Ο ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟΣ ΣΑΝ ΨΥΧΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΛΦΙΚΗ ΠΥΘΙΑ

Έχω μιά λόξα ελληνική
καί στούς Δελφούς πηγαίνω
κάθε φορά πού καθαρά
απάντηση δέν παίρνω.
•••
Άκρα τού τάφου σιωπή
κι απάντηση καμία
έτσι η οργή μου γίνεται
βρισιάς επιθυμία.
•••
Έκλεισε τό λαρύγγι μου
από τό νά φωνάζω
μά τό τοπίο σιωπά
κι αρχίζω νά νευριάζω.
•••
Τί διάολο γενήκανε
οι παλαιές μας μέρες
πώς μεταμορφωθήκανε
σε χάος και καλντέρες.
•••
Απελπισμένος, νευρικός
στʼ Απόλλωνα τό σπίτι
μπαίνω καί λέω φωνακτά:
Πυρία, δώσ’ μου κοίτη,
•••
δώσε μου κοίτη με νερό
νά πλύνω τήν Ευρώπη
π’ ολάκαιρη βρωμοκοπά
ως πόρνη απ’ τήν Σινώπη.
•••
Χίλιες φορές μάς σφάξανε
κι ακόμα νά χορτάσουν,
πές μου Πυθία μου γλυκιά
τί άλλο θά ξεράσουν.
•••
Ο τροχοφόρος δήμιος
κι οι άλλες με τίς μπούκλες
γιατί μάς βασανίζουνε
ως διαβολο-πανούκλες.
•••
Όλη η ιστορία τους
είναι γιά νά τήν χέσεις
όπου περνούν ή στέκονται
εγκλήματα κι αιρέσεις.
•••
Καί η Πυθία ξύπνησε
κι έτσι μού απεκρίθη:
«Έχασες Έλληνα τιμή
δόξα μαζί καί ήθη.
•••
Τί περιμένεις έρμαιο
από τσοπαναραίους
χαβιάρι νά μάς δώσουνε
σ’ εμάς τούς αρουραίους;
•••
Βία καί φόβο μάς πετούν
σ’ εμάς τούς καμπινέδες
μάς λογαριάζουν γιά ληστές
καί βρωμερούς τεκέδες.
•••
Χωρίς αξιοπρέπεια
ποιός νά σε λογαριάσει
σε βλέπουν σάν πορνίδιο
μπουγέλο πού θ’ αδειάσει».
•••
Ήρθε η ώρα τής σιωπής
καί σίγησε η Πυθία
κι εγώ κατηφορίζοντας
βλαστήμαγα τά θεία.
•••
Ήξερα τά ακόλουθα
καί τί μάς περιμένει
στήν Χώρα τήν ελληνική
πού νιώθουμε ως ξένοι.
•••
Θά μάς εξευτελίζουνε
καί θά μάς μαστιγώνουν
μέχρι από τούς κώλους μας
φίδια νά ξεφυτρώνουν.
•••
Θα μάς ξεπαραδιάζουνε
τράπεζες, τραπεζίτες
όλες οι κυβερνήσεις μας
θά προσκυνούν τίς ήττες.
•••
Μητέρα τού αλόγιστου
καί τής σαχλαμαρίας
θά γίνουμ’ ΕΝΑΣ όλοι μας
ΈΝΑΣ αλλά παρίας.
………………………………………………………………
«Κι ο Μεγαλέξανδρος αργεί
αργεί και πότε θά ‘ρτει
δέν ησυχάζουν οι νεκροί
κάτω απ’ το χώμα κι άλλο Μάρτη».
*
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ: Μουσ. Μ. Θεοδωράκης.
Τραγ. Θανάσης Μωραΐτης. 1986.