Το «πιστοποιητικό»…

Αντικατοπτρίζει τη χειρότερη μορφή ξενοδουλείας που έχει γνωρίσει ποτέ αυτός ο τόπος. Κι αυτή η άφιξη του δυνάστη, θα ανοίξει τον πολιτικό τάφο για τους δυο συνεταίρους της εξουσίας. Δεν πρόκειται για επίσκεψη ενός ξένου επισήμου, αλλά για επίδειξη κυριαρχίας του νέου Φύρερ της Γερμανίας, στην υποδουλωμένη Ελλάδα. Την ημέρα τις αφίξεώς του, δύο μορφές αντιδράσεως μπορούν να κάνουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις ΕΝΩΜΕΝΕΣ: Ή να προσκαλέσουν τον λαό σε μια γιγαντιαία συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την γερμανική πρεσβεία ή από το Μέγαρο Μαξίμου, ή να γίνει το αντίθετο. Δηλαδή, να μείνει ο κόσμος στα σπίτια του, να ερημώσει τελείως το κέντρο της Αθήνας και να αναρτηθούν παντού μαύρες σημαίες.

Διότι κάποτε, επιτέλους, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις θα πρέπει να σηματοδοτήσουν τον αγώνα εθνικής Αντιστάσεως. Κι αυτός ο αγώνας, στόχο θα έχει την έξοδο από την γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα. Το ίδιο καλούνται να πράξουν όλες οι χώρες του Νότου, για να λήξει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η νέα Κατοχή. Δεν υπάρχει άλλη λύση και να μην τρέφουμε αυταπάτες. Οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας, που θα υποδεχθούν τον Σόιμπλε, θυμίζουν τον φρούραρχο υποστράτηγο Χρ. Καβράκο, τον νομάρχη Κ. Πεζόπουλο και τον δήμαρχο Αθηναίων Αμβρόσιο Πλυτά, που παρέδωσαν συμβολικά στους Γερμανούς την ανοχύρωτη και άμαχη πόλη. Τότε, το γερμανικό μάρκο έδωσε το πρώτο κατοχικό χτύπημα στον πληθυσμό της Ελλάδας. Οι κατακτητές «εσκούπισαν» την αγορά.

Σήμερα, το ευρώ εβύθισε την οικονομία στην διάλυση και τα πάντα περιήλθαν στην διαχείριση των απογόνων του Χίτλερ, χάρις στα κατάπτυστα Μνημόνια. Δεν πρόκειται να υπάρξουν «συνομιλίες» της συγκυβέρνησης με τον Γερμανό Ύπατο Αρμοστή. Διαταγές έρχεται να δώσει. «Εκτελέσεις» χιλιάδων πολιτών έρχεται να υπογράψει. Ήδη τις περασμένες εβδομάδες είδαμε ξεκάθαρα το εφιαλτικό σκηνικό. Πραγματική κυβέρνηση είναι η «τρόικα», η οποία πήγε σε όλα τα υπουργεία, έκανε ελέγχους, έδωσε προσταγές και τελεσίγραφα. Ζήτησε καταλόγους ονομαστικούς των υπαλλήλων που θα εξοντωθούν. Κι είδαμε υπουργούς-οργανέτα να δηλώνουν με σοβαροφάνεια, ότι οι συνομιλίες με την «τρόικα», «πήγαν πολύ καλά»! Και δεν κοκκίνισαν από ντροπή.

Ο ανάπηρος (κυρίως στο μυαλό) Σόιμπλε, έρχεται για να φέρει καινούργια «μέτρα», διότι στόχος του είναι να διαλύσει τελείως την Ελλάδα σαν χώρα και να εξαθλιώσει τον λαό της, ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί. Ο Αντώνης Σαμαράς, προκειμένου να αποπροσανατολίσει την προσοχή των πολιτών από το τσουνάμι των μέτρων που έρχονται, επιδίδεται σε μικροκομματικά πυροτεχνήματα, με την ελπίδα να… εντυπωσιάσει τους ψηφοφόρους του. Επίστεψε ότι είναι δυνατόν να τονώσει τη χαμένη πίστη του συντηρητικού κόσμου προς το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα, με κάλεσμα για… «ενότητα της Κεντροδεξιάς»! Όλοι οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί, δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν, ότι ο κόσμος έχει χάσει την πίστη του προς όλες τις ιδεολογίες. Δεν τον ενδιαφέρει, ούτε η Δεξιά, ούτε το Κέντρον, ούτε η Αριστερά, ούτε όλες οι παραλλαγές τους. Αισθάνεται την ίδια απέχθεια προς όλους. Όλοι τον επρόδωσαν. Και θα ακολουθήσει εκείνον -αδιακρίτως χρώματος- που θα σαλπίσει ξεκάθαρα την εθνική απελευθέρωση και το ξέσκισμα των Μνημονίων.

Γνώρισμα της Μεταπολιτευτικής εποχής, είναι το ξέφτισμα των ιδεολογιών. Διότι ανίκανοι πολιτικοί, κινούμενοι -οι περισσότεροι- κάτω από την μπαγκέτα ξένου μαέστρου, έκαναν «ιδεολογία» το χρήμα, την κομπίνα και την φαυλότητα. Οι ιδέες κυλίστηκαν στις λάσπες. Δεν έχουν πλέον κανένα αντίκρισμα. Φυσικά, δεν φταίνε οι ιδέες, αλλά εκείνοι που ασέλγησαν επάνω τους. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, συμμέτοχος στην πολιτική της υποτέλειας, με καθυστέρηση απεκάλυψε, ότι τις ημέρες που είχε ξεσπάσει το θέμα της ΕΡΤ, ο Αντώνης Σαμαράς είχε αποφασίσει την προσφυγή στις κάλπες. Βερολίνο και Βρυξέλλες όμως, του απηγόρευσαν αυτή τη λύση! «Ποιαν άλλην χρείαν έχομεν μαρτύρων» για το γεγονός, ότι η Ελλάδα σήμερα κυβερνάται από ξένα κέντρα, κι ότι οι «συμμαχικές» κυβερνήσεις δεν αποτελούν παρά εκτελεστικά όργανα των αποφάσεων της γερμανοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ενώσεως; Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ έχουν παραδώσει τα «κλειδιά» της πατρίδας μας, στους ξένους. Άλλοι κανονίζουν τα του οίκου μας, κι όχι εμείς. Κι ο ιδιότυπος «Αριστερός» κ. Κουβέλης, εκφραστής μιας ακατάληπτης σουρεαλιστικής ιδεολογίας, την οποίαν ασπάζονται όχι πάνω από δεκαπέντε άτομα, επανέλαβε ότι, εκείνο που επιθυμεί, είναι η παραμονή μας, με κάθε θυσία, μέσα στο γκέτο της Ευρωζώνης! Κι έχει την αφέλεια ο πρωθυπουργός να πιστεύει, ότι μπορεί να συζητήσει με την Μέρκελ για το πρόβλημα της ανεργίας των νέων… Με ποιαν; Με την μέγαιρα του Βερολίνου, η οποία επεδίωξε και επιθυμεί τον αφανισμό της νεολαίας μας, ώστε να μην έχει πλέον καμία προοπτική η Ελλάδα.

Ο κ. Σαμαράς ή μας κοροϊδεύει ασύστολα, ή είναι πολιτικά αστοιχείωτος. Και τα δύο είναι εξ ίσου κατακριτέα. Σοβαρά, είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς, ότι μπορεί να βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο, αυτός ο αταίριαστος «γάμος» Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ; Οι Νεοδημοκράτες μέμφονται τον κ. Σαμαρά, διότι ανέστησε το πολιτικό πτώμα του ΠΑΣΟΚ και του έδωσε τη δυνατότητα, από τον πάτο των τελευταίων εκλογικών αποτελεσμάτων, να γίνει κυβέρνηση. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που κατέστρεψε την Ελλάδα (που διατηρεί στο δυναμικό του ολετήρες σαν τον Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου) δεν έχει αρχές, αλλά ενδιαφέρεται μόνον για την… «αρχή», δηλαδή την εξουσία. Σαμαράς και Βενιζέλος αλληλοϋποβλέπονται και αλληλοστηρίζονται. Αυτού του είδους οι «πολιτικοί φίλοι», θυμίζουν τον σαρκασμό του Μάρκου Αυρηλίου: «Μ’ όλο που περιφρονούν ο ένας τον άλλο, περιποιούνται ο ένας τον άλλον. Και μ’ όλο που θέλουν να υπερέχουν ο ένας του άλλου, υποχωρούν ο ένας στον άλλο».

Ο Μακιαβέλι στον «αντίλογό» του, σκιαγραφεί έναν «οδηγό», όπου η πολιτική και η ηθική χωρίζονται κάθετα. Εκεί, αναλύεται όχι το «δέον» για τους λαούς, αλλά το συμφέρον για τους ηγέτες τους. Έτσι ο «ηγεμόνας» του Μακιαβέλι, έγινε και μένει η σύνοψη και το σύμβολο του πολιτικού αμοραλισμού. Κι αυτόν τον αμοραλισμό, δυστυχώς, τον βιώνουμε στις μέρες μας. Κύριος εκφραστής του, είναι ο λαογδάρτης Στουρνάρας. Η πολιτική πορεία του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του κυβερνητικού «εταίρου», φέρνει στην μνήμη, την διακυβέρνηση της Γαλλίας από τον Μαρζαρίνο, ο οποίος αφού λεηλατούσε το δημόσιο ταμείο, μάζευε τεράστια περιουσία, και παρεμπιπτόντως, «ευλογούσε» συγγενείς και «ευνοουμένους» του (υπήρχαν και τότε… «Τσοχατζόπουλοι»)!

Η Νέα Δημοκρατία, ξέθαψε το ΠΑΣΟΚ, για να το κάνει συνένοχο στη διάλυσή της Ελλάδας. Αμφότερα τα δύο κόμματα, ενώ ετοιμάζονται -κατά διαταγήν του Βερολίνου- να μας φορτώσουν και νέα μέτρα, εμφανίζονται σαν… «σωτήρες» της χώρας… Ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» έγραφε, ότι: «Δίκαιο είναι ό,τι δημιουργεί και προστατεύει την ευδαιμονία της πολιτείας και των μελών της». Η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ όχι μόνον δεν προστατεύει τέτοια ευδαιμονία, αλλά φροντίζει, το «ευρωπαϊκό συμφέρον», αποκλειστικά, το οποίο είναι εκ διαμέτρου αντίθετο προς τα ελληνικά συμφέροντα. Στην Ελλάδα, αλλά και σε όλες τις χώρες του Νότου, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν μια πραγματικότητα: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι μια απάτη. Αποτελεί τον μανδύα κάτω από τον οποίο κρύβεται η γερμανική δικτατορία, η αισχρή παγκοσμιοποίηση, που θέλει να κάνει τα κράτη, πολτό. Θέλει να σβήσει την έννοια του έθνους. Κι όσο πιο γρήγορα σημειωθούν ρήγματα μέσα σ’ αυτό το «γερμανικό τείχος» κι όσο πιο σύντομα επιστρέψουν οι λαοί στα εθνικά τους νομίσματα, τόσο ταχύτερα θα σημειωθεί οικονομική ανάκαμψη. Μόνο τότε, το γερμανικό τέρας θα συντριβεί πάνω στην τέφρα του προηγούμενου Γ’ Ράιχ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι στην Γαλλία, μόλις τώρα οι μάζες αφυπνίζονται και διαπιστώνουν ότι συμβαίνει και σ’ αυτούς, όσα βιώνουμε στην Ελλάδα. Ο επιχειρηματικός μαρασμός καλπάζει και ξένοι παίρνουν στα χέρια τους τις μεγάλες εταιρείες. Καταδέχεται ο «σοσιαλιστής» Ολάντ να παίξει τον ρόλο του Πεταίν; Τον δεσποτισμό της Γερμανίας πάνω στην χώρα του; Στην χώρα που διεκήρυξε τις ιδέες της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας;

Η τραγική μας συγκυβέρνηση, και γενικώς όλοι οι ευρωλάγνοι, χαρακτηρίζονται από διπλωματική τύφλωση και ανικανότητα. Παίρνουν σαν δεδομένο, ότι πρέπει να κινούνται αποκλειστικά μέσα στον «ευρωπαϊκό χώρο» κι επομένως να υπακούουν στις εντολές και να υποκύπτουν στις απειλές των Βρυξελλών, αλλά και της Ουάσινγκτον. Ο καθηγητής κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης, παρατηρούσε σε μια μελέτη του, ότι: «οι δικοί μας νεωτεριστές, είτε δεν έχουν καταλάβει τη σημασία να έχει ένας λαός εθνική συνείδηση, είτε για κάποιο δυσεξήγητο λόγο, τη θυσιάζουν στο βωμό της (δήθεν) ιστορικής αντικειμενικότητας. Και σ’ αυτήν την προσπάθεια βρίσκουν πρόθυμους βοηθούς, μερικούς από τους δικούς μας πολιτικούς. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το έγκλημα, αφού περί εγκλήματος πρόκειται. Γιατί οι δικοί μας πολιτικοί κρύβουν πίσω από την θεωρία του «εκσυγχρονισμού» την έμφυτη πνευματική και πολιτική τους υποταγή στην αμερικανική πολιτική, ευελπιστώντας να εξασφαλίσουν το αναγκαίο για την πολιτική τους καριέρα, πιστοποιητικό καλής διαγωγής…». Τέτοιο «πιστοποιητικό» για την πολιτική της επιβίωση, ζητά όχι μόνον από την Ουάσινγκτον, αλλά κυρίως από το Βερολίνο, η κατοχική συγκυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου.

Η εξωτερική πολιτική της συγκυβέρνησης, διακρίνεται από έλλειψη φαντασίας, ευελιξίας, και κυρίως από έλλειψη πολιτικού θάρρους. Και εξαντλείται στο να επιζητεί «πιστοποιητικό υποταγής» και «καλής διαγωγής» απέναντι στην «τρόικα». «Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν και θέλουν να μας διατιμήσουνε, θέλουν και να μας σκοτώσουν», έλεγε ο Μακρυγιάννης για «τον Κόντε Λάλα Μεταξά και τον εκλαμπρότατον Κωλέτη και άλλους», τους οποίους εχαρακτήριζε σαν προσκυνημένους. Σήμερα, οι κυβερνώντες μας παραδίδουν βορά στον Μινώταυρο της «τρόικας», να μας «διατιμήσει» και να μας εξοντώσει. Κι έτσι ελπίζουν, να εξασφαλίσουν το «πιστοποιητικό» που τους χρειάζεται. Μας απειλεί ο Ράιχενμπαχ, μας απειλεί ο Βεστερβέλε, η μαντάμ Μέρκελ, και αναμένουμε τον Σόιμπλε, για να υποστούμε από τον νέο Φύρερ, τον χειρότερο εξευτελισμό και την κορυφαία εθνική ταπείνωση. Θα ακούσουμε πάλι τα πρωθυπουργικά ψεύδη, περί… «ανταλλαγής απόψεων» με τον ανάπηρο αποικιοκράτη. Ο Τσέχος ποιητής Γίρζι Πάρικ, τον καιρό της «Άνοιξης της Πράγας», έγραψε έναν στίχο, που αποκτά τραγική επικαιρότητα: «Σε στάση προσοχής, είναι δύσκολη η ανταλλαγή απόψεων…».

ΥΓ.: Στο άρθρο της περασμένης Κυριακής, από λάθος επανελήφθη ο τίτλος «Πώς θα πάμε σε εκλογές», του κειμένου της 30ής Ιουνίου. Ο τίτλος του άρθρου της 7ης Ιουλίου, ήταν «ΟΧΙ, κ. ΣΟΪΜΠΛΕ». Ζητούμε την κατανόηση των αναγνωστών, και για αρκετά «τυπογραφικά» λάθη.