Οι αμετανόητοι του Σχεδίου Ανάν επαναδραστηριοποιούνται
Με δεδομένη την προοπτική της επανενάρξεως τον Οκτώβριο των διακοινοτικών συνομιλιών, είναι προφανές ότι το θέμα αυτό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των παρασκηνιακών διαπραγματευτικών διεργασιών και των αναμενόμενων εξωτερικών πιέσεων. Επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε την επομένη Κυριακή για ν’ αξιολογήσουμε τις συνομιλίες, στην Ουάσινγκτον, όταν θα έχει πέσει ο επικοινωνιακός κουρνιαχτός και θα έχουμε σαφή εικόνα για τ’ αποτελέσματά τους. Θεωρούμε όμως σκόπιμο, να επισημάνουμε σε συνδυασμό με την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον, μια ύποπτη και ανησυχητική αναζωπύρωση της προπαγάνδας για σχέδια «λύσεως» τύπου Κόφι Ανάν, όπως επίσης τους κινδύνους που εγκυμονούν ορισμένες «λεπτομέρειες» της προτάσεως που έχει υποβάλει ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση της Κύπρου σχετικά με την επιστροφή της κατεχόμενης Αμμοχώστου.
«Οι Κύπριοι δεν θέλουν λύση», λέει ο Παρασκευάς Αυγερινός
Ως πρωτοστάτης στην αναζωπύρωση της προπαγάνδας για το Σχέδιο Ανάν, εμφανίσθηκε τις μέρες αυτές ο Παρασκευάς Αυγερινός, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και πολιτικός συνοδοιπόρος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, αρχιτέκτονα της πολιτικής τύπου Σχεδίου Ανάν στο Κυπριακό και γενικότερα στις Ελληνο-τουρκικές σχέσεις.
Σε εκτενή συνέντευξή του στην Κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος», 4 Αυγούστου 2012, ο Παρασκευάς Αυγερινός επιρρίπτει απροκάλυπτα στους Κυπρίους την ευθύνη για τη μη λύση του Κυπριακού γιατί «δεν θέλουν να λύσουν το Κυπριακό. Είναι κρίμα ότι τους αρέσει να θεωρούν ως λύση τη μη λύση».
Ο Παρασκευάς Αυγερινός δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το τι θεωρεί ως «λύση». Λέει συγκεκριμένα: «Είμαι της λογικής ότι το Σχέδιο Ανάν θα είχε λύσει πολλά προβλήματα. Πέρασαν δέκα χρόνια και σήμερα δεν υπάρχει στρατός στο νησί». Επιρρίπτει την ευθύνη στους πολιτικούς στην Κύπρο, «που πολλές φορές ήταν πολύ κακοί, ανέπτυξαν οι ίδιοι έναν εθνικισμό αρρωστημένο, χωρίς διέξοδο». Σε ερώτηση της δημοσιογράφου αν αναφέρεται στον Τάσσο Παπαδόπουλο, απάντησε χωρίς περιστροφές: «Για μένα ήταν από τους μοιραίους ανθρώπους για την Κύπρο. Δεν θέλω να πω τίποτε άλλο. Ξέρω τις απόψεις των Ευρωπαίων, τις απόψεις της Σοσιαλιστικής Ομάδας που έζησα, και είναι κρίμα ενώ διαμόρφωναν κοινές απόψεις, στη συνέχεια βρίσκαμε ανθρώπους οι οποίοι τις αρνούνταν».
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στις δηλώσεις του Παρασκευά Αυγερινού; Την πολιτική αφέλεια να πιστεύει ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν υπέρ της Κύπρου, όταν η ίδια η αμερικανική πλευρά ομολόγησε, με ακριτομυθίες αξιωματούχου της, ότι έδωσαν στην Τουρκία την Κύπρο, με τη μορφή «λύσεως» του Σχεδίου Ανάν, ως αντάλλαγμα για την αναμενόμενη τουρκική συνεργασία με τους Αμερικανούς στον πόλεμο του Ιράκ;
Την ομολογία ότι ως Ευρωβουλευτής και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συντασσόταν κατά της Κύπρου και υπεστήριζε τη γραμμή Φερχόιγκεν, που ισχυριζόταν ότι δήθεν η Κύπρος «εξαπάτησε» τους Ευρωπαίους, υπονοώντας ότι είχαν συμφωνήσει να δεχθούν, ως πακέτο, μαζί με την ένταξη, τη «λύση» του Κυπριακού;
Δεν είναι απορίας άξιον ότι υπεστήριζε αυτά ο τότε επίτροπος Διευρύνσεως της ΕΕ Γκύντερ Φερχόιγκεν, όταν ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Σημίτης μαζί με τον άλλο πόλο του μοιραίου για την Ελλάδα, ηγετικού διδύμου, τον Γιώργο Παπανδρέου, προεξήρχαν στην προπαγάνδα αυτή. Ασκούσαν αφόρητες πιέσεις στον Κύπριο Πρόεδρο, επισείοντας την απειλή ότι δήθεν κινδυνεύει η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι όμως σε όλους γνωστό ότι η ένταξη της Κύπρου είχε ουσιαστικά τελειώσει ένα χρόνο πριν, όταν, επί ελληνικής Προεδρίας, είχε υπογραφεί στην Αθήνα το πρωτόκολλο προσχωρήσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 10 νέων μελών, μεταξύ αυτών και της Κύπρου. Είχαν διεξαχθεί, προηγουμένως, εν όψει της εντάξεως, δύο κύκλοι διακοινοτικών διαπραγματεύσεων, υπό την αιγίδα του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε αποτυχία και αδιέξοδο, με ευθύνη της Τουρκικής πλευράς. Αυτό είχε αναγνωρισθεί και δηλωθεί από τον ίδιο τον Κόφι Ανάν.
Η Κύπρος δεν είχε κανένα λόγο να δεχθεί νέες διαπραγματεύσεις πριν την επίσημη ένταξή της, ένα χρόνο μετά. Το έπραξε ως κίνηση καλής θελήσεως. Η αμερικανική πλευρά άρπαξε την ευκαιρία για να μεταθέσει στην ελληνική πλευρά το όχι, με τη λεγόμενη επιδιαιτησία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Ο τελευταίος, με το ομώνυμο σχέδιό του, έδωσε ικανοποίηση σε όλες σχεδόν τις τουρκικές απαιτήσεις. Η αποδοχή του από την ελληνική πλευρά θα ισοδυναμούσε με εθνική αυτοκτονία για τον Κυπριακό Ελληνισμό, που θα μετατρεπόταν ολόκληρος σε όμηρο της τουρκικής μειοψηφίας και μέσω αυτής της Άγκυρας.
Σε ό,τι αφορά τις «λεπτομέρειες», που αναφέρθηκαν παραπάνω, της προτάσεως για την Αμμόχωστο, συνίστανται στη σύνδεση του θέματος της Αμμοχώστου με το λεγόμενο «απευθείας εμπόριο».
Το θέμα της Αμμοχώστου, σύμφωνα με το σχετικό ψήφισμα 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, δεν συνδέεται με τη λύση του Κυπριακού. Έγιναν παραχωρήσεις από τη θέση αυτή κατά τις προηγούμενες προσπάθειες για την επίτευξη συμφωνίας για την Αμμόχωστο. Συγκεκριμένα, έγινε αποδεκτό το άνοιγμα του λιμένος της Αμμοχώστου, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με δικαίωμα περιορισμένου «απευθείας εμπορίου» με την Ευρωπαϊκή Ένωση των Τουρκοκυπρίων. Απερρίφθη όμως κατηγορηματικά η τουρκική απαίτηση για οποιασδήποτε μορφής «απευθείας εμπόριο» και από το αεροδρόμιο της Τύμπου, γεγονός που θα ισοδυναμούσε με έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Η νέα πρόταση που υποβάλλει η Κυπριακή πλευρά κινείται σε ολισθηρό και επικίνδυνο δρόμο. Αποδέχεται τη διαπραγμάτευση «ρυθμίσεων» και για το αεροδρόμιο της Τύμπου. Η κατολίσθηση στην έμμεση αποδοχή του «απευθείας εμπορίου» θα άνοιγε τον δρόμο για την ντε φάκτο «λύση» του Κυπριακού, με αναγνώριση «ισοτίμων» μερών. Επιχειρείται, για άλλη μια φορά, να χρησιμοποιηθεί η Αμμόχωστος ως δόλωμα για τον διπλωματικό εγκλωβισμό της ελληνικής πλευράς σε μια πολύ επικίνδυνη πορεία.