Σφαγιάσθηκε από την πλειοψηφία (ΣΥΝ – ΑΚΟΑ) το ΕΚΜ
Το ΕΚΜ εξέλεξε μόλις και μετά βίας τον Αλέξη Μητρόπουλο, που εξελέγη κυρίως χάριν προσωπικών ψήφων συνδικαλιστών που είχαν συνεργαστεί μαζί του και όχι από πριμοδότηση της Κουμουνδούρου και τον, έτσι κι αλλιώς αναμενόμενο να εκλεγεί, Τεμπονέρα (γιό του δολοφονημένου καθηγητή Τεμπονέρα). Ο συνταγματολόγος καθηγητής Χρυσόγονος, που κατέχει την πρώην θέση του Βενιζέλου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εξελέγη στην Κεντρική Επιτροπή, στηρίχθηκε απευθείας από τον σκληρό πυρήνα της πλειοψηφίας Τσίπρα ως σύμβουλός του και δεν επικοινώνησε καν με το ΕΚΜ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, εκτός των Κοτσακά (άτυπου συντονιστή του ΕΚΜ), Κουρουπλή (κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, ο οποίος δίστασε να κατέβει υποψήφιος), Τσουκαλά (βουλευτή Επικρατείας), Γκόβα, της Κοττάκη και πολλών άλλων, έμεινε έξω και όλη η ομάδα του Νέου Αγωνιστή που προέρχεται από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ (Χατζηαντωνίου, Κασιμάτη, Ασημακόπουλος), η οποία πάλεψε με ιδιαίτερο δυναμισμό την εκλογή της και αναμενόταν να ενισχυθεί για συμβολικούς λόγους από την Κουμουνδούρου και την ηγεσία της πλειοψηφίας.
Η «μπάλα» μαζί με το ΕΚΜ πήρε και παλιά στελέχη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, που στήριζαν (αλλά κρατούσαν και μια απόσταση) τις επιλογές της πλειοψηφίας, όπως τους Α. Μαρκόπουλο και Μ. Σπαθή. Δεν έθεσαν εξάλλου υποψηφιότητα ή και δεν εκλέχθηκαν στελέχη προερχόμενα από τη ΣΠΙΘΑ του Μ. Θεοδωράκη ή από το ΑΡΜΑ του Δημαρά και είχαν βοηθήσει πολύ στις εκλογές (Κωνσταντακόπουλος, Καραχάλιος, Σαγώνας κ.ά.).
Ανάλογη τύχη είχαν ο βουλευτής Β΄ Αθήνας Απόστολος Αλεξόπουλος και η Εύη Καρακώστα της συνιστώσας του Μ. Γλέζου, οι οποίοι τοποθετήθηκαν μεν διαφορετικά στο Συνέδριο, αλλά διατηρούσαν καλές σχέσεις με την πλειοψηφία και κατέβηκαν με το ψηφοδέλτιό της και όχι με αυτό του Λαφαζάνη που ήταν αντίπαλο.
Υποψηφιότητα τέλος δεν έθεσε και η Σ. Σακοράφα, κρατώντας σαφείς αποστάσεις και κάνοντας έμμεση κριτική στις μέχρι τώρα διαδικασίες, κάτι που συζητήθηκε αρκετά
Έτσι, εκτός από το ΕΚΜ που ακολουθούσε σταθερά τις επιλογές Τσίπρα και θεωρείτο κλειδωμένο σε αυτήν την πορεία, έμειναν έξω και όσοι από την πλειοψηφία δεν ήταν απόλυτα ελεγχόμενοι. Εκτός έμεινε και ο Σ. Παναγούλης βουλευτής Β΄ Αθήνας, που μάλλον πλήρωσε τις δηλώσεις που έκανε για τον αμερικανό πρέσβη που λιντσαρίστηκε, καθώς και ο Γ. Πάντζας, βουλευτής Αττικής, ο οποίος φαίνεται ότι έχει από καιρό μετακομίσει από το ΔΗΚΚΙ στην πλειοψηφία του ΣΥΝ αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση.
Η άσχημη έκβαση για το ΕΚΜ προοιωνίσθηκε από τις προσυνεδριακές διαδικασίες όπου προβεβλημένα στελέχη όπως ο Π. Κουρουπλής δεν έθεσαν υποψηφιότητα για αντιπρόσωποι, αντιλαμβανόμενοι πως «κάτι δεν πάει καλά» με την εκλογή τους. Έγιναν τότε ορισμένες διαμαρτυρίες προς την πλειοψηφία, αλλά ελήφθησαν καθησυχαστικές απαντήσεις.
Το γεγονός όμως ότι οι του ΕΚΜ είχαν πολυδιασπαστεί μεταξύ τους, λειτουργώντας και διαπραγματευόμενοι περισσότερο «κατά μόνας» και μη εκλέγοντας αντιπροσώπους, δεν τους επέτρεψε να εμφανίσουν μια ομάδα συνέδρων όπως οι άλλες συνιστώσες. Έτσι αρκέσθηκαν να κυνηγούν τις διαβεβαιώσεις που έδινε στον καθένα ξεχωριστά μέχρι την τελευταία στιγμή η πλειοψηφία και στο τέλος «βυθίσθηκαν αύτανδροι», βλέποντας στη θέση τους να εκλέγεται σύσσωμος ο κομματικός μηχανισμός της Κουμουνδούρου καθώς και ο μηχανισμός της ΑΚΟΑ (όλο το παλαιό ΚΚΕ Εσωτερικού) και να μένουν απʼ έξω οι ίδιοι, προς χάριν και για την ενσωμάτωση των οποίων υποτίθεται ότι γινόταν το Συνέδριο και η μετεξέλιξη σε ενιαίο κόμμα.
Η τελική «συμφωνία» που τους καθησύχασε και τους έφερε να στηρίζουν και μέσα στο συνέδριο, φανατικότερα και από τους τσιπρικούς, την πρόταση για ενιαίο κόμμα και ανυποψίαστοι για το αποτέλεσμα της εκλογής Κεντρικής Επιτροπής που επακολούθησε, έγινε την προπαραμονή της εκλογής, σε αίθουσα του Τάε Κβο Ντο κατά τη διάρκεια κλειστής σύσκεψης της πλειοψηφίας, όπου το ΕΚΜ είχε κληθεί μαζί με την ΑΚΟΑ και την ΚΟΕ που αυτοδιαλύθηκαν ή ανέστειλαν τη δράση τους ως συνιστώσες. Εκεί δόθηκαν οι τελικές διαβεβαιώσεις που βέβαια δεν επαληθεύτηκαν παρότι υπήρχε χώρος στη νέα Κεντρική Επιτροπή των διακοσίων και πλέον μελών για μια άνετη εκλογή όλων.
Στη σύσκεψη αυτή, το ποσοστό που θα έπαιρνε το αντίπαλο ψηφοδέλτιο της Πλατφόρμας (Λαφαζάνης) υπολογίσθηκε σε 25% και όχι στο 30% που έβγαλε η κάλπη. Όμως, όπως αποδεικνύεται από τους σταυρούς, η σταυροδοσία στο ψηφοδέλτιο της πλειοψηφίας ρυθμίσθηκε κατά τρόπο ώστε και 25% να έπαιρνε η Πλατφόρμα και επομένως να έβγαζε 15 περισσότερους η πλειοψηφία, τα στελέχη του ΕΚΜ πάλι δεν θα εκλέγονταν! Αυτό είναι και το «λεπτό σημείο» της όλης υπόθεσης, που αποδεικνύει πως ήταν προαποφασισμένο να υποσκελισθεί το ΕΚΜ προς χάριν του μηχανισμού της Κουμουνδούρου και της ΑΚΟΑ που έπρεπε να κυριαρχήσουν και συμπληρωματικά της ΚΟΕ (συνιστώσα που παλαιότερα στήριζε τον Αλαβάνο) η οποία κάνοντας στροφή ταυτίσθηκε τώρα πλήρως με την πλειοψηφία και εξέλεξε τουλάχιστον 15 από τα 135 μέλη στο κοινό ψηφοδέλτιο! Ωστόσο από την ίδια σύσκεψη έμειναν εκτός νυμφώνος και ορισμένα βασικά στελέχη της ΚΟΕ που συμμετείχαν στην παραπάνω σύσκεψη (Νικολακάκης, Παναγιώτου, Τζαφέρης κ.ά.) εκ των οποίων, ο πρώτος και ο δεύτερος υπήρξαν εκπρόσωπος και αναπληρωτής εκπρόσωπος της ΚΟΕ στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη Συνδιάσκεψη του Δεκεμβρίου! Το γεγονός παραμένει χωρίς εξήγηση.
Το ΔΗΚΚΙ είχε δική του ομάδα αντιπροσώπων, η οποία κατέθεσε πρόταση με τις θέσεις του. Ψήφιζε ενιαία και στήριξε κατά βάση τις προτάσεις που κατέβαζε η Πλατφόρμα και το ψηφοδέλτιό της. Δεν έβαλε όμως επίσημα δικούς του υποψηφίους στο ψηφοδέλτιο της Πλατφόρμας εμμένοντας στην απόφαση του Συνεδρίου του να μην αυτοδιαλυθεί μέσα στο ενιαίο κόμμα αλλά να παραμείνει ως συνεργαζόμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι η μέχρι τώρα πορεία του με τον ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχισθεί, χωρίς όμως τις ιδεολογικές δεσμεύσεις που απαιτεί η μετατροπή του τελευταίου σε ενιαίο κόμμα. Ορισμένα αντιπρόσωποί του πάντως από Αθήνα και Κρήτη (Κρητικός, Μπούτρης, Μαυρουδής) έθεσαν υποψηφιότητα με την Πλατφόρμα, υποστηρίζοντας ότι έδρασαν με δική τους πρωτοβουλία λόγω της δέσμευσης που είχαν αναλάβει στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέχτηκαν.