Διά χειρός…
…του Θέμου Αναστασιάδη από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» …
Μας θέλουν υποτακτικούς…
αλλά θα πάρουν…
«Βλέπω στα μάτια των ξένων αξιωματούχων και των παραπληροφορημένων τουριστών που έρχονται εδώ και απαιτούν τα πάντα, επειδή, λέει, μας έχουν δώσει πολλά δανεικά, τη βαθύτερη ΛΥΣΣΑ ΤΟΥΣ να πάρουν κοψοχρονιά όλη την Ελλάδα. ΟΛΗ μα όλη. Να έχουν τον Έλληνα για υποτακτικό τους και τα ματωμένα μας χώματα για εξοχικό και υποτακτικό τους. Δεν κινδυνολογώ, ούτε ανησυχώ. Αυτό είναι όντως το ΣΧΕΔΙΟ τους, αλλά στο τέλος-τέλος ας μη γράψω καλύτερα τι θα πάρουν, όσο επιμένουν να μας εξαθλιώνουν και να μας ταπεινώνουν. Και στο κάτω-κάτω γιατί η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία είναι ʽʽυποχρεωμένεςʼʼ να δέχονται γονατιστές τα εκατομμύρια των Βόρειων τουριστών που κοπρίζουν τις ακτές και τα βουνά μας; Αν δεν τους αρέσουμε, ας κάνουν διακοπές στο Βισμπάντεν, στη Λιέγη, στο Μπέρμιγχαμ να δουν τη γλύκα ή, αν τολμάνε, ας ξαναπάνε στην Αίγυπτο ή στην Τυνησία να τους φάνε ζωντανούς οι εξεγερμένοι “κελεμπίες”.
Αρχίζω να αμφιβάλλω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για το τι κατά βάθος αφήνουν στον τόπο όλοι αυτοί που έρχονται “φουλ πανσιόν”, κοιμούνται, τρώνε, πίνουν σε προαγορασμένα απʼ το Ντίσελντροφ δωμάτια και στο τέλος… μας τη λένε κι από πάνω! ΠΟΥ ʼΣΑΙ, ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ; «Where are you my brother;». Αν σʼ αρέσουμε ως έχουμε, ΟΚ. Αν ψάχνεις “Φιλιππινέζες”, άντε στο Ίντερνετ για σεξοτουρισμό. ΑΝΤΕ, ΓΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!».
***
…του Κώστα Ιορδανίδη από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Σε περιβάλλον αστάθειας»…
Μεγαλώνει η αμφισβήτηση…
«Πριν από τέσσερα χρόνια, μόνον το ΚΚΕ αμφισβητούσε ευθέως την ευρωπαϊκή επιλογή της χώρας. Σήμερα, μία γκρίζα ασάφεια περί της δυνατότητος του ευρωπαϊκού συστήματος να επιβιώσει κάτω από τις σημερινές συνθήκες κρίσεως, κυριαρχεί στη σκέψη των Ελλήνων πολιτών και όχι μόνον όσων στηρίζουν τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως. Η τάση αυτή, οδηγεί σε πλήρη ανατροπή της πολιτικής συμβάσεως που διαμορφώθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια και την προσήλωση στο ευρωπαϊκό ιδεώδες, που έγινε αποδεκτό ευρέως χάρις στις κοινοτικές εισροές, οι οποίες κατασπαταλήθηκαν».
***
…του Δημοσθένη Κούρτοβικ από το άρθρο του στα «Νέα».
Πατριωτισμός της αρπαχτής…
«Που να βρει τον πατριωτισμό η άρχουσα τάξη μας; Τα πιο επιτυχημένα μέλη της δεν ζουν καν στην Ελλάδα, ούτε οι ίδιοι, ούτε τα παιδιά τους. Η Ελλάδα είναι γιʼ αυτούς απλώς τόπος διακοπών, και μάλιστα όχι από τους πρώτους στις προτιμήσεις τους, καθώς φυσικά και τόπος φορολογικών ελαφρύνσεων και φοροδιαφυγής, κάτι σαν τα Νησιά Καϊμάν ή σαν ένα παρακατιανό Λίχτενσταϊν. Ο παλιός παροικιακός ελληνισμός, που γέννησε ελίτ με πραγματικό (έστω και όχι πάντα αμιγές) πνεύμα εθνικής προσφοράς, έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει. Όσο για το ντόπιο κομμάτι της άρχουσας τάξης μας, έχει παρασιτικό χαρακτήρα, μαυραγορίτη νοοτροπία (συχνά και καταγωγή) και νεοπλουτίστικη κουλτούρα, που σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου κουλτούρα, ούτε καν αξιοπρεπή μόρφωση, την οποία άλλωστε χλευάζει. Ο πατριωτισμός δεν έχει θέση σε ένα κοινωνικό στρώμα που βλέπει την πατρίδα σαν ευκαιρία για αρπαχτές ή σαν ιδιόκτητη αποικία».
***
…του καθηγητή της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Αντώνη Λιάκου, από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο: «Ένα προοδευτικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων».
Η ώρα της Αριστεράς του 21ου αιώνα…
«Όπως τον καιρό που μεσουρανούσαν οι φασισμοί στην Ευρώπη έπεσε πάνω στους ώμους του αντιφασισμού η διάσωση της ευρωπαϊκής κληρονομιάς, έτσι και τώρα οι δυνάμεις που θα σηκώσουν το βάρος της ανάταξης της χώρας θα πρέπει να αισθάνονται και να το εννοούν αυτό, ως κληρονόμοι μιας ιστορικής πορείας που βρίσκεται σε μια μεγάλη καμπή σήμερα. Επομένως, χρειάζεται ένα ευρύ και περιεκτικό πλαίσιο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που θα αντιπαραθέσει μια ριζικά διαφορετική κλίμακα αξιών σε αυτήν που διαπερνά τις σύγχρονες πολιτικές.
Το βάρος αυτό δεν μπορεί να το σηκώσει ο κεντροαριστερός χώρος, γιατί απλώς δεν έχει αντικείμενο και δεν διαφοροποιείται από τον κεντροδεξιό. Πρέπει να τον σηκώσει η Αριστερά, αλλά ως Αριστερά του 21ου αιώνα. Δηλαδή, ως κληρονόμος της διεύρυνσης της δημοκρατίας, του σεβασμού των δικαιωμάτων και της διαφορετικότητας, της πολιτικής της αλληλεγγύης και, ακόμη, των θετικών διακρίσεων υπέρ των αδελφών ημών των ελαχίστων. Μια παρόμοια Αριστερά δεν λογοδοτεί μόνο στα μέλη της, αλλά στο σύνολο όσων την εμπιστεύονται, και η ευθύνη της αφορά ακόμη και όσους δεν την εμπιστεύονται. Έτσι κερδίζεται η πολιτική και ηθική υπεροχή».
***
…του καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Πρίνστον Αλέξανδρου Νεχαμά, από την συνέντευξή του στο «Βήμα» στον Γιάννη Μπασκόζο:
Αναζητείται ένας Περικλής…
«Πρέπει να ανακατασκευαστεί η Ευρώπη, να αποκτήσει όραμα, χαρακτήρα και άλλες αξίες. Η δημοκρατία ως πολίτευμα συνδέθηκε με τον εθνικισμό, κάτω από τον οποίον συντάχθηκαν όλα τα επί μέρους γεωγραφικά ή ταξικά συμφέροντα. Σήμερα στην Ευρώπη ο καθένας έχει το δικό του συμφέρον, πώς θα ενοποιηθούν όλοι αυτοί; Κάτω από ποια σημαία; H EE είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που δεν προκαλεί κανένα ενθουσιασμό, αγάπη ή όραμα. Δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο παρά ένα κοινό νόμισμα. Ίσως και στην Ελλάδα αυτή είναι η έλλειψή μας: δεν υπάρχει ένας Λίνκολν ή ένας Περικλής με ένα όραμα για να πάρει τον λαό από το χέρι και να τον πάει κάπου. Σε όλο τον κόσμο ίσως οι μόνοι που έχουν όραμα είναι οι Κινέζοι. Ξέρουν τι θέλουν να κάνουν έπειτα από είκοσι – πενήντα χρόνια».