Τραπεζικός Δούρειος Ίππος
Η αναγκαιότητα δημιουργίας Ελληνικής Επενδυτικής Τράπεζας, με κύριο σκοπό την χρηματοδότηση υποδομών, την εξασφάλιση ρευστότητας στην αγορά και την υλοποίηση μακροπρόθεσμων, θεσμικών επενδύσεων, σε τομείς κρίσιμους για την επιβίωση της εθνικής οικονομίας είχε περιγραφεί σε ανύποπτο χρόνο με εύλογη λεπτομέρεια από το Ίδρυμα Κοινωνικής Μηχανικής & Ανάπτυξης. Η Επενδυτική Τράπεζα «Institution for Growth in Greece» (εφεξής «ΕΤ/IGG»), «υποχρεωτική επιλογή»-πρόταση του γερμανού υπουργού Οικονομικών, παρουσιάζει ορισμένες «εσκεμμένες» ατέλειες.
Πρώτον, η ΕΤ/IGG δεν θα είναι ελληνική. H έδρα της θα βρίσκεται στο Λουξεμβούργο, προφανώς για την αποφυγή του υψηλού ελληνικού country risk και θα συγκροτηθεί από κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, της γερμανικής KfW και της Ελλάδος. Τι ποιότητας (μετρητά, ακίνητα, απαιτήσεις, εγγυήσεις) και τι ποσότητας θα είναι ακριβώς τα κεφάλαια τα οποία καλείται η χώρα μας σε αμέσως επόμενο στάδιο να συνεισφέρει στην ET/IGG; Θα είναι μονομιάς το ίδιο το ΤΑΙΠΕΔ με την περιουσία του;
Αντί αυτού, γιατί όχι να εκχωρήσει απαιτήσεις πλέον του ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ, ήτοι τις απαιτήσεις της ελληνικής πολιτείας για πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις και την αποπληρωμή κατοχικών δανείων από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γερμανίας; Θα εξασφαλίσει για την Ελλάδα την απόκτηση της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ET/IGG, υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, θα πρόκειται δε για συμβατή μέθοδο κεφαλαιακής ενίσχυσης, σύμφωνη με τη συνήθη ευρωπαϊκή πρακτική, όπως την έχουμε δει να διαμορφώνεται στην κεφαλαιακή διάρθρωση οργανισμών όπως ο EFSF, ο ESM, ακόμα και το ΤΧΣ, και, υπό προϋποθέσεις, θα μπορεί να αποτελέσει εργαλείο χρηματοδότησης και άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Ταυτοχρόνως θα αποτελεί και έμμεση αναγνώριση των απαιτήσεων αυτών της Ελληνικής πολιτείας σε γερμανικό επίπεδο.
Δεύτερον, η ET/IGG θα υποκαταστήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η ET/IGG σκοπεύει να δανειοδοτεί εμπορικές και άλλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, να διαχειρίζεται τα ευρωπαϊκά κονδύλια στη μετά-ΕΣΠΑ εποχή, και να εκτείνει τη δράση της σε θέματα που άπτονται του καθορισμού νομισματικής πολιτικής.
Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες στην Ελλάδα προσπαθούν, μέσω διαδικασιών ανακεφαλαιοποιήσεων, να επουλώσουν τις πληγές που τους άνοιξαν τα «κουρέματα» του PSI και της εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων, ευρισκόμενες εν παραλλήλω σε καθεστώς ιδιότυπης επιτροπείας-ομηρείας μέσω του ΤΧΣ από τους δανειστές μας, η ET/IGG των ευρω-συνεταίρων μας, εκμεταλλευόμενη ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα (υψηλή πιστοληπτική ικανότητα, αποφυγή ρίσκου χώρας, τεράστια ρευστότητα, μηδενικό δανεισμό, πολιτική χαμηλών επιτοκίων, κλπ), στα οποία οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να αντιτάξουν αποτελεσματικές άμυνες, σύντομα θα τις απογυμνώσει από την πελατειακή βάση των θεσμικών, στην αρχή, πελατών τους (βιοτεχνία, βιομηχανία, αλυσίδες λιανικού εμπορίου, εφοπλισμός) και των μη θεσμικών εν συνεχεία, καθώς και από τη ρευστότητα που παρέχει η φιλοξενία και διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και θα τις οδηγήσει σταδιακά στη συρρίκνωση και, εν τέλει, στην εξαφάνιση.
Αντίστοιχες θα είναι και οι υπαρξιακές επιπτώσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος ως προς την εγχώρια νομισματική πολιτική.
Τρίτον, η Επενδυτική Τράπεζα θα αποτελέσει πρόπλασμα για την εφαρμογή ολοκληρωτικής ευρω-Γερμανικής πολιτικής για το Νότο της Ευρώπης. Τεράστια κεφάλαια ιδιωτών και θεσμικών από τις εμπορικές τράπεζες του ευρωπαϊκού νότου της κρίσης κατευθύνονται, εν μέσω κρίσης αξιοπιστίας των τραπεζικών συστημάτων των χωρών αυτών, στις βόρειες χώρες και σε γερμανικές, ως επί το πλείστον, τράπεζες, και, εν συνεχεία, επαναπροωθούνται στις χώρες του νότου υπό τη μορφή επενδυτικών σχημάτων που χορηγούν δάνεια αναζωογόνησης της οικονομικής δραστηριότητας. Αυτή η «διευκόλυνση» είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και ιδιαιτέρως επικερδής, αφού περιλαμβάνει όχι μόνο τον πολιτικό έλεγχο στις οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου, αλλά ταυτοχρόνως και σημαντικά χρηματικά κέρδη από διαχείριση τόκων και λοιπών χρηματοοικονομικών πράξεων. Στρατηγικά δε, δημιουργεί διασφαλισμένη ζήτηση γερμανικών επενδύσεων στην αλλοδαπή.
Άριστο υπόδειγμα γερμανικής αλληλεγγύης μέσω τραπεζικής ενοποίησης, ενιαίου ελέγχου και κοινής νομισματικής πολιτικής… A la carte έλεγχος οικονομιών ευρωπαϊκών κρατών στο πλαίσιο λειτουργίας μηχανισμών Γερμανικού ελέγχου σε μια συγκεκαλυμμένη δικτατορία του «επενδυτικού ευρώ»!
Η Ελλάδα, πριν δεσμευτεί με την υπογραφή της, απαιτείται να μελετήσει τις κινήσεις της και για ένα ακόμη λόγο. Η μακροχρόνια πρόσδεσή της σε τέτοιου είδους μηχανισμούς, που πρακτικώς θέτουν βασικά κυριαρχικά δικαιώματα της επί ενεργειακών πηγών και περιουσιακών στοιχείων της που σχετίζονται με αυτές, υπό καθεστώς τυπικής ή άτυπης ενεχυρίασης, έναντι εξασφάλισης κάποιας μορφής ελεγχόμενης χρηματοδότησης εντός του εγχώριου, ασφυκτικού -λόγω έλλειψης ρευστότητας- χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος, ενδέχεται να ισοδυναμεί με ιδιαιτέρως κρίσιμη προσφορά κρίσιμου γεωπολιτικού πλεονεκτήματος στην Ευρώπη, στο Ευρώ και στη Γερμανία κατ’ επέκταση, γεγονός που μάλλον δεν θα περάσει απαρατήρητο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.