά φταίνε περισσότερο για την κατάντια μας, χωρίς κιʼ αυτό να έχει ιδιαίτερη σημασία πια.
Γιατί σημασία για μένα έχει πως αυτή την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της πρέπει να τους στηρίξω, κι ας μην συμφωνώ σε όλα μαζί τους, μήπως και καταφέρουν στο τέλος να γλυτώσουν την πατρίδα μου και τον λαό μας απʼ τα χειρότερα…
Απʼ τα χειρότερα, που σχεδόν αναπότρεπτα πάνε να γίνουν, με τη γονιμότητα της κοινωνικής απόγνωσης επικίνδυνα να επωάζεται και να εκκολάπτεται μαζί με δύσμορφα αυγά φιδιού….
…Έτσι που λες Αντώνη, κάτι πρέπει να κάνεις για όλα αυτά… και προς Θεού, μην αφήσεις τις τράπεζες να ξεσπιτώσουν και να πετάξουν στο δρόμο φτωχούς οικογενειάρχες… MΠΟΡΕΙΣ.