Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1
Είναι βέβαια διαπιστωμένο ότι το φιλότιμο και η ευθιξία στους πολιτικούς είναι σπάνιο είδος. Εν τούτοις όμως υπάρχουν και περιπτώσεις πολιτικών που διαθέτουν αυτές τις δύο έξοχες αρετές. Αυτό συνέβη και στην τωρινή πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει στη «Συνάδελφο εν Μνημονίω» Πορτογαλία. Εκεί ο υπουργός των Οικονομικών Βιτόρ Γκασπάρ, υπέβαλε την παραίτησή του από την κυβέρνηση, μετά την αποτυχία να πετύχει τους στόχους της δημοσιονομικής πολιτικής, τους οποίους είχε υιοθετήσει η κυβέρνηση μετά από πιέσεις της «τρόικας». Ο παραιτηθείς υπουργός αρνήθηκε να καλύψει τις μαύρες τρύπες της δημοσιονομικής διαχείρισης, λαβαίνοντας μέτρα εναντίον των εργαζομένων στο δημόσιο και των συνταξιούχων. Παρά το γεγονός φυσικά ότι το Μνημόνιο στην Πορτογαλία καθορίζει πολιτική ηπιότερης λιτότητας από αυτήν που εφαρμόζεται στην πατρίδα μας. Στην Ελλάδα οι διατελέσαντες υπουργοί Οικονομικών (Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλος – Στουρνάρας) παρόλο που δεν μπόρεσαν να πετύχουν έστω και ένα στόχο, δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να παραιτηθούν, αλλά έκλειναν τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού με συνεχείς περικοπές μισθών, συντάξεων και δαπανών κοινωνικής πολιτικής. Μπορεί η Δημοκρατία να γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά οι σημερινοί πολιτικοί της δεν διαθέτουν πλέον δημοκρατική συνείδηση. Την επόμενη της παραίτησης του υπουργού Οικονομικών υπέβαλε την παραίτηση του και ο υπουργός Εξωτερικών της Πορτογαλίας, αρνούμενος και αυτός να συνεχίσει να παρέχει υπηρεσίες σε μια αποτυχημένη κυβέρνηση.
2
Η Ευρωβουλή μετά από πρόταση της Κομισιόν, υπερψήφισε τις προτάσεις του λεγόμενου Δημοσιονομικού Συμφώνου, που στην ουσία περιέχει δύο διατάξεις εντελώς αντιφατικές. Η πρώτη η οποία έχει χαρακτηριστεί σαν το «δίπτυχο για την οικονομική διακυβέρνηση» προβλέπει ότι τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης που έχουν υπερβολικά ελλείμματα τίθενται από το 2013 σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας των προϋπολογισμών τους από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε όλα τα κράτη που βρίσκονται σήμερα στους μηχανισμούς στήριξης υπό καθεστώς Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων (όπως π.χ. Ελλάδα, Πορτογαλία κ.λπ.) η ενισχυμένη εποπτεία θα συνεχιστεί επ’ αόριστον, μέχρις ότου τα κράτη αυτά καταφέρουν να εξοφλήσουν το 75% των δανείων που έλαβαν από την «τρόικα». Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας για να μπορέσει να βγει από τα Μνημόνια, και δεδομένου ότι το χρέος μας προς την «τρόικα» αγγίζει τα 300 δισ. ευρώ, θα πρέπει να εξοφλήσει δάνειο άνω των 200 δισ. ευρώ. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βγούμε από τα Μνημόνια και από το αυστηρό καθεστώς της επιτήρησης, που σήμερα βιώνουμε! Η δεύτερη διάταξη που είναι αντιφατική με τα παραπάνω, είναι ότι η Ευρωβουλή ψήφισε «το δίπτυχο για την οικονομική διακυβέρνηση» με την προϋπόθεση ότι θα συσταθεί ομάδα εργασίας για να μελετήσει την δυνατότητα έκδοσης ευρωομολόγων και κοινού ευρωπαϊκού ταμείου για την απόσβεση του δημοσίου χρέους όλων των κρατών – μελών που θα ενοποιηθεί. Αν πράγματι η ΕΕ είναι αποφασισμένη να συστήσει το ταμείο αυτό και να ενοποιήσει το δημόσιο χρέος όλων των κρατών – μελών, τι χρειάζεται η πρώτη διάταξη που προβλέπει την επ’ αόριστον επιτήρηση των υπερχρεωμένων χωρών; Ήδη η Κομισιόν ανακοίνωσε τη σύσταση της σχετικής ομάδας εργασίας. Αλλά έχουμε τη γνώμη ότι αυτό είναι ένα πυροτέχνημα για να επαναπαύονται οι λαοί με την προσδοκία της έκδοσης ευρωομολόγων και της ίδρυσης ταμείου εξόφλησης του ενοποιημένου δημοσίου χρέους. Άλλωστε η Κομισιόν μας έχει συνηθίσει σε πυροτεχνήματα που συνήθως δεν πραγματοποιούνται.
3
Την Τρίτη 2-7-2013 δόθηκε στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση της ΕΚΤ για τον διεθνή ρόλο του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, η οποία μεταξύ των άλλων δέχεται ότι το 2012 το ευρώ σαν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα δέχτηκε ισχυρό πλήγμα. Σαν βασική αιτία της υποχώρησης αυτής του ευρώ αναφέρεται η κρίση χρέους των χωρών – μελών της Ευρωζώνης. Στην έκθεση της η ΕΚΤ αναφέρει ότι το μερίδιο του ευρώ στις Κεντρικές Τράπεζες των διαφόρων κρατών ως συναλλαγματικού αποθέματος διαμορφώθηκε το 2012 στο 23,9% του συνόλου των παγκοσμίων συναλλαγματικών αποθεμάτων. Έτσι παρουσιάζεται μειωμένο κατά 1,2% έναντι αυτού του 2011 (25,1%). Το 2012 είναι η Τρίτη συνεχής χρονιά, που η διεθνής ακτινοβολία (δημοτικότητα όπως την αποκαλεί η ΕΚΤ) του ευρώ παρουσιάζει συρρίκνωση. Προσωπικά έχουμε την άποψη ότι την μεγαλύτερη ζημιά στο ευρώ την προκάλεσε η εσφαλμένη νομισματική πολιτική που ακολούθησε η ηγεσία της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης και της Διοίκησης της ΕΚΤ, που δημιούργησε υποψίες κατάρρευσης του ευρώ, υπό το βάρος της υπερχρέωσης των κρατών – μελών του Νότου.