Διά χειρός…
…του πρώην υπουργού στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Φλωρίδη, που από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο: «Η άρνηση της πολιτικής» επισημαίνει στη διαπίστωσή του, ότι η αλλαγή δεν γίνεται όταν είσαι απʼ έξω, αλλά όταν είσαι μέσα και δεν τα παρατάς… Το να λες ότι είναι αναγκαία η δημιουργία ενός νέου και ενιαίου πολιτικού φορέα στο μεγάλο ενδιάμεσο πολιτικό χώρο είναι εύκολο. Με τα λόγια δεν φτιάχνεται… πατάς ένα κουμπί και έχεις αυτό που νομίζεις ότι χρειάζεται…
Οι διαπιστώσεις δεν αρκούν…
«Η κυβερνητική κρίση της ΕΡΤ ανέδειξε περίτρανα την τραγική προγραμματική και διαχειριστική ανεπάρκεια της ΝΔ, τους παλιομοδίτικους τακτικισμούς του ΠΑΣΟΚ και το μεταρρυθμιστικό όριο της αυτοαποκαλούμενης υπεύθυνης Αριστεράς. Ο ανασχηματισμός πιστοποίησε την ένδεια πολιτικών επιλογών αλλά και πολιτικού προσωπικού των παραδοσιακών κομμάτων. Τα κομματικά συνέδρια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν απογοητευτικά. Αυτό της ΝΔ αναλώθηκε σε ένα ρεσιτάλ παρελθοντολογίας για λόγους πολιτικοεκλογικής διεύρυνσης, ενώ εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ πιστοποίησε τη στασιμότητα ή μάλλον κατέδειξε την οπισθοδρόμηση στην ιδεολογική και πολιτική ενοποίηση, καθώς και την πλήρη απουσία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης. Τέλος, η δραματική συρρίκνωση και πολιτική αποδυνάμωση της εκπροσώπησης του πολιτικού χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στερεί από τη χώρα την απαιτούμενη πολιτική ευστάθεια και καθυστερεί τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων».
****
…του Αναστάση Ι. Καραμήτσου από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» με τίτλο «Τι ξέρει ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας;».
Οδηγούν εκ των έσω στα βράχια…
«Θα ήταν πολύ χρήσιμο να παρουσίαζε η κυβέρνηση τους απίθανους τύπους, υπουργούς και υφυπουργούς (!) και εν πάση περιπτώσει πολιτικά στελέχη αλλά και τεχνοκράτες, που αποφασίζουν τον τελευταίο χρόνο –ή τα τελευταία χρόνια- τη φορολογική πολιτική.
Να μας έλεγαν ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας ποιοι εισηγούνται το πρωί να μην ισχύουν οι αποδείξεις και ποιοι το βράδυ ανακοινώνουν ότι τελικώς θα ισχύουν. Αλλά να μας πουν στο τέλος του έτους ποιες ακριβώς, για να τις ζητάμε και να τις κρατάμε.
Ποιος σκέφτηκε να καταδικάσει σε πώληση της πατρικής τους περιουσίας όσους Έλληνες έτυχε να έχουν ένα σπίτι σε τουριστική περιοχή με μεγάλη αντικειμενική αξία; Κακό είναι να έχεις γεννηθεί στην Ύδρα και να έχεις κληρονομήσει ένα μεγάλο σπίτι; Σημαίνει άραγε ότι έχεις λεφτά να πληρώνεις 15.000 ευρώ ΦΑΠ το χρόνο ακόμα κι αν είσαι ψαράς; Έλεος!
Ποιος νομίζει ότι στην Ελλάδα όσοι πήραν την εποχή της χλιδής Porsche και BMW μπορούν τώρα να τις συντηρήσουν και απλά δεν θα πετάξουν τις πινακίδες, με αποτέλεσμα να μην πάρει ούτε 1 ευρώ πλέον η Εφορία;
Καλό θα ήταν να μάθουν και οι ίδιοι, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, ποιοι είναι αυτοί που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν εκ των έσω την προσπάθειά τους –και τη χώρα ολόκληρη– στα βράχια!».
****
… του DAVID IGNATIUS, αρθρογράφου της «Washington Post», από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Άλλη μια αποπλάνηση, άλλη μια εγκατάλειψη»:
Τους ξεσηκώνει και μετά τους πουλάει…
«Η ιστορία που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη Συρία είναι τόσο οικεία που είναι σχεδόν κύριο μοτίβο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η Ουάσιγκτον θέλει να δει αλλαγή κυβέρνησης γιʼ αυτό ενθαρρύνει τους τοπικούς αντάρτες να εξεγερθούν. Όταν οι αντάρτες, ωστόσο, φτάνουν στα οδοφράγματα, εκείνοι που χαράσσουν την πολιτική συνειδητοποιούν τρομοκρατημένοι ότι στερούνται της υποστήριξης της κοινής γνώμης. Αυτή η διαδικασία έχει συμβεί στην ουγγρική επανάσταση το 1956, στον Κόλπο των Χοίρων το 1961, στην άνοιξη της Πράγας το 1968, στη Νικαράγουα το 1984. Έχει συμβεί στον Λίβανο, το Λάος, το νότιο Ιράκ… Φτιάξτε τη δική σας λίστα».