ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ… ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Στην αξιολόγηση που θα γίνει από την «τρόικα» το Σεπτέμβριο, δεν θα πρέπει μόνο να καλυφθούν με νέα, σκληρά μέτρα, τα μεγάλα δημοσιονομικά κενά που ήδη έχουν εντοπισθεί και είναι ίσα, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις της «τρόικας», με 3% του ΑΕΠ για την περίοδο μέχρι και το 2016. Μιλάμε, δηλαδή, για νέα μέτρα με στόχο εξοικονόμησης άνω των 5 δισ. ευρώ! Επιπλέον, θα πρέπει να καλυφθεί το κενό χρηματοδότησης του προγράμματος για το επόμενο δωδεκάμηνο, δηλαδή ως το τέλος του τρίτου τριμήνου του 2014, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, το ΔΝΤ θα είναι υποχρεωμένο από το καταστατικό του να «παγώσει» την εκταμίευση της επόμενης δόσης (1,8 δισ. ευρώ), αποχωρώντας από την «τρόικα». Αυτά τα δεδομένα οδηγούν, ήδη από το Σεπτέμβριο, σε ένα σκληρό, τρίτο Μνημόνιο, που θα πρέπει να επιβληθεί σε μια εντελώς εξαντλημένη οικονομία και από μια κυβέρνηση με ελάχιστα αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου.
Το 2014, εφόσον η κυβέρνηση έχει καταφέρει να κλείσει με πλεόνασμα τον προϋπολογισμό του 2013, κάτι που παραμένει αμφίβολο, οι Γερμανοί θα είναι έτοιμοι να συζητήσουν όχι για κούρεμα, αλλά για μια ακόμη εμβαλωματική διευθέτηση του χρέους, με ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια και ακόμη χαμηλότερα επιτόκια. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα παραμείνει στο διηνεκές δέσμια των ξένων πιστωτών και της πολιτικής που αυτοί θα υπαγορεύουν, χωρίς να δίδεται μια οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους, που θα συνεχίσει να υπονομεύει την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας.
Τι έχει να κερδίσει από αυτή την πολιτική εξαθλίωσης της Ελλάδας και, συνολικότερα, του ευρωπαϊκού Νότου η Γερμανία; Όπως όλα δείχνουν, στόχος είναι οι αδύναμες οικονομίες να παραμείνουν σε κατάσταση… ζόμπι, δηλαδή ούτε να χρεοκοπήσουν με πάταγο, συμπαρασύροντας το ευρώ, ούτε όμως και να ανακάμψουν δυναμικά. Έτσι, το ευρώ θα παραμένει αδύναμο, για να εξυπηρετεί τις γερμανικές εξαγωγές και η Γερμανία θα συνεχίσει να προσελκύει κεφάλαια και να δανείζεται σχεδόν δωρεάν.
Επιπλέον, όμως, θα της δοθεί η ευκαιρία να «αιμοδοτήσει» το γηρασμένο εργατικό δυναμικό της με τους καλύτερους εργαζόμενους του Νότου, καθώς Γερμανοί οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι για πολλά χρόνια η Γερμανία θα χρειάζεται τουλάχιστον 400.000 νέους μετανάστες ετησίως, προκειμένου να διατηρήσει ακμαία τη βιομηχανία της και να αποφύγει τον κλονισμό του ασφαλιστικού της συστήματος από τη γήρανση του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η Γερμανία δεν έχει σκοπό να δώσει οριστική λύση στην κρίση της ευρωζώνης, αλλά να τη διαιωνίσει προς όφελός της!