Ασφάλεια ή αιχμαλωσία;
Έγινε γνωστό ότι η ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, που προβλέφθηκε στο άρθρο 9Α του ισχύοντος Συντάγματος έπειτα από κύρωση σειράς σχετικών ευρωπαϊκών συμβάσεων από τη Βουλή, επέβαλε στις υπηρεσίες Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών τσουχτερό πρόστιμο επειδή έκρινε ότι από αυτές διέρρευσαν παρανόμως σε ιδιωτικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στην παροχή πιστωτικών και άλλων υπηρεσιών, μερικά ή πλήρη ηλεκτρονικά στοιχεία φορολογούμενων πολιτών.
«Μη στάξει η ουρά», λέει ο λαός! Εδώ η ευρωζωνική… αυτοκρατορία έχει φθάσει στο σημείο να προετοιμάζει ασυστόλως την καταπάτηση ειδικών διατάξεων του ισχύοντος Συντάγματος της χώρας για την κατοικία των Ελλήνων (άρθρ. 21 παρ. 4), έχει ήδη καταπατήσει το Σύνταγμα ως προς την ειδική μέριμνα για τα συνταξιοδοτικά και εν γένει ασφαλιστικά δικαιώματα (άρθρ. 22 παρ. 5), έχει ήδη βάλει χέρι σε τραπεζικές καταθέσεις πολιτών της ΕΕ – και μάλιστα όχι ακριβώς για υποτιθέμενες «οφειλές» τους (και αυτό νομικώς συζητήσιμο αν γίνεται εκ των προτέρων και απροειδοποιήτως!) αλλά (άκου!) για τη… «σωτηρία των τραπεζών»! Όπως η «αυτοκρατορία» έκρινε ότι έπρεπε να γίνει στην Κύπρο! Και μάραναν τους τιτλούχους της Αρχής Προστασίας Δεδομένων κ.λπ. οι διαρροές ηλεκτρονικών τραπεζικών στοιχείων πολιτών από τα αρχεία του υπουργείου Οικονομικών; Όταν τόσα ζευγάρια χέρια και μάτια υπαλλήλων του Δημοσίου έχουν προηγουμένως προβεί (με αμφίβολη συνταγματικότητα και αυτοί ως προς κάποιες πλευρές…) σε ευρύτατη επεξεργασία των στοιχείων; Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου, γράφοντος ή φθεγγομένου περί των… ευαισθησιών της συνομοταξίας των ευρωλιγούρηδων αρουραίων, που μασούν συνεχώς τσίκλες περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τυφλώνοντας τους… εθελότυφλους!
Εξάλλου, φοβούμαι ότι το σύστημα παροχής προστατευτικών υπηρεσιών από τις ποικίλες «Ανεξάρτητες Αρχές», αφενός, και το σύστημα «ηλεκτρονικής συλλογής πληροφοριών», αφετέρου, αποτελούν δύο πεδία απολύτως αντιφατικής λειτουργίας: Υποτίθεται ότι το πρώτο υπάρχει για να προστατεύει τους πολίτες από το δεύτερο, αλλά όσο διευρύνεται η εξουσία του δεύτερου πάνω στους πολίτες τόσο θα καθίσταται εφιαλτική η αδυναμία του πρώτου να ασκήσει έλεγχο… Αυτή δεν είναι και η βαθύτερη σημασία της βιβλικής Βαβέλ; Η αδυναμία, δηλαδή, ελέγχου της οικοδομής ενός «Παγκόσμιου Πύργου»! Παρακολουθεί κανείς ενεός τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να προσπαθεί να αμυνθεί έναντι των αποκαλύψεων του πρώην υπαλλήλου των Μυστικών του Υπηρεσιών Έντ. Σνόουντεν: «Όχι, ο κ. Σνόουντεν ψεύδεται, εμείς δεν παρακολουθούμε τους πολίτες!», βεβαιώνει. Προσθέτοντας: «Παρακολουθούμε μόνον ό,τι… μας χρειάζεται για την ασφάλειά μας!» Μάλιστα! Σοφόν το σαφές! Τι σημαίνει, δηλαδή, «ό,τι μας χρειάζεται για την ασφάλειά μας»; Άντε να το ερμηνεύσεις αυτό… αγγλιστί ή ελληνιστί αδιαφόρως… Ακριβώς αυτή δεν είναι, άραγε, η Βαβέλ; Επιπλέον, πληροφορούμαστε εσχάτως πελιδνοί το πλήθος και το βάθος των εγκλημάτων ανθρωπόμορφων τεράτων-εκμεταλλευτών του διαδικτύου: Γονείς στη χώρα μας καταγγέλλουν ότι οδηγούν τα παιδιά τους σε ψυχιάτρους εξ αφορμής ασκουμένων «ηλεκτρονικών εκβιασμών» ή «εκφοβιστικών παιγνίων» από συμμαθητές και συμμαθήτριές τους στο σχολείο! Επιφανής αστυνομικός που έχει ειδικευθεί στη δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος εξέδωσε ολόκληρο βιβλίο όπου καταγράφει ότι δεκάδες παιδιά νοσηλεύονται κατ’ αυτάς στο Νοσοκομείο Παίδων, με το νόσημα του… «διαδικτυακού εθισμού»! Πού θα καταλήξει, τελικώς, αυτός ο πολυθρύλητος ηλεκτρονικός ιστός αράχνης; Σε περισσότερη ασφάλεια των ανθρώπων ή σε περισσότερη αιχμαλωσία τους; Και άντε μετά να τους προστατεύσει οποιαδήποτε δήθεν «Ανεξάρτητη Αρχή» από τη (συνοικοδομούμενη απ’ όλους μαζί…) Βαβέλ!