Φιλοσοφία και πρέφα
Είπα να το δω πιο χαλαρά, πιο ρομαντικά, πιο φιλοσοφικά, όπως οι έλληνες και ξένοι σύνεδροι που βρέθηκαν στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής σχολής, στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, στο Λύκειο του Αριστοτέλη. Όχι σαν τον Στουρνάρα και τους δανειστές μας που όλα τα βλέπουν με βάση νούμερα, στατιστικές και στοιχεία…
Έτσι πήγα στο καφενείο της γειτονιάς.
Πρώτη θλιβερή διαπίστωση ότι οι άνθρωποι αντί να συζητούν για τα μεγάλα φιλοσοφικά προβλήματα της εποχής, έπαιζαν πρέφα και τάβλι.
Δεύτερη διαπίστωση, θλιβερότερη ίσως της πρώτης, ότι ουδείς γνώριζε πως, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του συνεδρίου, για όλα υπάρχει λύση. Ακόμα και για την κρίση: ο διάλογος!
Αυτό προτείνει η φιλοσοφία, αυτό προσπάθησα να κάνω κι εγώ με τους θαμώνες του καφενείου.
–Ο διάλογος, αγαπητοί μου, είναι η λύση ακόμα και για τα πιο δύσκολα της ζωής. Είπα αυτό που πληροφορήθηκα ότι είπαν οι ξένοι σοφοί, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Σιωπή. Σαν να εμφανίστηκε στην αίθουσα ούφο. Ένας μόνο απάντησε στην πρόκληση, κλείνοντας το τάβλι με οργή.
– Τι λες, άνθρωπέ μου; Ξέρεις τι λες;
– Δεν το λέω εγώ, η φιλοσοφία το λέει.
– Σιγά τη σοφία! Κι εμείς τι κάνουμε εδώ, μπρίκια κολλάμε;
Προφανώς ο άνθρωπος δεν κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο κι επιχείρησα να γίνω πιο σαφής.
– Όταν λέμε φιλοσοφία, εννοούμε μια αφηρημένη έννοια…
– Και μπορεί οποιαδήποτε… αφηρημένη έννοια να λύσει τα δικά μας προβλήματα, όταν δεν μπορούμε εμείς, που έχουμε στρέψει όλη μας την προσοχή πάνω τους;
– Η δύναμη του διαλόγου είναι τεράστια, θέλησα να συμπληρώσω με έμφαση, αλλά μια νέα απάντηση μου έκοψε την ορμή, αυτή τη φορά από κάποιον που έπαιζε πρέφα.
– Προφανώς, κύριε, θα μπλοφάρετε, μου είπε κλείνοντας τα χαρτιά. Μιλάτε σαν να αγνοείτε ότι εδώ βρίσκεστε στον ναό του διαλόγου. Γιατί νομίζετε πως ερχόμαστε κάθε μέρα στο καφενείο; Μόνο για καφέ και ξερή; Για να συζητήσουμε ερχόμαστε και για να ανταλλάξουμε απόψεις σε ό,τι μας αφορά. Χρόνια κάνουμε διάλογο μεταξύ μας, αλλά βλέπεις να μας ακούει κανείς;
– Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο.
– Άσε, λοιπόν, τα μεγάλα λόγια περί διαλόγου και πες… στη φιλοσοφία αυτά να τα πει στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τους άλλους.
– Δηλαδή, δεν πιστεύετε στη φιλοσοφία; τόλμησα να ρωτήσω.
– Φυσικά και πιστεύουμε!
– Μα, αν πιστεύετε στη φιλοσοφία, πιστεύετε και στη λύση του διαλόγου, που είναι το πρόβλημα, ρώτησα.
– Αλλού! Ψάξε και βρες το.
Σκέφτηκα λίγο και ξαναρώτησα.
– Μήπως δεν πιστεύετε αυτούς που θα κάνουν τον διάλογο;
Ο αγανακτισμένος συνομιλητής πήρε στα χέρια πάλι την πρέφα και με νόημα είπε:
– Φιλοσοφία θέλει;