Το καραβάνι της… προπαγάνδας
Στη Θράκη έγιναν συνολικά τρεις εκδηλώσεις από το «Καραβάνι»: στην Οργάνη Ροδόπης, στην Ηλιόπετρα Ξάνθης και στη Ραγάδα Ροδόπης. Το «παρών» για άλλη μια χρονιά έδωσαν οι «γνωστοί άγνωστοι» της περιοχής, με πρώτους και καλύτερους τους ψευδομουφτήδες αλλά και τους βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου Αχμέτ Χατζηοσμάν και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και τους πολιτευτές Τσετίν Μάντατζη και Ιλχάν Αχμέτ, όπως επίσης και στελέχη του DEB, πρόεδροι τουρκοσυλλόγων, τουρκοδημοσιογράφοι και λοιποί… συναγωνιστές και, φυσικά, με άτυπο (;) οικοδεσπότη τον πρόξενο Ιλχάν Σενέρ. Το «Καραβάνι», όπως μπορεί να αντιληφθεί και κάποιος που δεν γνωρίζει πολλά για την κατάσταση στη Θράκη, ήταν για άλλη μια φορά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ακουστούν τα γνωστά λογύδρια περί «της αδελφότητας των Τούρκων των Βαλκανίων, που είναι κοντά στη Μητέρα Πατρίδα», η οποία, σημειωτέον, «νοιάζεται για όλους τους… καταπιεσμένους αυτούς πληθυσμούς, που διαβιούν κάτω από δύσκολες συνθήκες κ.λπ. κ.λπ.».
Σε αυτό το… «τσίρκο», ως γνωστόν, συμμετείχε και ο «συντοπίτης» μας Μουεζίνογλου, ο οποίος, στο πλαίσιο του αντιπερισπασμού που προσπάθησε να κάνει, μια και την ίδια ημέρα η ελληνική Πολιτεία παρέθετε το επίσημο ιφτάρ στην Κομοτηνή, μίλησε για διαμελισμένα χέρια και άλλα… ευγενικά και ταιριαστά με το νόημα της γιορτής του Ραμαζανιού…
Ο Μουεζίνογλου, λοιπόν, είπε πως η Θράκη είναι το κομμένο χέρι της Τουρκίας, για το οποίο η «μητέρα πατρίδα» πονάει και θρηνεί. Αξιοσημείωτο είναι πως όλες αυτές οι αθλιότητες ακούστηκαν στο χωριό Ραγάδα, ένα πομακοχώρι της Ροδόπης, όπου, όπως και στα υπόλοιπα στα οποία διαβιούν Πομάκοι, γίνεται τα τελευταία χρόνια μια άκρατη πλύση εγκεφάλου περί τουρκισμού και οθωμανισμού, για την οποία διακινούνται υπέρογκα ποσά, που προέρχονται –όπως είναι κατανοητό– από τη «μαμά πατρίδα»…
Οι «γνωστοί άγνωστοι» που πήραν τον λόγο, μεταξύ των οποίων και ο καταγόμενος από τη Ραγάδα Χαλίτ Ερέν, ένα από τα… χέρια που διαχειρίζονται τα κονδύλια που διακινεί το τουρκικό προξενείο στην περιοχή μας, παραχάραξαν τα ιστορικά γεγονότα, κατά το σύνηθες, στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι «αυτά τα χώματα ποτίστηκαν με το αίμα των οθωμανών μαρτύρων». Υποστήριξαν, μάλιστα, πως… «700 χρόνια μετά, οι εγγονοί των Οθωμανών της Θράκης συναντιούνται με τους εγγονούς των Οθωμανών της Τουρκίας» και πως «το «Καραβάνι της Αφθονίας» προσπαθεί να στήσει μια γέφυρα ανάμεσα σε εκείνες τις μέρες και τις σημερινές»…
Βεβαίως, ανάμεσα σε όλα τα άλλα αλυτρωτικά που ακούστηκαν, δεν έλειψαν και οι μεταφερόμενοι χαιρετισμοί του πρωθυπουργού «και παγκόσμιου ηγέτη» (έτσι ακριβώς ειπώθηκε) Ρετζέπ Ερντογάν…
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο πιο «μακριά από τον σύγχρονο πολιτισμό» είναι ένα χωριό τόσο περισσότερο αποτελεί στόχο της τουρκικής προπαγάνδας, η οποία, βεβαίως, γίνεται με όρους της Ανατολής του περασμένου αιώνα (τουλάχιστον), με τον θρησκευτικό φανατισμό να εναλλάσσεται με τον ακραίο εθνικισμό και με τις απαραίτητες δόσεις κροκοδείλιων δακρύων…
Αυτή είναι, όμως, μια κατάσταση που επαναλαμβάνεται τα τελευταία εννέα χρόνια, σε επίσημο επίπεδο, στην ελληνική Θράκη.
Οι άνθρωποι αυτοί, λαμβάνοντας τις σχετικές άδειες, εισέρχονται στο ελληνικό κράτος και αλωνίζουν κατ’ επανάληψιν, χωρίς κανείς από την επίσημη ελληνική Πολιτεία να δείχνει έστω και ένα ψήγμα αντίδρασης.