Aν μείνει στους θεατές το μπέρδεμα Σαμαρά, κάτι κερδίζει ο πρωθυπουργός

Λοιπόν, μπορεί να φανεί αιρετικό αλλά ίσως έχει ενδιαφέρον να το δούμε (και) έτσι. Άλλωστε τα αιρετικά πράγματα βοηθούν τη σκέψη και την ανάπτυξη προβληματισμών.

Όσο βλαπτικό μπορεί να ήταν το περιεχόμενο του διαγγέλματος Σαμαρά για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, τόσο ωφέλιμο μπορεί να αποβεί το σαρδάμ που έκανε και παίχτηκε από τα κανάλια επειδή δεν υπήρχε κάποιος να κουμαντάρει τις πρόβες, τις κόπιες και «τον αέρα», τι προβάλλεται δηλαδή και τι πετιέται. Αυτό μέχρι τώρα το έκανε η ΕΡΤ για λογαριασμό όλων, εξ ου και η έκφραση «σε εθνικό δίκτυο». Τώρα ΕΡΤ δεν υπάρχει, έχουν νοικιάσει τίποτα στούντιο ιδιωτών παραγωγών που τους χρωστάνε τα ιδιωτικά κανάλια μπας και ρεφάρουν (κάνοντας και καμιά εξυπηρέτηση στο Mega π.χ. που δεν έχει πληρώσει από σήριαλ μέχρι διαφήμιση) πάει η σάρα και η μάρα να κάνει γυρίσματα, ποιός ξέρει τι έγινε και βγήκε στον αέρα η έκφραση του πρωθυπουργού «γαμώ το κεφάλι μου… ο μαλάκας», έκφραση που όλοι μας έχουμε πει κατά καιρούς. Δεν είναι αυτό το σοβαρό, το καταστροφικό για τον πρωθυπουργό. Εκνευρίστηκε με το σαρδάμ σε μια λέξη, το παράτησε και αποχώρησε βρίζοντας τον εαυτό του. Ανθρώπινο και απολύτως αποδεκτό. Το μη αποδεκτό βρίσκεται στο περιεχόμενο του διαγγέλματος.

• Δεν μπορεί να εμφανίζεται ο πρωθυπουργός της χώρας και να λέει για την υπόθεση μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση «μια υπόθεση που την έχω πάρει πάνω μου»… με έμφαση λες και πρόκειται για μείζονος σημασίας εθνικό θέμα, την ώρα που απολύονται κατά χιλιάδες εργαζόμενοι σε διάφορους τομείς και είναι σχεδόν εν πτήσει προς Αθήνα ο γερμανός χιλίαρχος Σόιμπλε, προϊστάμενος της «τρόικας» και ελεγκτής προβληματικών (για τα μέτρα και τις αρχές του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού) χωρών.

• Δε γίνεται να βάζει ο πρωθυπουργός σε ανώτερη θέση τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση με προσδοκώμενη την πτώση της τιμής στο μοσχαράκι κατσαρόλας, τις μπάμιες, τα γεμιστά, στα πίτα-γύρο και στο εξοχικό, από τις απολύσεις χιλιάδων ανθρώπων που δεν θα είναι σε θέση να παραγγείλουν καν τα προηγούμενα. Δε γίνεται.

Κι αν γίνεται, δεν είναι νοητό να «το παίρνει πάνω του» ο ίδιος και να το ανακοινώνει διθυραμβικά λες και ανακτήσαμε χαμένα εδάφη ή τη χαμένη ανεξαρτησία μας μετά τις υπογραφές των μνημονίων. Καλό θα είναι, να θυμάται την (πρόσφατη) περίπτωση Καραμανλή, που όταν είδε ότι δεν τα πολυκαταφέρνουν οι υπουργοί του άρχισε να βγαίνει ο ίδιος στην τηλεόραση λύνοντας ή προσπαθώντας να λύσει τα πάντα, μέχρι το ΛΑΦΚΑ που τα είχε κάνει μπάχαλο ο αρμόδιος υπουργός. Αυτό φυσιολογικά τον έφθειρε, μεταβάλλοντας την αρχικά καλή εικόνα «κοίτα, ο πρωθυπουργός ενδιαφέρεται για όλα και δίνει λύσεις» σε υπερβολή που έφερε τον κορεσμό μαζί με τις αποτυχίες: από ένα σημείο και μετά δεν τις χρεωνόταν ο αρμόδιος υπουργός, αλλά ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής που «έπαιρνε την υπόθεση πάνω του».

Αν κάνει ο πρωθυπουργός παρέμβαση-διάγγελμα για την τιμή στα σουβλάκια, το μουσακά και το μπριάμ, τι θα κάνει όταν (και αν) χρειαστεί κανονικό διάγγελμα για μείζονος εθνικής σημασίας θέμα;

Όσο για το περιεχόμενο του διαγγέλματος, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Το μόνο που έφερε στο φως είναι ότι χρειάζεται να δίνει μάχη ο πρωθυπουργός με τους ξένους τοποτηρητές της «τρόικας» για «να δεχθούν» αυτοί μια θέση της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή τη φορά ήταν η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και, έντρομος και ενοχλημένος ο πολίτης μονολογεί γιατί ντρέπεται να το πει δυνατά, εκεί φτάσαμε; Γιʼ αυτό, ας αφήσουμε καλύτερα το περιεχόμενο.

Καλό ήταν λοιπόν το σαρδάμ. Ανθρώπινο. Έδειξε ότι και ο πρωθυπουργός μπερδεύεται, κάνει λάθη, βρίζει, όπως συμβαίνει σε όλους μας. Ήρθε να διορθώσει τόσο την ενέργεια του διαγγέλματος όσο και το περιεχόμενο. Απʼ όλη αυτή την ιστορία, αν μείνει το σαρδάμ, μάλλον καλό θα κάνει στον κ. Σαμαρά.