Το ξεκίνημα της φωτιάς…

Βαρύνεται όμως και με άλλη κατηγορία, εξίσου σοβαρή: Είτε ηθελημένα είτε ακούσια, διαλύει το δημοκρατικό πολίτευμα. Με την επονείδιστη δουλόφρονα υποταγή της στο Βερολίνο, παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε. Η εθνική ανεξαρτησία αποτελεί για την Ελλάδα παρελθόν. Σαμαράς – Βενιζέλος τα έδωσαν όλα. Δημοκρατία δεν υπάρχει, αφού η Γερμανία αποφασίζει για τις τύχες του ελληνικού λαού. Η συγκυβέρνηση είναι απλώς υπηρέτης για θελήματα του Σόιμπλε… Η πολιτική πλήρους υποτέλειας της παρά φύσιν ενώσεως Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ ανοίγει τον δρόμο ολοταχώς στην άνοδο ακραίων πολιτικών φορέων, που ευθαρσώς δηλώνουν την πεποίθησή των ότι ο κοινοβουλευτισμός εχρεοκόπησε και για να σωθεί η χώρα χρειάζεται μια μορφή ολοκληρωτισμού! Και επειδή τα μνημονιακά κόμματα προκάλεσαν την ανεπανόρθωτη φθορά της Δημοκρατίας, απελπισμένες από την εξαθλίωση μάζες στρέφονται προς τη Χρυσή Αυγή. Το πόσο έχει ανέβει η επιρροή της, θα φανεί στις δημοτικές εκλογές, όπου με άνεση θα κερδίσει πολλούς δήμους. Η ιστορία της Βαϊμάρης δεν εδίδαξε τίποτε στους ανίκανους πολιτικάντηδες. Αλλά μην αποδίδουμε μομφή στο κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου, αφού η συγκυβέρνηση κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να δικαιώσει όχι μόνον τις θέσεις του αλλά και τα ιστορικά του επιχειρήματα. Διότι, όταν Σαμαράς – Βενιζέλος σκύβουν σαν Χατζηαβάτηδες τη μέση στην καγκελαρία της Μέρκελ και λένε «ΝΑΙ σε όλα», δικαίως οι θιασώτες της «4ης Αυγούστου» απαντούν με το σύνθημα: «Τα ΟΧΙ θέλουν Μεταξάδες»… Με ποιο ηθικό κύρος θα μιλήσουν για «φασισμό» της Χρυσής Αυγής όταν οι ίδιοι εφαρμόζουν τον «οικονομικό φασισμό» εις βάρος των πολιτών; Όταν ο «δήμιος» λαογδάρτης Στουρνάρας, ο παχυλά αμειβόμενος και θαυμαστής του Σόιμπλε, καταργεί την προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις, εφαρμόζει τον χειρότερο φασισμό. Και προβαίνει σʼ αυτό το κατάπτυστο μέτρο επειδή τον διέταξαν οι Γερμανοί. Πολύ εύστοχα, ο παλαιός φίλος και συνάδελφος Απόστολος Αποστολόπουλος στο άρθρο του στο «ΠΑΡΟΝ» επεσήμανε ότι η ιδιοκατοίκηση ενοχλεί τις Βρυξέλλες, επειδή ο ελεύθερος επαγγελματίας με δικό του σπίτι αισθάνεται και είναι (σχετικά) ανεξάρτητος από τους καταναγκασμούς του κράτους. Κι αυτό εμποδίζει τους πολίτες να μετατραπούν σε ελεγχόμενη αγέλη, όπως θέλει το Δ΄ Ράιχ. Και η συγκυβέρνηση έφτασε σʼ αυτό το πρωτοφανές κατάντημα δουλοφροσύνης (που καμία κατοχική κυβέρνηση δεν απετόλμησε) να συνδράμει τον ξένο κατακτητή να μετατρέψει τους ανθρώπους σε τραγικούς παρίες. Κι έχουν το θράσος οι Σαμαράς – Βενιζέλος να κάνουν λόγο για… «ανάπτυξη» και να ψεύδονται ασύστολα ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα! Η Δημοκρατία καταρρέει… Και μαζί της –δυστυχώς- καταρρέει και η Ελλάδα. Οι πολιτικοί μας δεν διδάσκονται τίποτε από την Ιστορία. Η περίοδος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δηλαδή η περίοδος από το 1918 έως το 1933, ήταν καθοριστικής σημασίας για την επέλαση του φασισμού και τη μελλοντική καταστροφή που προκάλεσε ο Βʼ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα αίτια αυτού του φαινομένου (του συνολικού εκφασισμού όλων των πλευρών της γερμανικής κοινωνικής ζωής) βρίσκονταν στην ίδια την αποτυχία της δημοκρατίας αυτής να διαχειριστεί την κρίση που παρήγαγε ο Αʼ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η δική μας «δημοκρατία», εξαιτίας των ξενόδουλων μνημονιακών, απέτυχε να διαχειριστεί τη σημερινή κρίση. Ενόμισαν ο κ. Σαμαράς και ο συνεταίρος του ότι η οικονομική θύελλα, την οποία σκοπίμως προκάλεσε ο καπιταλισμός, θα ξεπερασθεί με την πλήρη υποταγή τους στο γερμανικό σχέδιο διαλύσεως της Ελλάδος, ώστε να καρπωθούν οι ξένοι άρπαγες τον φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, ενώ όλοι οι λαοί του Νότου έχουν ξεσηκωθεί κατά της δικτατορικής Ευρωζώνης, που χτυπά ανελέητα τους εργαζομένους, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών βρίσκονται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του Βερολίνου! Οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί και πολιτικοί, «προϊόντα» της περιβόητης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, επελέγησαν από τους τραπεζίτες-τοκογλύφους για να διαδραματίσουν συγκεκριμένο ρόλο. Το βολικό σλόγκαν, που συνήθως άπαντες παπαγαλίζουν, ότι: «Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα», έχει σχετική αξία και αλήθεια. Διότι μέσα από την Ιστορία βλέπουμε ότι άφρονες τακτικές πολιτικών οδήγησαν στον θάνατο της δημοκρατίας. Ο κ. Σαμαράς, όταν ισχυρίζεται με κυνισμό ότι μοναδική οδός σωτηρίας είναι να υποκύπτουμε στις ανώμαλες ορέξεις της «τρόικας», θανατώνει τη δημοκρατία. Ήδη, το πολίτευμά μας ψυχορραγεί, αφού δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση «τρόικας». Και μʼ αυτόν τον τρόπο, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ κατευθύνουν τον απελπισμένο κόσμο, που απαξιώνει πλήρως το σύστημα, στους φορείς των άκρων. Τον ρίχνουν στην αγκαλιά τους. Οι ξενόδουλοι εμερίμνησαν ώστε ο πολιτικός κόσμος όχι μόνο να περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία αλλά και να προκαλεί το μίσος και την οργή του λαού εναντίον του. Ο αθυρόστομος στίχος κατά της Βουλής έγινε σύνθημα στα χείλη των πολιτών. Οι βουλευτές Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ που θα τολμήσουν να ψηφίσουν την κατάργηση της προστασίας για την πρώτη κατοικία από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις όχι μόνο θα αποδείξουν ότι είναι κατευθυνόμενη αγέλη, αλλά θα υπογράψουν και τον πολιτικό τους θάνατο. Κάτι περισσότερο: Θα είναι υπεύθυνοι για «το ξεκίνημα της φωτιάς», που θα κάψει την γαλήνη και την ομαλότητα στην πατρίδα μας. Θα ξεσπάσει αιματηρός εμφύλιος, με ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Θα χυθεί αίμα. Θα γίνουν οι μνημονιακοί βουλευτές «στηλίτες». Όπως στην αρχαία εποχή, θα αναγραφεί το όνομά τους επί στήλης, προς στιγματισμόν. Θα αναγραφεί το όνομά τους σε «μαύρη λίστα» και θα τερματίσουν την πολιτική σταδιοδρομία τους μέσα στο όνειδος και την καταισχύνη. Θα τους καταδικάσουν πρώτοι οι ίδιοι οι πρώην ψηφοφόροι τους. Και, όπως μετά την Κατοχή οι οικογένειες των δωσίλογων ντρέπονταν για το όνομά τους και επεδίωκαν να μένουν στην αφάνεια, έτσι και οι επίορκοι σήμερα που θα ψηφίσουν την αξίωση των γερμανών κατακτητών θα διακατέχονται από τα ίδια συναισθήματα ενοχής. Ο Ιούδας μέσα στο πέρασμα των αιώνων έμεινε σύμβολο της πλέον απεχθούς προδοσίας. Κι όμως, πάντοτε υπήρξαν σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας «μαθητές» του. Και τον ακολούθησαν στα Τάρταρα. Για το ψυχορράγημα όμως της δημοκρατίας ευθύνονται και κάποιοι από τους υποστηρικτές της. Αυτοί διότι δεν κατόρθωσαν –παρά τις καλές τους προθέσεις- να παρουσιάσουν πειστική εναλλακτική λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Και διότι για μερικούς η διχόνοια υπερκέρασε το καθήκον για τη σωτηρία της χώρας. Επισημάναμε προσφάτως ότι κεντρώα παράταξη δεν υπάρχει πλέον, επομένως μένει η Αριστερά. Ποια Αριστερά όμως; Η σταλινική, από τη φύση της, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε. Μόνον έβλαψε. Διέπεται από τέτοια αγκύλωση, ώστε αδυνατεί να συντονίσει το βήμα της με το βήμα της Ιστορίας. Μένει, λοιπόν, η λεγόμενη «ανανεωτική», που παρουσιάσθηκε κάτω από διάφορες ταμπέλες. Το μεγάλο λάθος έγινε στη Μεταπολίτευση, όταν αυτός ο χώρος δεν στήθηκε σε σωστές βάσεις. Το είπαμε κι άλλη φορά ότι το 1974 έπρεπε οι δύο πλευρές του ΚΚΕ να αφήσουν ήσυχη την ΕΔΑ, που τις στέγαζε επί χρόνια. Το ΚΚΕ έκανε τα πάντα για να την κηδεμονεύει και να καταδυναστεύει. Ήταν δημιούργημα των Ιω. Πασαλίδη, Στ. Ηλιόπουλου, Μιχάλη Κύρκου κ.ά. Εάν από το 1974 η ΕΔΑ ακολουθούσε τον ανεξάρτητο δρόμο, που είχε χαράξει ο Στ. Ηλιόπουλος, σʼ αυτές τις κρίσιμες φάσεις που τώρα διανύουμε (ακόμα και χωρίς εκείνον) θα υπήρχε μια άλλη δυναμική στην Αριστερά. Αυτά, όμως, αποτελούν Ιστορία. Σήμερα υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, με ικανό αρχηγό, αλλά με πολλές αδυναμίες. «Συνιστώσες» και ξεπερασμένες «διεθνιστικές ανοησίες» («αντιρατσισμός» κ.λπ.) έβλαψαν την παράταξη. Παρʼ όλα αυτά, κάτω από τον κατοχικό ζυγό, οι πολίτες πλαισίωσαν τον κ. Τσίπρα. Δεν είναι όλοι οπαδοί του, αλλά από απελπισία εναποθέτουν τις ελπίδες τους σʼ αυτόν. Θέλουν να ελπίζουν ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις του. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ χωλαίνει στο ότι δεν έχει παρουσιάσει συγκεκριμένο πρόγραμμα απαλλαγής από τα Μνημόνια. Καθυστερεί να δώσει όραμα. Ο Ιταλός Ενρίκο Μπερλινγκουέρ έμεινε στην Ιστορία της χώρας του (ενώ επηρέασε και άλλα προοδευτικά κινήματα διεθνώς) διότι, αν και κομμουνιστής, διεμόρφωσε μια ΕΘΝΙΚΗ πολιτική που απαντούσε σε όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε η πατρίδα του. Ο Ευρωκομμουνισμός ήταν η μοναδική συνολική πρόταση της Αριστεράς ύστερα από εκείνην του «Λαϊκού Μετώπου». Ο κ. Τσίπρας, πρέπει να έχει στα σχέδιά του ένα τέτοιο «Λαϊκό Μέτωπο» (κατʼ αρχάς με τους Ανεξάρτητους Έλληνες), με ξεκάθαρες θέσεις για απελευθέρωση από τον ευρωπαϊκό ζυγό της Γερμανίας. Κι ο κόσμος θέλει καθαρές κουβέντες. Ο Γερο-Πλάτανος της ΕΔΑ, ο Ιω. Πασαλίδης, υπενθύμιζε συχνά τα λόγια ενός γερμανού φιλοσόφου: «Να αμφισβητείτε σε μια σκέψη που είναι ακαθόριστα διατυπωμένη…». Σήμερα, περισσότερο από άλλοτε, οι πολιτικοί, για να πείσουν, οφείλουν να μιλάνε με ειλικρίνεια και σαφήνεια. Μπορεί να δώσει όραμα η Αριστερά; Ο δοκιμαζόμενος σκληρά λαός αναμένει απάντηση. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Σαμαράς – Βενιζέλος, με τον «δήμιο» Στουρνάρα, θεωρούν «λύση» καθετί που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Βερολίνου. Εάν η αντιπολίτευση δεν προχωρήσει δυναμικά για να καταργήσουμε «χαράτσια» και προδοτικές δεσμεύσεις απέναντι στους κατακτητές, η δημοκρατία θα καταρρεύσει. Ο λαός δεν θα περιμένει τους αναποφάσιστους. Θα έχουμε τα συμπτώματα της Βαϊμάρης. Εκείνη η δημοκρατία έφερε από τη γέννησή της το στίγμα της εξοντωτικής Συνθήκης των Βερσαλλιών, με τις δυσβάστακτες πολεμικές αποζημιώσεις, που με τη σειρά τους δημιουργούσαν μια θηριώδη ανεργία. Σήμερα η Γερμανία εκδικείται και επιβάλλει στους λαούς του Νότου δυσβάστακτα «χαράτσια» που επίσης επέφεραν τρομακτική ανεργία. Μέσα σε ένα τέτοιο άρρωστο περιβάλλον, είναι εύκολο ακραίοι φορείς που θα υποσχεθούν «δουλειά και φαΐ για κάθε σπίτι» να πείσουν τις μάζες για την «ανάγκη» ενός άλλου πολιτικού συστήματος! Δεν θα φταίνε όμως οι «ακραίοι» γιʼ αυτό, αλλά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που έγιναν ανδράποδα της «τρόικας». Και ικανοποιώντας τα σχέδιά της για εξαθλίωση και υποταγή του ελληνικού λαού, κατήντησαν να παίρνουν τα σπίτια των πολιτών και να τους πετούν στον δρόμο. Μπορεί να σταματήσει η Αριστερά τους ολετήρες της συγκυβέρνησης; Μόνη της ίσως όχι. Μην ξεχνάμε ότι στη Γαλλία, από το 1944 έως το 1947, οι κομμουνιστές επήραν μέρος σε διάφορες κυβερνήσεις συνασπισμού. Κι ο Μπερλινγκουέρ έλεγε: «Εμείς μιλάμε όχι για μια αριστερή εναλλακτική λύση, αλλά για μια δημοκρατική εναλλακτική λύση…». Μια τέτοια τοποθέτηση διευκολύνει σήμερα τη δημιουργία Λαϊκού Μετώπου συνεπών αντιμνημονιακών δυνάμεων, που μπορεί να ξεκινούν από διαφορετικές ιδεολογικές όχθες, αλλά τις ενώνει το πάθος του αγώνα για απελευθέρωση από τον ζυγό της γερμανικής ευρωπαϊκής κηδεμονίας. Ενωμένες αυτές οι δυνάμεις μπορούν να αποκτήσουν αυτοδύναμη πλειοψηφία και να κυβερνήσουν. Και τότε, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα χάσουν τον ύπνο τους! Θα διαπιστώσουν ξαφνικά ότι τα οργανέτα τους γκρεμίζονται από γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις και η αμαρτωλή Ευρωζώνη θα υποστεί ρήγμα και θα βουλιάξει σιγά σιγά. Θα ακολουθήσουν εξεγέρσεις και σε άλλες χώρες. Έως πότε οι Ούννοι Γερμανοί θα μας πατούν κάτω από το πέλμα τους; Πότε θα φθάσουμε στην Ανάσταση ονείρων; Ο Νίκος Καρβούνης έγραφε σε έναν στίχο του: «Θα μας πατήσουν πέλματα πολλά, στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας, θα μας σώσουν…».