ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Εκτός εάν επιδιώκουν να ψυχαγωγήσουν τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντες τα δήθεν κατορθώματα και επιτυχίες τους σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Το πού οδήγησαν την οικονομία είναι γνωστό και το έχουμε αναλύσει με κάθε λεπτομέρεια. Ας δούμε τώρα η πολιτική που ακολουθείται από τους κυρίους αυτούς πού οδηγεί την ελληνική κοινωνία. Κατ’ αρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι η παγκοσμιοποίηση πήρε την ταυτότητα του έλληνα πολίτη και τον εφοδίασε με μία κάρτα περιπλανώμενου πολίτη. Βέβαια αυτό δεν είναι επιλογή των δύο πολιτικών που ασκούν την εξουσία στη χώρα μας. Αυτό ήταν και είναι επιλογή του συστήματος της «νέας τάξης πραγμάτων». Το σύστημα όμως αυτό δεν σταμάτησε στην καταστροφή της ταυτότητας των εθνών, αλλά μέσω αυτής θέλησε να παραλύσει την κοινωνική συνοχή και να εθίσει τους λαούς σε συμπεριφορές που διευκολύνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων από το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο των εταιρειών. Το όραμα που υπηρετούν οι στυλοβάτες του συστήματος είναι να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα και όπου σήμερα υπάρχει παροχή του κράτους στον πολίτη να μετατραπεί η παροχή αυτή σε πηγή κέρδους για τις εταιρείες. Αν κανείς καθίσει να μελετήσει σοβαρά και σε βάθος την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και την εύνοια που δείχνει το κράτος στη δημιουργία εταιρειών σε διάφορους κλάδους, θα καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό.

Τα ταξί να συνενωθούν σε εταιρείες, οι φαρμακοποιοί το ίδιο, και σε πολλούς άλλους τομείς βλέπουμε την πολιτική του κράτους να εξυπηρετεί την ίδρυση εταιρειών. Η απόλυση των υπηρετούντων στη φύλαξη των σχολείων θα ανατεθεί τελικά σε εταιρείες σεκιούριτι.

Το ίδιο θα συμβεί με την καθαριότητα, με τη Δημοτική Αστυνομία, και όπου τα κοράκια οσφραίνονται κέρδος, θα ορμούν να κατασπαράξουν τους καταναλωτές. Και αυτά καθόσον αφορά την πολιτική των εκτεταμένων αποκρατικοποιήσεων και τη συνδεδεμένη μαζί της πολιτική κατάργησης των κοινωνικών παροχών. Και φυσικά το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται μόνο στον ελληνικό χώρο. Ισχύει σχεδόν σε όλες τις χώρες, γιατί απλά είναι επιλογή του συστήματος.

Δυστυχώς η αποσύνθεση αυτή ευνοείται από το κράτος και στον τομέα της συμπεριφοράς της νεολαίας. Οι νέοι, και αυτό είναι το δυστύχημα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν αποκλειστεί από την αγορά εργασίας. Και αυτό τους παρασύρει ευκολότερα σε συμπεριφορές που προκαλούν κοινωνικά και ατομικά προβλήματα. Και τα προβλήματα αυτά τα επιδεινώνει η συρρίκνωση της εκπαίδευσης την οποία αποφάσισε η κυβέρνηση με το σχέδιο «Αθηνά». Μπορεί να έκλεισαν ορισμένα ΤΕΙ που ασχολούνταν με επαγγέλματα άκρως τεχνικά (όπως για παράδειγμα κομμώσεις, μαγειρική κ.λπ.) όμως έκλεισαν και ΤΕΙ με καθαρή εξειδίκευση σε επιστημονικά επαγγέλματα.

Τα ΤΕΙ Λογιστικής, τα ΤΕΙ Βοηθών Ιατρικών Επαγγελμάτων και άλλα δεν δικαιολογείται να σταματήσει η λειτουργία τους και τα παιδιά αυτά επαγγελματικά να μείνουν μετέωρα. Και το σχέδιο «Αθηνά» δεν προβλέπει μόνο την κατάργηση ορισμένων ΤΕΙ, προβλέπει την κατάργηση νηπιαγωγείων, παιδικών σταθμών και φτάνει στο κλείσιμο ακόμη και πανεπιστημιακών σχολών. Και τούτο για εξοικονόμηση χρημάτων από το Δημόσιο και για διευκόλυνση των απολύσεων. Όμως αυτή η πολιτική που οδηγεί στη συρρίκνωση της εκπαίδευσης γενικά έχει πολύ σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις.

Θα μπορούσε κάλλιστα το υπουργείο Παιδείας να δημιουργήσει περισσότερες ιατρικές σχολές πανεπιστημιακού επιπέδου, να εκπαιδευτούν περισσότεροι γιατροί. Και αφού το ελληνικό κράτος θέλει να καταργήσει τα νοσοκομεία και τη δημόσια ιατρική περίθαλψη, μπορεί το περίσσευμα των γιατρών να βρει απασχόληση σε χώρες του εξωτερικού. Αυτά και πολλά άλλα που θα ακολουθήσουν, εδραιώνουν την πεποίθηση όλων μας ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο σ’ αυτή τη χώρα.

Και παρά τα κουρέματα μισθών και συντάξεων και την υπερφορολόγηση των πολιτών, το δημόσιο χρέος έφτασε στο 170,1% του ΑΕΠ και το δημοσιονομικό άνοιγμα για την επόμενη διετία υπολογίζεται στα 4 δισ. ευρώ περίπου. Παρά ταύτα και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών πανηγυρίζουν ότι τάχα πέτυχαν τον στόχο της δημοσιονομικής εξισορρόπησης και τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Είναι από το τσουβάλι των ψευδολογιών που διαθέτει η κυβέρνηση. Και να γιατί:

ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Τον προσεχή Σεπτέμβριο έχουμε τον έλεγχο της «τρόικας» και θα επακολουθήσει ένα καινούργιο Μνημόνιο που θα ονομαστεί επικαιροποιημένο. Το νέο αυτό Μνημόνιο θα καλύπτει τις αστοχίες και τις καθυστερήσεις που θα διαπιστώσει ο έλεγχος της «τρόικας». Θα καλύψει όλες τις αποκλίσεις που δυσκολεύουν την εξόντωση του ελληνικού λαού. Ειδικότερα το νέο Μνημόνιο θα προβλέπει:

α) Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στην επιθυμία της «τρόικας» να αυξηθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που θα απολυθούν. Πολλοί προβλέπουν μείωση του αριθμού των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα κατά 400.000 εργαζόμενους. Να δούμε πώς θα καταφέρει η κυβέρνηση αυτή να διατηρήσει τον κρατικό μηχανισμό, χωρίς έμψυχο υλικό. Ήδη το ΕΣΥ και τα περιφερειακά νοσοκομεία έχουν καταρρεύσει και από πλευράς ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και από την πλευρά έγκαιρης προμήθειας αναλώσιμων υλικών. Και ορισμένα εργαστήρια νοσοκομείων του ΕΣΥ λειτουργούν με δωρεές των κατοίκων. Τα ίδια φαινόμενα παρατηρούνται σε όλες τις κρατικές υπηρεσίες παροχής διευκολύνσεων στους πολίτες. Φανταστείτε τι κράτος θα δημιουργηθεί όταν οι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα θα μειωθούν ακόμη περισσότερο.

β) Η υστέρηση εσόδων από την άμεση και έμμεση φορολογία, που είναι εδραιωμένη πλέον θα καλυφθεί με περιορισμό ανάλογο των κρατικών δαπανών. Και δεν είναι μόνο τα φορολογικά έσοδα που θα καθυστερήσουν. Είναι και τα έσοδα από τις κρατικοποιήσεις, οι οποίες οπωσδήποτε θα αυξηθούν, με την πώληση περισσότερων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων.

Όλες αυτές οι καθυστερήσεις που θα εμφανιστούν για την επίτευξη των στόχων του δημοσιονομικού τομέα θα καλυφθούν με την εφαρμογή μέτρων ισοδύναμου αποτελέσματος. Ήδη η Κομισιόν προανήγγειλε την παράταση της είσπραξης της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, για τη διετία 2015-2016. Η εισφορά αλληλεγγύης λήγει το 2014 και παρατείνεται για δύο χρόνια ακόμη.

Και μόνο η Ευρωζώνη ξέρει πότε θα καταργηθεί. Επίσης η «τρόικα» απαιτεί το χαράτσι που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ και προβλεπόταν ότι από το 2014 θα είχαμε ενοποίηση όλων των φόρων που επιβαρύνουν τα ακίνητα, το νέο Μνημόνιο θα προβλέπει παράταση του ήδη υφισταμένου φορολογικού καθεστώτος και για το 2014.

Και από το 2015 και πέρα έχει ο Θεός. Εκείνο που φοβίζει είναι ότι το νέο Μνημόνιο θα προβλέπει κατάργηση του φόρου μεταβίβασης ακινήτων από το 2014. Σε κάθε τέτοια μεταβολή της φορολογικής μεταχείρισης κρύβεται αύξηση της φορολογίας. Να δούμε πού θα πέσει τώρα το βάρος. Τα έσοδα από την κατάργηση του φόρου μεταβίβασης θα αναπληρωθούν πιθανόν με αύξηση του ενιαίου φόρου των ακινήτων.

γ) Εκείνο που πρέπει να προβληματίσει όλους τους φορολογούμενους είναι οι τροποποιήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων που θα προβλέπει το νέο Μνημόνιο. Το νέο Μνημόνιο, σύμφωνα με πληροφορίες, θα προβλέπει ότι τον Ιανουάριο του 2015 θα διαμορφωθούν νέες τιμές ζώνης, που θα είναι σύμφωνες με τις τιμές που επικρατούν στην αγορά. Με το δεδομένο ότι σήμερα οι τιμές των ακινήτων είναι σημαντικά μειωμένες, αυτό δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί.

Η πολιτική (και υπηρεσιακή ηγεσία) του υπουργείου Οικονομικών φαίνεται να προσανατολίζεται στην αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων στις φτωχογειτονιές των προαστίων των μεγάλων πόλεων, που πάντοτε για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας ήταν κατώτερες από τις αγοραίες τιμές, ενώ παράλληλα θα μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες στα πλούσια προάστια, όπως Κηφισιά, Εκάλη κ.λπ.

Πάντως, η εμπειρία από τις μεταρρυθμίσεις στον φορολογικό τομέα δείχνει ότι πάντοτε στόχος είναι η αύξηση του φορολογικού βάρους με τη μέθοδο της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης. Είναι πλέον μια παγιωμένη τακτική του υπουργείου Οικονομικών για να αποφεύγει την ψήφιση από τη Βουλή νέων φόρων. Και αυτή η τακτική φυσικά δεν βαρύνει τον νυν υπουργό Οικονομικών, αλλά είναι πάγια εδώ και αρκετά χρόνια, σχεδόν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Και τώρα με την αλλαγή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και την κατάργηση του φόρου μεταβίβασης ασφαλώς θα υπάρξουν κέρδη για το κράτος και φυσικά ζημίες για τους φορολογούμενους.

Το συμπέρασμα από όσα παραθέσαμε στη σημερινή μας ανάλυση είναι ότι το πρόβλημα στη χώρα μας είναι οικονομικό κατ’ αρχήν, που διογκώθηκε επικίνδυνα από σωρεία μοιραίων λαθών και στη συνέχεια μεταπήδησε και στην πολιτική. Από την άποψη αυτή η δήλωση του κ. Στουρνάρα, ότι τάχα το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό αλλά μόνο πολιτικό, δείχνει ότι ο υπουργός Οικονομικών έχει ελάχιστη σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Και αυτό είναι το σφάλμα στον σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής. Εάν υπήρχε στην κυβέρνηση αίσθηση της οικονομικής πραγματικότητας και της καθημερινότητας του Έλληνα, ίσως οι πολιτικές επιλογές της σημερινής κυβέρνησης να ήταν εντελώς διαφορετικές.