Η έξοδος ενός τραπεζίτη
Ο άλλοτε στενός συνεργάτης του αείμνηστου Θ. Καρατζά στην Εθνική, πριν μεταπηδήσει στον τραπεζικό βραχίονα του ομίλου Λάτση στην Ελλάδα, αφιερώνει ουκ ολίγες παραγράφους της αποχαιρετιστήριας επιστολής του στο έργο που έγινε επί των ημερών του από τον ίδιο και τους συνεργάτες του, ενώ, σε άλλο σημείο της επιστολής, αποκαλύπτει μια άγνωστη, φιλανθρωπική πτυχή των δραστηριοτήτων της τράπεζας, τη στήριξη από την Eurobank των παιδιών του ηρωικού πιλότου Κωνσταντίνου Ηλιάκη, της Κωνσταντίνας Κούνεβα, αλλά και των παιδιών του αδικοχαμένου αστυνομικού Γιώργου Βασιλάκη.
Το μεγάλο, αναπάντητο ερώτημα
Αξιέπαινες, ασφαλώς, όλες αυτές οι πρωτοβουλίες, που ήταν άγνωστες ως τώρα στους περισσότερους, επειδή η διοίκηση της τράπεζας τις είχε κρατήσει μακριά από τη δημοσιότητα. Τι γράφει, όμως, ο κ. Καραμούζης για το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί όλους, εντός και εκτός Eurobank; Πώς εξηγεί ότι η τράπεζα ήταν η μόνη από τις μεγάλες που κατέληξε να κρατικοποιηθεί;
Γιʼ αυτό το θέμα, ο Νίκος Καραμούζης γράφει λίγα και υπαινίσσεται πολλά: «Είναι γεγονός», γράφει, «ότι στο τέλος δεν κατορθώσαμε, για λόγους ίσως πέρα από τις θεμιτές δυνατότητες και τον έλεγχό μας, να οδηγήσουμε την τράπεζα σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος, εκεί που ονειρευτήκαμε και στοχεύαμε, δεν πείσαμε τους πρώην βασικούς μετόχους της τράπεζας, που στήριξαν με συνέπεια και μεγάλο τελικά κόστος την τράπεζα για πάνω από είκοσι χρόνια, για την αξία και την προοπτική της τράπεζάς μας στο νέο περιβάλλον. Αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες που μου αναλογούν για τις παραπάνω εξελίξεις».
Αυτούς τους «λόγους», που κινούνται «ίσως πέρα από τις θεμιτές δυνατότητες και τον έλεγχό μας» δεν τους εξηγεί ο κ. Καραμούζης, αν και οι διατυπώσεις που επιλέγει με αρκετή προσοχή αφήνουν πολλά περιθώρια για σεναριολογία, στην οποία αναμφίβολα κεντρικό ρόλο έχει η «τρόικα», που μπλόκαρε την ύστατη ώρα τη συγχώνευση Εθνικής-Eurobank, η ολοκλήρωση της οποίας φαίνεται ότι αποτελούσε απαράβατο όρο για να εισφέρει κεφάλαια στη νέα τράπεζα η οικογένεια Λάτση.
Γεγονός είναι πλέον ότι η «τρόικα» αποφάσισε και διέταξε, εγγράφοντας και σχετική υποχρέωση της κυβέρνησης στο αναθεωρημένο Μνημόνιο, να δοθεί η κρατικοποιημένη Eurobank σε διεθνείς επενδυτές. Όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή το πώς ακριβώς έφθασε η άλλοτε μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα στην κρατικοποίηση, ίσως να μην τα μάθουμε ποτέ, αφού όλοι οι εμπλεκόμενοι, του κ. Καραμούζη περιλαμβανομένου, αφήνουν κρίσιμα γεγονότα και λεπτομέρειες στο σκοτάδι. Ίσως γιατί είναι καλύτερα για όλους να μη μάθει ποτέ ο φορολογούμενος πώς κατέληξε να πληρώσει το λογαριασμό (και) για την Eurobank…
«Τρόικα» εναντίον Θεοχάρη;
Αν ο Χάρης Θεοχάρης έχει σήμερα, ως γενικός γραμματέας Εσόδων, πολύ σημαντικές αρμοδιότητες και (σχετική) ανεξαρτησία από την πολιτική ηγεσία στα καθήκοντά του, όλοι γνωρίζουν ότι το χρωστάει στην «τρόικα», που εδώ και πολύ καιρό επιμένει στην ανάγκη να φύγει η φορολογική διοίκηση από την κακή επιρροή των πολιτικών και να λειτουργήσει αυτοτελώς, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες.
Όμως, διαβάζοντας κανείς τα πολυσέλιδα κείμενα των αξιολογήσεων της οικονομίας από την Κομισιόν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαπιστώνει ότι η «τρόικα» δεν είναι και πολύ ευχαριστημένη από το έργο που έχει επιτελέσει ως τώρα η ανεξάρτητη γενική γραμματεία Εσόδων του κ. Θεοχάρη. Και στα δύο κείμενα αφιερώνονται πολλές γραμμές σε κριτική για τις καθυστερήσεις και τις αστοχίες στο κρίσιμο μέτωπο της αναδιοργάνωσης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Προς το παρόν, η «τρόικα» δίνει μια πίστωση χρόνου στο νέο γραμματέα, που είναι αλήθεια ότι έχει να παλέψει με… θεούς και δαίμονες για να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Όμως, η πίστωση χρόνου έχει και ημερομηνία λήξεως. Αν δεν υπάρξουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα μέσα στο… βαρυφορτωμένο σε εισπράξεις φόρων δεύτερο εξάμηνο του έτους, όπου συνολικά θα πρέπει να μαζευτούν περισσότερα από 28 δισ. ευρώ, ο κ. Θεοχάρης θα περάσει ακόμη πιο δύσκολες ώρες στις συναντήσεις του με τους «τροϊκανούς». Ειδικά, αν κρίνουν οι «τροϊκανοί» ότι τα προβλήματα με την είσπραξη των φόρων οφείλονται και σε δικές του άστοχες επιλογές, που, όπως μπορεί να διαπιστώσει και ο τελευταίος φορολογούμενος, δεν είναι και λίγες…