Ο ακίνητος άνδρας και η γυναίκα με τα κόκκινα της πλατείας Ταξίμ
Έτσι, δυο φωτογραφίες μονοπώλησαν την προσοχή των ΜΜΕ και των μέσων της κοινωνικής δικτύωσης όλου του κόσμου. Αποτύπωναν, κατά τον πιο παραστατικό τρόπο, την κατάσταση που επικρατεί στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη.
Η πρώτη, απαθανάτιζε μια νεαρή κοπέλα, με κόκκινο φόρεμα. Χωρίς να προκαλεί, χωρίς να φέρει πλακάτ ή οτιδήποτε άλλο στα χέρια της, τελείως ανυπεράσπιστη, βρέθηκε, άθελά της, αντιμέτωπη με έναν αστυνομικό που έφερε πλήρη εξοπλισμό. Ο τελευταίος, από ένα μεταλλικό σπρέι, εκτόξευε εναντίον της, αέριο με πιπέρι. Τα δυο πρόσωπα της φωτογραφίας, βρισκόντουσαν σε καταφανή αντίθεση. Ο πάνοπλος αστυνομικός και η ανυπεράσπιστη κοπέλα.
Η δεύτερη, απεικόνιζε ένα νεαρό άνδρα με τα χέρια στις τσέπες. Στεκόταν ακίνητος, μπροστά στο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ στην Κωνσταντινούπολη, έχοντας καρφωμένο το βλέμμα του σε ένα τεράστιο πορτραίτο του Κεμάλ απέναντί του, που περιβάλλονταν από δυο μεγάλες τουρκικές σημαίες. Έκφραση σιωπηλής διαμαρτυρίας.
Άθελά του, ο πρωταγωνιστής της δεύτερης αυτής φωτογραφίας, έδωσε το σύνθημα. Εκατοντάδες άλλοι, γυναίκες και άνδρες, άρχισαν να στέκονται ακίνητοι σε διάφορα σημεία της Πόλης, της Άγκυρας και άλλων τουρκικών πόλεων προκειμένου, με τον πρωτότυπο αυτό τρόπο, να «ακουστούν» οι φωνές τους. Έστω διαδηλώνοντας σιωπηλά.
Πέρασαν περίπου 20 μέρες από τότε που άρχισαν οι διαδηλώσεις στην Τουρκία. Η κυβέρνηση Ερντογάν, δεν έχασε βέβαια από τα χέρια της τον έλεγχο της χώρας. Εξακολουθεί να διαθέτει όλα τα μέσα βίαιης καταστολής των εκδηλούμενων φωνών διαμαρτυρίας.
Όπως γράψαμε ήδη σε προηγούμενο άρθρο μας, ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν έχει εξαντλήσει ακόμη τα περιθώρια ανοχής που του παρέχει η άνετη πλειοψηφία του 50% που συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές. Οι λαϊκές εργατικές και φτωχές τάξεις του παρέχουν ακόμη την εμπιστοσύνη τους.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν και δεν είναι πια τα ίδια. Μερίδα του τουρκικού λαού, δεν συμφωνεί με τις αποφάσεις του κ. Ερντογάν. Η μερίδα αυτή, έστω και αν δεν είναι ικανή να τον ανατρέψει, κατόρθωσε να ξεθωριάσει την εικόνα του «αγέρωχου» πολιτικού, η παντοδυναμία του οποίου άρχισε ήδη να αμφισβητείται.
Η μείζων αντιπολίτευση, το Κεμαλικό δηλαδή Ρεπουμπλικανικό CHP, στις τελευταίες εκλογές, συγκέντρωσε τα μισά ποσοστά από εκείνα του ΑΚΡ του κ. Ερντογάν. Έστω και αν επωφελήθηκε από την πτώση της δημοτικότητας του Τούρκου πρωθυπουργού λόγω των τελευταίων γεγονότων, δεν μπορεί να αποβεί κύριος παίκτης του πολιτικού παιχνιδιού.
Στην Τουρκία όμως σήμερα, καθημερινά εδραιώνεται η αντιπαράθεση μεταξύ μιας εκμοντερνιζόμενης κοινωνίας και ενός παλαιομοδίτικου πολιτικού συστήματος. Η πρώτη, είναι δύσκολο ακόμη να ανατρέψει το δεύτερο, οι καταβολές του οποίου είναι ακόμη ισχυρές.
Ίσως όμως οι πρώτοι σπόροι αμφισβήτησης να μπήκαν.
Αυτό εξάλλου διαπιστώνουν και οι προηγμένες κοινωνίες σε όλο τον κόσμο. Μετά από τον θρίαμβο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των παραδοσιακών ΜΜΕ, καθημερινά προβαίνουν σε μια σημαντική διαπίστωση: την ύπαρξη στην Τουρκία μιας μερίδας νέων ανθρώπων που διαδηλώνουν την δυσαρέσκεια και απέχθειά τους σε ένα σύστημα παρωχημένων αξιών. Σε ένα σύστημα που αξιολογεί πολύ διαφορετικά από αυτούς την έννοια της ελεύθερης έκφρασης και της Δημοκρατίας.
Ο όρθιος άνδρας και η γυναίκα με τα κόκκινα της πλατείας Ταξίμ, δεν αποτελούν βέβαια άμεσο κίνδυνο για το κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του κ. Ερντογάν. Αποτελούν όμως έντονους συμβολισμούς. Εκείνους που δύσκολα μπορούν να εξαλειφθούν από την συλλογική μνήμη. Και που μπορούν να προκαλέσουν μια ευρύτερη λαϊκή συμμετοχή και αφύπνιση.
Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.