Φορολογικό: εξ’ ορισμού άδικο
Απαρχής να επισημάνουμε ότι κάθε φορολογικό σύστημα που δεν λαμβάνει υπʼ όψη του, το λεγόμενο «οικογενειακό εισόδημα», αλλά τα επιμέρους εισοδήματα των μελών ενός νοικοκυριού, είναι εξʼ ορισμού άδικο. Επʼ αυτού θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα. Ας πάρουμε ένα νοικοκυριό που έχει δύο μέλη εκ των οποίων είναι εργαζόμενος ή συνταξιούχος μόνο ένα μέλος –κι ένα άλλο νοικοκυριό στο οποίο μπαίνουν δύο μισθοί ή δύο συντάξεις. Έστω ότι και τα δύο νοικοκυριά έχουν καθαρό οικογενειακό εισόδημα 2.000 ευρώ τον μήνα. Όμως ενώ τα δύο νοικοκυριά έχουν το ίδιο καθαρό οικογενειακό εισόδημα θα φορολογηθούν άνισα –το νοικοκυριό με το ένα εισόδημα (ένα μισθό ή μια σύνταξη) θα φορολογηθεί κατά πολύ περισσότερο απʼ ότι το νοικοκυριό με τους δύο μισθούς ή τις δύο συντάξεις, καθότι το φορολογικό σύστημα φορολογεί ατομικά εισοδήματα κι όχι οικογενειακά. Την παραλογία γενικά του κρατικού συστήματος τη ζήσαμε με την τελευταία περικοπή που έγινε στις συντάξεις. Έτσι μια σύνταξη των 1.800 ευρώ τσεκουρώθηκε γιατί θεωρήθηκε υψηλή, ενώ δύο συντάξεις των 900 ευρώ περιφρουρήθηκαν γιατί θεωρήθηκαν (και είναι) χαμηλές συντάξεις. Όμως το νοικοκυριό που έχει μόνο μια σύνταξη 1.800 ευρώ είδε το οικογενειακό εισόδημά του να μειώνεται σημαντικά, ενώ το νοικοκυριό με τις δύο συντάξεις των 900 ευρώ δεν υπέστη μείωση στο οικογενειακό του εισόδημα. Με άλλα λόγια: όσο οι κρατούντες βλέπουν τα δένδρα κι όχι το δάσος, θα παίρνουν λαθεμένες αποφάσεις.
•Έτσι δεν βλέπουν και το δάσος των νοικοκυριών που δεν έχουν κανένα εισόδημα και τα οποία πρέπει να προστατευθούν με άμεσα μέτρα προστασίας. Ασφαλώς οι κρατούντες δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα όλων των χιλιάδων ανέργων, μπορούν όμως να σκύψουν πάνω από τα νοικοκυριά με μηδενικό εισόδημα και να τα ανακουφίσουν –τρόποι υπάρχουν. Γενικά, η κρατούσα κατάσταση πρέπει να αρχίσει να βλέπει νοικοκυριά κι όχι άτομα, έτσι θα μπορεί να παίρνει δίκαιες αποφάσεις και να αναγνωρίζει τις επείγουσες ανάγκες.
ΥΓ.: Ο Θ. Πάγκαλος θεωρείται και είναι πολιτικός ανατροπέας. Εσχάτως όλο και περισσότερο πιάνω τον εαυτό μου να συμφωνεί με τις απόψεις που εκφράζει για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Τι συμβαίνει; Μπας και έγινα… παγκαλικός;