Δημόσιοι… κίνδυνοι!

Με την ευρεία έννοια του όρου, οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων, οι Στρατιωτικοί εν γένει, οι υπηρετούντες στα Σώματα Ασφαλείας κ.λπ. κ.λπ.

Η μεγάλη, ίσως και η συντριπτική πλειοψηφία, τιμούν τον όρκο τους και τούτο ανεξάρτητα από την προθυμία ή την… απροθυμία τους για την εξυπηρέτηση του πολίτη (όπου αυτή απαιτείται), ξέχωρα και από τα αντικειμενικά προβλήματα της χρόνιας γραφειοκρατικής αντίληψης που βαρύνει τον δημόσιο τομέα.

Αυτή η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία, πλήττεται εκ των έσω σε επίπεδο εντυπώσεων

Απουσίαζε, λέει, αδικαιολόγητα επί… τέσσερα χρόνια από την υπηρεσία του!

Μα, θα τρελαθούμε εντελώς; Αν αυτός φταίει «μία» (και…φαρμακερή), δεν είναι πολλαπλάσια η ευθύνη των… «από πάνω»;

Ο άλλος, λέει, έλειπε αδικαιολόγητα… 114 ημέρες! Φαίνεται, πίστευε στο… ένα-ένα-τέσσερα και υποδήλωνε τον «πατριωτισμό» του!

Εν πάση περιπτώσει, το «πάρτι» φαίνεται πως τελειώνει.

Αρκεί να είναι σαφές πως οι «καλεσμένοι», ακριβέστερα οι κατά καιρούς… «διοργανωτές» καθώς και οι «αυτοπροσκαλούμενοι», πέρα από τον εαυτό τους, που καταφανώς δεν του… έτρεφαν και μεγάλο σεβασμό, ασελγούσαν και επί των συναδέλφων τους, πίνοντας στην υγεία των «κορόιδων».

Έτσι, τουλάχιστον, νόμιζαν αδιαφορώντας και για τις γενικότερες κοινωνικές επιπτώσεις.

Εστίν, όμως, δίκης οφθαλμός

Έστω και καθυστερημένα, έστω και… κατ’ απαίτηση τρίτων, λιγότερο ή περισσότερο και ως «εισβολέων» θεωρούμενων.

Μόνο που, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε να κάνουμε με παράπλευρες «απώλειες», αφού μάλλον για παράπλευρες… ωφέλειες πρόκειται!

Σ.