Τα όρνεα και τα… ελληνικά τσακάλια!
Οι ευγενείς επενδυτές αυτής της κατηγορίας ονομάζονται έτσι γιατί, όπως και τα όρνεα, τρέφονται από… ψοφίμια: αγοράζουν ένα «χτυπημένο» δάνειο σε πολύ χαμηλή τιμή (ακόμη και στο 10% του ονομαστικού χρέους) και, ακολούθως, κερδίζουν πολλά περισσότερα, με τη ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών.
Φίλος της στήλης από τον τραπεζικό κλάδο, όμως, μας έλεγε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες ακόμη και στον τρόπο που θα δράσουν αυτοί οι καλοί επενδυτές. Στην πραγματικότητα, όπως μας εξηγούσε ο ίδιος, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις δανείων, που ένα vulture fund θα έμπαινε στον κόπο να αγοράσει στην Ελλάδα. Και τούτο, διότι οι περισσότεροι χειρισμοί που πρέπει να γίνουν για τη ρευστοποίηση ενός δανείου στη χώρα μας περνούν μέσα από μια Δικαιοσύνη που λειτουργεί με απελπιστικά αργές διαδικασίες και σε ένα θεσμικό πλαίσιο, που αλλάζει συχνότερα και από τα… λευκά πουκάμισα των υπουργών.
Η συζήτηση με το φίλο από τον τραπεζικό κλάδο έγινε πολύ πιο ενδιαφέρουσα, όταν άρχισε να εξηγεί πώς ορισμένα… τσακάλια του ελληνικού επιχειρείν σχεδιάζουν να κρυφτούν πίσω από τα «όρνεα», για να κλείσουν δουλειές αμοιβαίως επωφελείς. Επιχειρηματίες με μεγάλα πορτοφόλια και παχυλούς προσωπικούς λογαριασμούς εκτός Ελλάδας, που όμως οι εταιρείες τους βαρύνονται με τεράστια τραπεζικά δάνεια, συζητούν, όπως λέγεται, με vulture funds, αλλά και με… πρόθυμους Έλληνες τραπεζίτες, πώς θα τα χρησιμοποιήσουν για να «κουρέψουν» χωρίς πολύ θόρυβο τα χρέη τους.
Ρεκόρ ταχύτητας
Με ρυθμούς εξπρές εξετάζει πλέον η Επιτροπή Ανταγωνισμού τις σοβαρές υποθέσεις που καταγγέλλονται ενώπιόν της: Στα μέσα Σεπτεμβρίου, όπως ανακοινώθηκε, θα εξετασθεί από την Ολομέλεια της Επιτροπής εισήγηση για πιθανώς καταχρηστικές εμπορικές πρακτικές, που εφάρμοζε από το 1990 (!) η αλυσίδα Γερμανός.
Οι πιστοί αναγνώστες αυτής της εφημερίδας ίσως θυμούνται ότι έχουμε αποκαλύψει ότι η Επιτροπή έλαβε σχετικές καταγγελίες καταστηματαρχών του δικτύου της Γερμανός, στη βάση των οποίων διενήργησε αυτεπάγγελτο έλεγχο, στα τέλη του 2009.
Δηλαδή, αυτή τη φορά κατάφερε να φέρει σε πέρας μια υπόθεση, ώστε να την εξετάσει η Ολομέλεια, μέσα σε λιγότερα από τέσσερα χρόνια. Για τα δεδομένα της Επιτροπής, αυτό αποτελεί, ίσως, νέο ρεκόρ ταχύτητας, αν αναλογιστούμε πόσα χρόνια χρειάσθηκαν για να εξετασθούν άλλες καταγγελίες (του μακαρίτη Γ. Δρίτσα, του Γ. Φλωρά), ή αν αναλογισθούμε άλλες, πολύ περίεργες υποθέσεις, όπως αυτή που αποκάλυψε πρόσφατα το «Π», με τον κλάδο της χαλυβουργίας (καταγγελία υπήρχε και είχε αξιολογηθεί ως σοβαρή από το 2006, αλλά ο επιτόπιος έλεγχος έγινε χρόνια αργότερα και μέχρι σήμερα η τύχη της έρευνας παραμένει άγνωστη…).
Για να μην πούμε για άλλη καταγγελία, για την οποία πληροφορηθήκαμε πρόσφατα: Ο δυστυχής μικρός επιχειρηματίας έχει καταγγείλει πρακτικές κατάχρησης μονοπωλιακής θέσης μεγάλου ομίλου από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, αλλά μόλις πρόσφατα η Επιτροπή τον κάλεσε να γνωστοποιήσει αν εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για την εξέταση της καταγγελίας του και να προσκομίσει κάποια πρόσθετα στοιχεία! Με λίγη καλή τύχη, η έρευνα αυτή ίσως να έχει ολοκληρωθεί πριν παρέλθει 20ετία από την υποβολή της αρχικής καταγγελίας…