39 χρόνια μετά

Ώρα 08.20 της 15ης Ιουλίου 1974.

Η αποφράδα εκείνη μέρα, που διαπράχθηκε το ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα σε βάρος του Ελληνισμού: Η εκδήλωση του πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου.

Το πραξικόπημα είχε τη γνωστή τραγική κατάληξη. Την τουρκική εισβολή. Τραγικό όμως ήταν και το αποτέλεσμα της εισβολής. Επέφερε την κατοχή του 37% περίπου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και συγχρόνως την εκεί παρουσία 43000 ανδρών, που αποτελούν τις παράνομες στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής.

Ανεξίτηλες παραμένουν οι μνήμες από τις θηριωδίες των στρατευμάτων της εισβολής. Εγκλωβισμένοι, χιλιάδες οι νεκροί, οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι. Κατάφωρη και μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, παράνομος εποικισμός, καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στις κατεχόμενες περιοχές.

Οι κατοχικές δυνάμεις κατέλαβαν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης της Κύπρου, το 70% του ορυκτού της πλούτου, το 70% της βιομηχανίας της, το 80% των τουριστικών της εγκαταστάσεων.

Αυτά συνθέτουν, με λίγες λέξεις, την κυπριακή τραγωδία.

Και ίσως έτσι θα έπρεπε να αποδίδεται η ιστορική αλήθεια και η συνεχιζόμενη κατοχή, σε όλα τα βιβλία της Ιστορίας των ελευθέρων λαών. Με απλά λόγια και χωρίς περιπλοκές. Μαζί με τη βασική επισήμανση ότι η περίπτωση της Κύπρου παραμένει μοναδικό παράδειγμα κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ το έδαφος του οποίου τελεί υπό κατοχή, κατόπιν εισβολής.

Εισβολή την οποία η Τουρκία απεκάλεσε «ειρηνική επέμβαση» και που ισχυρίστηκε ότι απέβλεπε… στην επαναφορά της συνταγματικής τάξης που ίσχυε πριν από το πραξικόπημα.

Τραγικές μνήμες, βαθειά χαραγμένες στη συλλογική μνήμη του Ελληνισμού.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά.

Μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος διασώζεται και απευθύνει από την Πάφο το ιστορικό εκείνο διάγγελμα που άρχιζε με τις φράσεις: «Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες για να είναι ηγέτης σου….»

Μέσω Μάλτας και Λονδίνου φτάνει στη Νέα Υόρκη, όπου συμμετέχει, την 19η Ιουλίου, στην συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά την οποία κατήγγειλε την ελληνική χούντα για εισβολή στην Κύπρο.

Ακολουθεί η πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος στην Αθήνα, η μεταβίβαση της εξουσίας στους εξόριστους πολιτικούς και η ορκωμοσία, την 24η Ιουλίου, της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Στην Κύπρο αναγκάζεται ο Σαμψών να παραιτηθεί και αναλαμβάνει προσωρινά καθήκοντα Προέδρου ο Γλαύκος Κληρίδης, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος. Ο Κληρίδης παραμένει μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ημέρα που επέστρεψε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.

39 χρόνια πέρασαν από τότε…

Η τουρκική κατοχή συνεχίζεται. Το Κυπριακό παραμένει άλυτο.

Την περασμένη Δευτέρα, στις 08.20, σε όλες τις ελεύθερες πόλεις της Κύπρου ήχησαν οι σειρήνες.

Δραματική υπόμνηση μιας εθνικής συμφοράς.