Αμφιλεγόμενα μεθεόρτια για το νεόκοπο ΣΥΡΙΖΑ

Αμφιλεγόμενα για πολλούς, θλιβερά για άλλους και ικανοποιητικά για ελάχιστους τα μεθεόρτια των φίλων του νεόκοπου ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα του ιδρυτικού του συνεδρίου δεν απογοήτευσαν μόνο, αλλά και εξόργισαν σφόδρα κάθε καλόπιστο παρατηρητή.

Σʼ αυτό το πολλά υποσχόμενο συνέδριο θριάμβευσε ο ΠΑΡΩΠΙΔΙΚΟΣ ΦΡΑΞΙΟΝΙΣΜΟΣ. Ένας φραξιονισμός πέρα από κάθε στοιχειώδη λογική και προβλεπτικότητα για το ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ. Ένας φραξιονισμός, τέλος, που καταργεί εθελότυφλα τη μοναδική αξιόπιστη λύση για την έξοδο της χώρας μας και του λαού μας από την αδιέξοδη και δυσβάστακτη κρίση, σε περίοδο μάλιστα που η ΝΔ πνέει τα λοίσθια.

Έγραφα την περασμένη Πέμπτη και δημοσιεύτηκαν την περασμένη Κυριακή τα ακόλουθα: «Ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυτοδιαλυθεί, προκειμένου να δημιουργηθεί ο ΝΕΟΣ ΣΥΡΙΖΑ των μελών του, χωρίς να απεμπολήσει την ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΕΥΣΗ. Εάν υπαναχωρήσει την τελευταία στιγμή για να τα βρει με τους σαφέστατα μειοψηφικούς θιασώτες των συνιστωσών, ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ». Εύχομαι –εξυπακούεται- να μην επαληθευτεί η, εισαγόμενη με το ήδη δικαιωθέν «εάν», πρόβλεψή μου.

Τα όσα υποστήριξα στο προηγούμενο άρθρο μου υπέρ του Αλέξη Τσίπρα, δεν τα παίρνω πίσω. Τον κατηγορώ, όμως, εντονότατα για την ΕΝΔΟΤΙΚΗ στάση του απέναντι στις ξεσαλωμένες συνιστώσες. Τα περί «εύλογου χρόνου» για τη διάλυσή τους είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Ο «εύλογος χρόνος», αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις Γλέζου και Λαφαζάνη, θα διαιωνιστεί. Οι φιλοδοξίες των δύο και πολλών άλλων ακόμα είναι αχαλίνωτες.

Οι εν λόγω Ηρακλείς των συνιστωσών μέχρι και το 74% της προεδρίας του Τσίπρα ήθελαν να ψαλιδίσουν χοντρά! Αυτό δεν θα συνέβαινε αν ψήφιζαν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τον πρόεδρο, όπως επιδίωκαν οι συνιστωσιάρχες; (Ο ασυγκράτητος για τη μελλοντική κυριαρχία του, Λαφαζάνης, καταλόγισε στον Τσίπρα «προσπάθεια ηγεμόνευσης και επιβολής σιωπητηρίου». Τον ερωτώ: Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥΤΑΣΙΚΟ κόμμα σημαίνει ηγεμόνευση και σιωπητήριο;)

Έρχομαι τώρα στην κατάπτυστη ΜΕ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ συγκρότηση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και ερωτώ ως απλός πολίτης (και όχι ως πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ): Πού θα έβρισκε ο μέχρι τότε ΣΥΡΙΖΑ του 4% τα ποσοστά που συγκέντρωσε στις δίδυμες εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2012 χωρίς τους αντιμνημονιακούς υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ; Πού; Το «ευχαριστώ» ήταν ο έμμεσος εξοβελισμός τους από την Κεντρική Επιτροπή του νέου φορέα στον οποίο δικαιωματικά ανήκουν. Εύγε σας!

Και ερωτώ ακόμα: Με ποιο δικαίωμα, διά του σταυρού προτίμησης, εξευτελίσατε τον Στάθη Παναγούλη, αδερφό του ήρωα Αλέκου Παναγούλη, που και εκείνος βασανίστηκε απάνθρωπα από τη χούντα; Κάνατε το καθήκον σας, νομίζετε, επειδή βάλατε σταυρό προτίμησης στον εργατολόγο καθηγητή Μητρόπουλο; Αν δεν είχε αυτήν την όντως πολύ σημαντική ιδιότητα, θα έμενε κι αυτός στην απʼ έξω, όπως ο Στάθης Παναγούλης. Είναι βέβαιο.

Άλλοι βουλευτές του ΕΚΜ διείδαν εγκαίρως την… αθώα αυτή τακτική της… αποπασοκοποίησης και απέφυγαν τις προσωπικές ταπεινώσεις, με πρώτη και καλύτερη τη Σοφία Σακοράφα, η οποία δεν εποφθαλμιούσε τα οφίκια της Κεντρικής Επιτροπής. Θα θυμίσω στους αναγνώστες και ιδιαιτέρως σε ορισμένους ανεκδιήγητους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι η Σοφία Σακοράφα: Υπήρξε πρωταθλήτρια του ακοντισμού, ασχολούμενη με το αγώνισμα από ηλικίας 15 ετών. Κατέρριψε το δικό της πανελλήνιο ρεκόρ 17 φορές. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1982, αγωνιζόμενη στο διεθνές μίτινγκ «Βαρδινογιάννεια», πέτυχε το ασύλληπτο εκείνη την εποχή παγκόσμιο ρεκόρ 74,20 μέτρων, όταν άλλες ακοντίστριες διεθνώς με δυσκολία έφθαναν τα 72 μέτρα.

Πέρα από τα προαναφερθέντα, το μέγα κατόρθωμα της Σακοράφα ήταν να αγωνιστεί σε ηλικία 47 (!) ετών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 με τα χρώματα της Παλαιστίνης, ώστε να μη μείνει η καταταλαιπωρημένη και πολύπαθη αυτή χώρα χωρίς αθλητική εκπροσώπηση στην πατρίδα του Ολυμπισμού. Πράξη που μαρτυράει ταυτόχρονα και τη βαθύτατη ανθρωπιστική της πολιτικοποίηση, την οποία εκδήλωνε από τα σπουδαστικά της χρόνια. Προσθέτω ότι εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στη Β΄ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ και με 33.503 σταυρούς στις εκλογές του 2007, ενώ στις εκλογές του Μαΐου του 2012 εκλέχθηκε πανηγυρικά στην ίδια περιφέρεια ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, καταταγείσα ΠΡΩΤΗ του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου με 71.407 σταυρούς!

Θα κλείσω, συμφωνώντας απόλυτα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή Οικονομικών Στάθη Κουβελάκη. Ιδού οι καίριες επισημάνσεις του: «Οι δραματικές εξελίξεις της προτελευταίας μέρας του συνέδριου, δυστυχώς επιβεβαίωσαν πλήρως και τις πλέον απαισιόδοξες εκτιμήσεις για τις συνέπειες της επιλογής διεξαγωγής ενός συνέδριου βιαστικά οργανωμένου, εσωστρεφούς, επικεντρωμένου σε οργανωτικά θέματα, μακριά από τα καυτά προβλήματα των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Ενός παράδοξου ιδρυτικού συνέδριου που κατέληξε να δημιουργεί πολύ περισσότερα, και, προπαντός, πολύ σοβαρότερα προβλήματα απʼ όσα έλυσε ή επιχείρησε να λύσει». Την Τρίτη ο συντάκτης της «Εφημερίδας των Συντακτών» Νίκος Σβέρκος έγραψε για… «μοναδική ίσως παραφωνία άρθρου του οικονομολόγου και μέλους της ΚΕ Στάθη Κουβελάκη, που παραμένει αναρτημένο από την Κυριακή στην ιστοσελίδα ʽʽ…Ίσκραʼʼ». Μιλάει για… ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ο επιμελής συνάδελφος, ξεχνώντας όμως την ουσία. Πρόκειται στην πραγματικότητα για ηχηρότατο και ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ που, έστω και εκ των υστέρων, ενδέχεται να περιστείλει τα κακώς κείμενα στο ΝΕΟ ΣΥΡΙΖΑ.

ΥΓ.: Μετά την τραγελαφική φαρσοκωμωδία της Τετάρτης μέχρι τα ξημερώματα της Πέμπτης, με βουλευτές της δικομματικής κυβέρνησης να αγωνιούν για την επιψήφιση ενός αληθινού εκτρώματος πολυνομοσχεδίου, το επόμενο άρθρο μου θα ασχοληθεί με την αυτοκαταστροφικώς δίβουλη στάση του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος εξευτελίζεται από τους κρατούντες και εξακολουθεί να σιωπά, ψηφίζοντας μάλιστα νομοσχέδια που του προκαλούν αλλεργία λόγω ριζικής διαφωνίας.