«ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο;»

Τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αισιοδοξούν ότι η από εδώ και πέρα πορεία του κόμματος θα είναι σταθερά ανοδική αφού εκ των πραγμάτων λήγει η περίοδος της εσωστρέφειας που δημιουργούν σε κάθε κόμμα οι συνεδριακές διαδικασίες, δημιουργούνται «σταθερές» για την λειτουργία του κόμματος που θα απορροφήσουν αργά ή γρήγορα τις όποιες μετασυνεδριακές γκρίνιες. Με βάση τα παραπάνω σχεδιάζουν την πολιτική εξόρμηση του κόμματος με το δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο» πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί η προεκλογική εκστρατεία, δίλημμα το οποίο εκτιμούν ότι θα αποδώσει αφού θα ασκήσει πίεση τόσο σε ψηφοφόρους του ΚΚΕ, της ΔΗΜΑΡ αλλά και του ΠΑΣΟΚ όσο και σε ψηφοφόρους της συντηρητικής παράταξης που είναι απογοητευμένοι από τη μέχρι τώρα πορεία της δικομματικής πλέον συγκυβέρνησης.

Στα επιτελικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί η άποψη ότι η όποια διαφοροποίηση στελεχών και ομάδων μεσοπρόθεσμα δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στην πορεία του κόμματος αλλά αντίθετα η ύπαρξη για παράδειγμα της «Αριστερής Πλατφόρμας» (με όποιο ποσοστό πάρει σήμερα στην εκλογή της κεντρικής επιτροπής) θα λειτουργεί προωθητικά αφού έχει τον τρόπο να απευθύνεται σε ένα αριστερό ακροατήριο που την θεωρεί εγγύηση ότι δεν θα αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε ένα κλασσικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, διαψεύδοντας έτσι τις προσδοκίες των αριστερών ψηφοφόρων που ευελπιστούν σε μία κυβέρνηση της αριστεράς που δεν θα θυμίζει σε τίποτα τα όσα έκανε για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο ξεκίνησε από αριστερά – ριζοσπαστικά συνθήματα για να καταλήξει σήμερα στην πολιτική αναξιοπιστία.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν το ρεπορτάζ (βράδυ Παρασκευής) αυτό που κυριαρχούσε ανάμεσα στους συνέδρους ήταν όπως είναι φυσικό η ηχηρή παρέμβαση του ιστορικού στελέχους της αριστεράς Μ. Γλέζου ο οποίος στην ομιλία του διαφώνησε έντονα για την πρόταση περί διάλυσης των συνιστωσών που ίδρυσαν και αποτελούν τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και πρότεινε να υπάρχει συλλογική τριμελής ηγεσία σε κάθε όργανο του κόμματος από τη βάση μέχρι την κορυφή.

Χαρακτηριστικό της έντασης της διαφωνίας του Μ. Γλέζου είναι η παρακάτω αναφορά:

«Κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει για τον άλλο. Μας ζητάνε να διαλυθούμε , εμάς που ιδρύσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ και αποφασίσαμε την κοινή δράση, να τείνουμε χέρι συνεργασίας προς τις δυνάμεις της αριστεράς και να φέρουμε το λαό στην εξουσία. Με βάση αυτά και τη διακήρυξη για ανατροπή της κυβέρνησης, της «τρόικας» και του συστήματος, φτάσαμε από το 3% στο 27%. Μόνος του ο ΣΥΝ δεν το είχε καταφέρει, πότε έμπαινε και πότε δεν έμπαινε στη Βουλή. Αποτέλεσμα έφερε η συμφωνία με την οποία φτάσαμε ως εδώ. Το όχημα το έσερναν κάποια άλογα, που τα λέτε συνιστώσες, τώρα αυτά τα άλογα θέλουμε να στα σκοτώσουμε. Εσύ πως μπορείς να αποφασίζεις για εμάς, με ποιο δικαίωμα ; Είμαστε εμείς που δεν θέλουμε να αυτοδιαλυθούμε. Τι θα κάνετε; Διαφωνείτε μαζί μας; Εσείς διαφωνείτε μαζί μας, όχι εμείς με εσάς».

Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος κινήθηκε και ο Γ. Θεωνάς της ΚΕΔΑ που αρνείται την κατάργηση των συνιστωσών με το επιχείρημα ότι η μέχρι τώρα λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που τον έφτασε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον ξεκόλλησε από το περιθώριο του 3 με 4%. Όπως είναι γνωστό την αντίθεσή τους στην αυτοδιάλυση έχουν εκφράσει το ΔΗΚΚΙ και η ΔΕΑ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στον Μ. Γλέζο και τα άλλα στελέχη που διαφωνούν με την αυτοδιάλυση των συνιστωσών απάντησε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ν. Παππάς, ο οποίος είπε ότι το κόμμα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή «ήμασταν όλοι μαζί και όχι ξεχωριστά οι συνιστώσες. Κανείς δεν δικαιώθηκε στην μοναχική του πορεία».

Μέχρι την τελευταία στιγμή γίνονταν προσπάθειες για την υπέρβαση της διαφοράς και συζητούνταν ακόμα και το ενδεχόμενο να υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο για την κατάργηση των συνιστωσών, ενώ στο τραπέζι πάντα υπήρχε η πρόταση της ηγεσίας σύμφωνα με την οποία όσες συνιστώσες δεν διαλυθούν δεν θα μετέχουν στα κεντρικά όργανα του κόμματος αλλά θα πορεύονται μαζί του ως συνεργαζόμενοι.

Οι αίθουσες που είχαν κλείσει οι διάφορες τάσεις στον χώρο του συνεδρίου πήραν φωτιά αφού ήταν πυρετώδεις οι διεργασίες για όλα τα ανοιχτά θέματα. Από το καυτό θέμα της αυτοδιάλυσης των συνιστωσών μέχρι τον τρόπο εκλογής της νέας κεντρική επιτροπής, με την ηγεσία να επιμένει σε μια ενιαία λίστα και τους διαφωνούντες να επιμένουν στην ποσόστωση που ίσχυε μέχρι τώρα. Ανοιχτά θέματα επίσης ήταν η εκλογή προέδρου από το συνέδριο ή την Κεντρική Επιτροπή, με την ηγεσία να υποστηρίζει ότι το εκάστοτε συνέδριο πρέπει να είναι το όργανο που θα έχει τον τελικό λόγο.

Όπως είναι φυσικό μεγάλο ενδιαφέρον είχε η παρουσία της «Αριστερής Πλατφόρμας» του Π. Λαφαζάνη η οποία επιδιώκει να επιβεβαιώσει τουλάχιστον το 25% περίπου που είχε καταγράψει στην ιδρυτική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να έχει αυξημένο ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις του κόμματος.

Κατά τον Π. Λαφαζάνη, όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, «ο δρόμος για να αποκτήσει ισχυρό προβάδισμα ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή και ταυτόχρονα για να συμβάλει αποφασιστικά στην αναζωογόνηση του κοινωνικού πεδίου με νέους μεγάλους ενωτικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες για την προοδευτική ανατροπή είναι μόνο ένας: η περαιτέρω, βαθύτερη και ουσιαστικότερη, ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι η αναδίπλωσή του ή ενδεχόμενη συστημική αναπροσαρμογή του».

Για τα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» ο κίνδυνος της «αναδίπλωσης, της αφυδάτωσης και της προσαρμογής πάντα καιροφυλακτεί και είναι υπαρκτός σε κάθε μεγάλο ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό εγχείρημα».

Αυτό άλλωστε, λένε, μας έχει δείξει συχνά η ελληνική, αλλά και η διεθνής εμπειρία και προειδοποιούν:

«Για να αντιμετωπίσουμε ως ΣΥΡΙΖΑ ένα τέτοιο ενδεχόμενο χρειάζεται μια διαρκής επαγρύπνηση από όλους μας, στελέχη και μέλη και κυρίως χρειάζεται σκληρός αγώνας απέναντι στις σειρήνες του συστήματος, αδιάκοπη συμμετοχή στις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις , αδιάλειπτη παρουσία στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές και συνεχής αναμέτρηση με τους ίδιους τους εαυτούς μας και με ενδεχόμενα φαινόμενα επανάπαυσης, γραφειοκρατικοποίησης, συμβιβασμού και οπισθοχώρησης.

Η ριζοσπαστικότητα ενός πολιτικού εγχειρήματος δεν είναι δοσμένη με «αυτόματο πιλότο» ούτε μια δια παντός κατάκτηση. Οφείλουμε να την επιβεβαιώνουμε διαρκώς και να την κατακτάμε ασταμάτητα».

Με βάση τα παραπάνω ο Π. Λαφαζάνης τάσσεται υπέρ της εκλογής του προέδρου του κόμματος από την Κεντρική Επιτροπή γιατί αυτό θα δίνει τη δυνατότητα στην τελευταία να είναι το ανώτατο όργανο του κόμματος μεταξύ δύο Συνεδρίων και επομένως να θέτει τα συλλογικά πολιτικά πλαίσια, εντός των οποίων κινείται ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματος, ανεξαρτήτως προσώπου.

Η Αριστερή Πλατφόρμα κατέθεσε προς έγκριση από το Συνέδριο συγκεκριμένες τροπολογίες που σχετικά με τα πολιτικά θέματα αφορούν: Τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πάγια άποψη της αριστερής πτέρυγας ότι δεν πρέπει να αποκλειστούν η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή, την άμεση κατάργηση των Μνημονίων και την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, τις εκλογικές συμμαχίες και τη συνεργασία αποκλειστικά με δυνάμεις της Αριστεράς και το ΚΚΕ και όχι με πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ ή τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων όπου θα τονίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναφέρει το δημόσιο χαρακτήρα οργανισμών που ιδιωτικοποιήθηκαν, καθώς και την εθνικοποίηση τραπεζών ως απαραίτητη προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.